9 มีนาคม 2548 13:48 น.

[ ใจ..ข้า] --- (บทที่ 1.)

สัญญาณหวูดเรือทำนองเศร้า
เอื้อยวจีกล่าวร่ำลาฝั่ง
ไกลโพ้นสู่ท้องน้ำพื้นกว้าง
พร้อมความโดดเดี่ยวอ้างว้าง
	
      ใจข้า..ดุจสายลม   รัญจวน
     ซ่อนอดีตเจ็บปวด หลายหลาก
      บ้างเผลอ  หล่นน้ำ  พลัดพ้นกาย
          ดิ่ง  จมทราย  อันตรธานไป
		
            เสียงรำพัน แผ่วเบาเงียบๆ
          เตรียมก้าวสู่ความหวังใหม่
              ขอเดินทาง...จรลาไกล
	วิ่งไล่ตามฝันอันเฉิดฉาย
	(ด้วย) ฤทัย  มั่นคง  ชั่วนิรันดร์..!
             ________________________________