23 ธันวาคม 2551 18:14 น.
krajokngao
รักเธอนะรักมากเกินจะเอ่ย
เกินจะเผยความในจากใจฉัน
ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเพิ่มความผูกพัน
กันและกันมีแค่เราเพียงสองคน
เธอห่วงหาห่วงใยอยู่ไม่ห่าง
ไม่เคยปล่อยให้อ้างว้างเลยสักหน
ส่งมอบใจไร้มลพิษมาปะปน
ให้สุขล้นมากมายเมื่อใกล้เธอ
ก็อยากบอกออกไปให้รับรู้
รอฟังอยู่คำรักที่เสนอ
แต่จะให้บอกได้อย่างไรเธอ
ก็แค่เจอขาก็สั่นใจละลาย
23 ธันวาคม 2551 18:09 น.
krajokngao
ใครหลายคนสงสัยได้เอ่ยถาม
เหตุใดไร้คนตามยามซื้อของ
ห้องหัวใจทำไมไร้คนครอบครอง
ไม่มีใครเกี่ยวข้องในห้องใจ
จะไปไหนไปคนเดียวโดยตลอด
ไม่มีใครให้กอดเลยใช่ไหม
ต้องทนเก็บความเหงาเคล้าเดียวดาย
เก็บเอาไว้ข้างในทำไมกัน
คนภายนอกที่มีที่พานพบ
ใยไม่คบเพื่อมีซึ่งสีสัน
หลายหลายคนหยิบยื่นความผูกพัน
ให้กับฉันเพื่อให้มีสุขใจ
แต่ภายในหัวใจใช่ว่างเปล่า
ไม่เงียบเหงามีใครเคยรู้ไหม
อาจมีบ้างที่ต้องเหงาต้องเดียวดาย
แต่ไม่ใช่ใครก็ได้มาแต่งเติม
ก็เพราะมีเธอคนดีในใจแล้ว
จึงแน่แน่วเพราะมีรักเธอเสริม
ห่างเพียงใดใจรักเธอคนเดิม
ไม่มีใครแอบเพิ่มมาในใจ
ถึงใครใครมองเหงาใจไงก็ช่าง
แค่เธอรักซะอย่างไม่สนใครคนไหน
แม้วันนี้ไม่มีใครเคียงข้างกาย
ไม่เท่าไหร่เพราะในใจฉันมีเธอ
23 ธันวาคม 2551 17:59 น.
krajokngao
อาจะผิดอาจจะพลั้งไม่ยั้งคิด
ในชีวิตค่อนข้างจะสับสน
ดูวุ่นวายวนเวียนและวกวน
ความหลุดพ้นดูเหมือนยังอยู่ไกล
แต่ละวันความฝันเริ่มไกลห่าง
เกิดช่องว่างเพราะความไม่เอาไหน
ที่เป็นอยู่แบบนี้ก็เข้าใจ
ใช่เพราะใครเป็นเพราะตัวเราเอง
ก้าวข้ามผ่านแต่ละวันนั้นแสนยาก
อุปสรรคมากมายรุมข่มเหง
วิ่งถาโถมเข้ามามิหวั่นเกรง
คงคิดว่าเราเก่งรับมือทัน
แต่ดีที่ผ่านมาได้ช่วยสอน
เป็นขั้นตอนชีวิตพิชิตฝัน
สิ่งใดที่ได้มาไม่ฝ่าฟัน
ก้าวถึงฝันง่ายดายนั้นไม่มี
ได้เรียนรู้ต่อสู้ใช้ชีวิต
ได้พิชิตความกลัวไม่หลบหนี
เสริมความกล้าสร้างความแกร่งเป็นอย่างดี
ให้ชีวีกล้าที่จะก้าวเดิน
แม้บาดเจ็บมากมายสักเพียงไหน
เพียงแค่กายแต่ใจไม่ห่างเหิน
พลังใจมีอยู่มากล้ำเกิน
พร้อมก้าวเดินแม้เหนื่อยหนักสักเพียงใด
ถึงไม่หรูไม่เลิศอย่างใครเขา
อย่างน้อยเราก็ไม่แพ้ใครคนไหน
อุปสรรคเข้ามาฝ่าฟันไป
ด้วยหัวใจที่แกร่งและมั่นคง
23 ธันวาคม 2551 17:52 น.
krajokngao
อยู่แห่งไหนคนที่ใจคอยฝันถึง
ใครคนหนึ่งหนึ่งคนที่ห่างหาย
ใครคนนั้นคนที่อยู่แสนไกล
สุขสบายหรือทุกข์ใจช่วยบอกที
เอ่ยออกมาสักคำให้รับรู้
คนที่รอเธออยู่ไม่หน่ายหนี
ยังคงห่วงและรอเธอคนดี
อยู่ตรงนี้ที่ที่เราเคยสัญญา
บอกให้รอวันนั้นมั่นใจนัก
กับความรักห่วงใยและห่วงหา
แม้ล่วงเลยผ่านพ้นวันเวลา
ก็ฝันฝ่าทนเหงาและเฝ้ารอ
ใกล้วันที่เธอกลับมารับรัก
ถอดสลักห้องใจในห้องหอ
บ่มความรักที่มีคงมากพอ
ไม่เคยท้อรอวันเธอมาเคียง
22 ธันวาคม 2551 18:17 น.
krajokngao
น้ำตามันเอ่อล้นจากสองตา
เพียงเพราะว่าเกินบรรยายความคิดถึง
ผ่านไปแล้วประมาณสักปีนึง
ยังตราตรึงมีเธอติดในใจ
ห่างหายไม่เคยได้พบหน้า
เสียงที่เคยส่งมาก็ห่างหาย
จนป่านนี้คนดีเป็นเช่นไร
สบายไหมเดือดร้อนใจโปรดบอกกัน
ยังคิดถึงเป็นห่วงอยู่เสมอ
อยากจะอยู่ข้างเธอเพื่อเติมฝัน
เนิ่นนานไปเท่าไหร่ความผูกพัน
ยังคงมั่นคงอยู่ในจิตใจ
ยังคิดถึงและรักอยู่อย่างนี้
เธอคนดีรับรู้อยู่ใช่ไหม
ขอแค่เพียงเธอเอ่ยเผยความใน
เป็นอย่างไรพร้อมอยู่เพื่อรับฟัง
อย่าเก็บไว้สิ่งร้ายที่พานพบ
ขอให้จบเลิกลาเรื่องความหลัง
อุปสรรคที่เจอขัดขวางทาง
เธอนั้นยังมีฉันร่วมฝ่าฟัน
คิดถึงคิดถึงและคิดถึง
คนคนหนึ่งคนนี้นั่นคือฉัน
ยังมีเธอเสมอแม้แสนนาน
วันคืนผ่านคิดถึงรักไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
737
