22 ธันวาคม 2551 18:07 น.
krajokngao
อยากมีคนคอยห่วงใยอยู่ไม่ห่าง
ยามอ้างว้างมีคนคอยปลอบขวัญ
ยามอ่อนแอมีคนคอยแบ่งปัน
ร่วมสร้างฝันก้าวเดินเคียงคู่กัน
อยากมีคนโทรคุยอยู่เสมอ
คอนเสนอความรักอันแสนหวาน
อยากมีคนเคียงข้างนั่งมองจันทร์
อยากมีคนคนนั้นเสมอไป
อยากจะรู้จะได้เจอไหมสักครั้ง
ในใจยังคงคิดและสงสัย
จะมีใหมใครสักคนไม่วุ่นวาย
ที่เข้าใจยอมรับที่ฉันเป็น
อยากมีคนคอยแคร์ดูแลรัก
ผูกสมัครใช้ใจให้มองเห็น
ใจมองใจเข้าใจรักแสนยากเย็น
เป็นเหมือนเช่นงมเข็มในทะเล
หากมีใครสักคนนั้นทำได้
ขอมอบใจไม่คิดจะไขว่เขว
เธอคนเดียวไร้ใจใครปนเป
ไม่ลังเลให้เธอเป็น "สุดที่รัก"เลย
22 ธันวาคม 2551 17:59 น.
krajokngao
อย่าเข้าใจฉันผิดจะได้ไหม
ไม่เคยคิดมีใครมาแอบแฝง
ใจดวงนี้ยังไม่มีใครแทรกแซง
เข้ามาแบ่งแย่งพื้นที่ในหัวใจ
ใม่เคยคิดนอกใจเลยสักครั้ง
ในใจยังมีเธอเข้าใจไหม
ถึงเราสองห่างกันสักเพียงใด
ไร้เงาใครคนอื่นยืนแทนเธอ
ที่ห่างหายเงียบไปไม่ติดต่อ
ยังเฝ้ารอเพียงเธอนั้นเสมอ
เผ้าคอยเร่งวันคืนเพื่อพบเจอ
ไม่เคยเผลอแอบเธอไปมีใคร
เพราะชีวิตวุ่นวายเกินไปหน่อย
ใจดวงน้อยไม่อาจจะรับไหว
จึงดูเหมือนบางครั้งห่างหายไป
รักษาใจให้แกร่งเพื่อฝ่าฟัน
อย่าเข้าใจฉันผิดจะได้ไหม
บอกเอาไว้ไมเคยจะเปลี่ยนผัน
ถึงยังไงก็รักเธอมากกว่างาน
ขอยืนยันใจฉันมีแค่เธอ
18 ธันวาคม 2551 15:00 น.
krajokngao
เจ็บบ้างไหมในวันที่อกหัก
วันที่รักแตกสลายกลายเป็นผง
รักที่มีหมดสิ้นไม่มั่นคง
ต้องจบลงทั้งแก้มเปื้อนน้ำตา
น้ำตาไหลจากใจไม่เคยขาด
ที่ก้าวพลาดเจ็บหนักเกินรักษา
แสนเสียดายวันคืนที่ผ่านมา
สุดเหว่ว้าหากไร้ซึ่งตัวเธอ
น้ำตาไหลรินรดแทบท่วมฟ้า
ไหลออกมาต่อเนื่องอยู่เสมอ
ตั้งแต่วันลาจากไม่พบเจอ
น้ำตาเอ่อไหลล้นห้องหัวใจ
หากอยากรู้ว่าใจเป็นไงบ้าง
แสนอ้างว้างมากมายสักเพียงไหน
สังเกตได้จากน้ำตาที่ไหล
มากเพียงใดดูได้จากน้ำตา
18 ธันวาคม 2551 14:12 น.
krajokngao
นับจากวันเราสองต้องลาจาก
ไม่นานนักความรักก็หล่นหาย
คงเป็นเพราะความต่างและห่างไกล
ผลสุดท้ายรักละลายไปกับลม
เป็นเพราะใครคงไม่ต้องหาคำตอบ
รับผิดชอบความรักที่ขื่นขม
เพราะเราสองก็ต่างต้องตรอมตรม
กล้ายกับจมสายน้ำแห่งน้ำตา
ในวันนี้ยินดีเป็นยิ่งนัก
คนที่รักจากไกลคืนมาหา
วันเก่าเก่าได้กลับคืนย้อนมา
กาลเวลาล่วงเลยหมุนย้อนคืน
ไม่ต้องถามว่าใจเป็นไงบ้าง
ไม่แตกต่างจากเดิมไม่ใช่ฝืน
แสนดีใจที่เราต่างได้หยัดยืน
คอยหยิบยื่นห่วงหาและอาทร
รู้ซึ้งแล้วเรารักกันแค่ไหน
หมดทั้งใจให้ไปไม่คิดถอน
รักทั้งหมดใจที่มีที่ขาดตอน
ได้กลับย้อนต่อติดให้เหมือนเดิม
17 ธันวาคม 2551 17:37 น.
krajokngao
ได้เวลากลับบ้านอีกวันหนึ่ง
ทำจนถึงครึ่งชั่วโมงล่วงเลยผ่าน
ไม่ใช่เพราะว่ายากอยู่นานนาน
อยากกลับบ้านแต่งานเคลียร์ไม่ทัน
จนเย็นย่ำพลบค่ำอีกครั้งแล้ว
เห็นวี่แววงานเสร็จช่างสุขสรรค์
แสนดีใจที่ผ่านไปได้อีกวัน
ที่ตัวฉันทุ่มเทและตั้งใจ
อยากจะทำวันนี้ดีที่สุด
อยากจะฉุดตัวเองให้พ้นหาย
จากความเศร้าที่ใจโดนทำลาย
ลบเลือนไปความเหงาสุขทดแทน
กว่าวันนี้ที่ใจนั้นไม่เหงา
ไม่ว่างเปล่าเดียวดายช้ำสุดแสน
ที่ร้างไร้ใครที่เรียกว่าแฟน
รักควบแน่นละลายไปกับลม
ในวันนี้ที่ฉันนั้นยิ้มได้
กำลังใจมากมายที่สั่งสม
จากที่บ้านส่งมาให้หายตรม
ชีวิตขมสดใสขึ้นมาพลัน
ใกล้สิ้นปีก็ใกล้จะได้กลับบ้าน
ก้าวข้าวผ่านอีกขั้นของความฝัน
ยากขึ้นมาอีกนิดต้องฝ่าฟัน
ไม่เป็นไรไม่หวั่นแรงใจมี
เฝ้ารอคอยวันที่อยู่พร้อมหน้า
กับพ่อจ๋าแม่จ๋าช่างสุขขี
รวมพี่น้องปรีดาและยินดี
รอวันที่"กลับบ้าน"ที่อุ่นใจ
หน้าส่วนตัว
700
