25 ธันวาคม 2551 17:27 น.
krajokngao
ห้องเดิมเดิมเก้าอี้เตียงโต๊ะนั่ง
ทุกทุกอย่างอยู่กับที่ไม่ไปไหน
แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่เปลี่ยนไป
ไม่มีใครคนเดิมที่เคยมี
นานมาแล้วที่เธอได้ลาลับ
ไม่สามารถหวนกลับมาตรงนี้
เพราะอะไรฉันเองรู้ตัวดี
เพราะคนที่เธอรักนั้นเปลี่ยนไป
เธอพบเขาในวันมีฉันอยู่
เธอทั้งคู่ทำร้ายใจสลาย
คนหนึ่งแฟนคนหนึ่งเพื่อนมาทำลาย
เหยียบย่ำใจให้จมลงสู่ดิน
เจ็บแค่ไหนปวดใจใครจะรู้
น่าอดสู่ที่ใจไม่ถวิล
ก้อนหัวใจถูกคนรักมากัดกิน
ด้วยเล่ห์ลิ้นลวงหลอกมาหลอนใจ
จากนี้ไปคงต้องเดียวดายแล้ว
หมดวี่แววริ้อรักมาจากไหน
ปลอบตัวเองช่างเถอะไม่เป็นไร
แค่เหงาใจคงไม่เจ็บจนเกินทน
25 ธันวาคม 2551 17:18 น.
krajokngao
ได้ใกล้ชิดเคียงใกล้ส่งไอรัก
ได้พบพักตร์ใบหน้าที่สดใส
ทุกทุกวันเสริมสร้างกำลังใจ
ให้อยู่ได้สุขใจไปทั้งวัน
ได้ดูแลห่วงใยและใกล้ชิด
มากกว่าเพื่อนคนสนิทคนในฝัน
แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นค่ากัน
เพราะตัวฉันไม่พิเศษเหนือใครใคร
ได้เฝ้ามองทุกทีที่เธอเผลอ
ได้พบเจอเวลาไปที่ไหน
แม้ไม่มากกว่านี้ไม่เป็นไร
ขอเป็นเงาในใจก็เพียงพอ
25 ธันวาคม 2551 17:12 น.
krajokngao
จากวันวานผ่านพ้นจนวันนี้
เธอคนดียังรักกันอยู่ไหม
ยังเหลืออยู่หรือเปล่าความห่วงใย
คนอยู่ไกลคนนี้กังวลจัง
คำสัญญายังคงจำได้ไหม
ยังทำได้เหมือนเดิมที่ขึงขัง
อย่าเผลอใจทำให้ต้องผิดหวัง
ให้ระวังทุกอย่างต้องเหมือนเดิม
25 ธันวาคม 2551 15:44 น.
krajokngao
อยู่แห่งไหนคนที่ใจนั้นใฝ่หา
คนที่คอยสบตามีบ้างไหม
คนที่รักรักจนหมดหัวใจ
อยู่แห่งไหนเธอคือใครช่วยบอกกัน
จะมีไหมคนที่ใจดีเลิศ
คนที่เกิดมาเพื่อคู่กับฉัน
ใครสักคนที่จะอยู่ร่วมสร้างฝัน
ช่วยแบ่งปันสุขทุกข์ภายในใจ
อีกนานไหมที่ใจจะได้พบ
คนที่คบได้นานไม่หนีหาย
คนที่คอยเป็นห่วงและใส่ใจ
ไม่วุ่นวายกะเกณฑ์จนเกินทน
คนที่เป็นแหล่งพักพึ่งพิงได้
คนที่ใจเข้มแข็งไม่สับสน
ไม่หูเบาเชื่อในน้ำคำคน
ที่คอยพ่นใส่ร้ายทำลายเรา
จะยอมรักภักดีสุดชีวิต
คอยใกล้ชิดไม่ห่างให้คลายเหงา
จะคอยอยู่เคียงข้างเป็นดั่งเงา
จนแก่เฒ่าไม่คิดทอดทิ้งไป
25 ธันวาคม 2551 12:32 น.
krajokngao
ขอโทษนะที่ทำตัวแบบนี้
ไม่อยากเป็นคนไม่ดีเลยรู้ไหม
ที่แอบมีอีกคนภายในใจ
เหมือนเลวร้ายแต่ไม่ตั้งใจเลย
เธอคือคนแสนดีที่ฉันรัก
มากมายนักที่ใจได้เฉลย
เป็นสุขใจมีเธอคู่ชิดเชย
เกินจะเอ่ยจะเผยซึ่งความใน
ส่วนเขาคือคนที่ใจใฝ่หา
เนิ่มนานมาเขาทำให้หวั่นไหว
คอยเป็นห่วงดูแลและใส่ใจ
อยู่ข้างกายเสมอเมื่อเธอไกล
จะให้ตัดใครไปสักคนหนึ่ง
ไม่คิดถึงไม่ห่วงคงไม่ไหว
คงจะเหงาหากว่าขาดเขาไป
ต้องเสียใจถ้าหากไม่มีเธอ