28 พฤศจิกายน 2551 16:41 น.
krajokngao
คำว่ารักมาจากใจดวงน้อยน้อย
เคยเฝ้าคอยคนที่จะกล่าวขาน
ทนเฝ้ารอมาจนนานแสนนาน
ได้พบพานเธอคนดีจึงเอ่ยไป
เคยผ่านพบหลายคนก็เท่านั้น
ความผูกพันไม่นานก็หล่นหาย
ไม่มีใครจริงจังเลยสักราย
ที่เลวร้ายก็มีมาเพื่อลวง
เคยต้องเจ็บเสียใจมาหลายครั้ง
ใจก็ยังคือสิ่งที่ห้ามหวง
หลีกเลี่ยงหลบหากมีใครมาตักตวง
ยังคงห่วงและหวงใจไว้รอ
ในวันนี้มั่นใจในความรัก
ที่ได้จากเธอนั้นอยู่เสมอ
ไม่เคยคิดว่าจะมาพบเจอ
คนที่เพ้อเหม่อหามีอยู่จริง
เธอมอบความจริงใจเอาไว้ให้
อีกทั้งความจริงใจมากมายยิ่ง
คอยเป็นไหล่ไว้ให้ได้ซบอิง
เมื่อเจอสิ่งเลวร้ายที่เข้ามา
จะหนักหนาสาหัสสักเพียงไหน
เธออยู่เคียงข้างกายแม้อ่อนลา
เธอช่วยคอยปลอบใจซับน้ำตา
ยามเหว่หว้าเงียบเหงาและเศร้าใจ
มีรอยยิ้มมาให้กันเสมอ
แม้ว่าเธอเหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน
ยังทำให้รู้สึกได้ผ่อนคลาย
ด้วยรอยยิ้มใสใสจากใจเธอ
อยากจะรักรักเธอเป็นที่สุด
ไม่มีหยุดรักเธออยู่เสมอ
จะอย่างไรขอมีเพียงแค่เธอ
พร้อมเสนอรักนี้ให้นิรันดร์
จะไม่ยอมเปลี่ยนใจไปเป็นอื่น
จะมีเธอที่ยืนเต็มใจฉัน
จะมีเธอคนเดียวที่ผูกพัน
จะมีกันและกันตลอดไป
28 พฤศจิกายน 2551 14:20 น.
krajokngao
หากชาตินี้หัวใจได้เจ็บช้ำ
คงเพราะกรรมตามมาแต่หนไหน
เขียนคำลาพร้อมน้ำตาไหลจากใจ
ต้องร้องไห้เสียใจกับบางคน
ขอให้จบกันไปในชาตินี้
อย่าได้มีได้เจอกันสักหน
อาจไม่ใช่ความผิดใครบางคน
แต่ไม่ทนหากต้องเจ็บอีกสักครา
และต่อไปชาตินี้หรือชาติไหน
ขอเก็บใจไว้ให้คนดีกว่า
หมดสิ้นแล้วแห้งหายเลยน้ำตา
ขอสัญญาจะไม่กลับไปรักเธอ
ขอให้เธอโชคดีและมีสุข
ไร้ซึ่งทุกข์มีคนห่วงใยเสมอ
ขอได้โปรดอย่าหวนกลับมาเจอ
อยากไร้เธอเสมอตลอดกาล
28 พฤศจิกายน 2551 13:53 น.
krajokngao
บอกว่ารักห่วงใยและคิดถึง
ส่งคำซึ้งมาให้ไม่ขาดสาย
คิดจริงจังหรือหลอกเล่นเพื่อทำลาย
ไม่เข้าใจความหมายที่เธอทำ
บอกให้รอรอวันที่ได้พบ
และจะจบเรื่องราวที่เคยถาม
หากสงสัยขอให้จงติดตาม
มีเงื่อนงำไม่น่าไว้วางใจ
หรือมีใครอีกคนที่ฝันถึง
ใครคนหนึ่งที่คงมีความหมาย
หากผิดหวังพลาดรักเขาทำลาย
แล้วค่อยให้รักษาใจให้กับเธอ
มีฉันไว้ให้เป็นคนที่สอง
ตัวสำรองต้องเจ็บอยู่เสมอ
จึงได้บอกรอวันที่นัดเจอ
รอให้เธอสะสางบางอย่างลง
ใจยังคิดและยังคงสงสัย
เพราะเหตุใดจึงได้ไปลุ่มหลง
กับน้ำคำของคนไม่ซื่อตรง
อยากจะปลงเลิกคิดยึดติดเธอ
พยายามทำใจให้ออกห่าง
และเริ่มสร้างเกราะใจอยู่เสมอ
ในวันหนึ่งวันนั้นที่พบเจอ
จะบอกเธอว่าไม่รออีกต่อไป
ถึงไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้าง
ความอ้างว้างมันจะสักแค่ไหน
ไม่มีเธอก็ไม่เห็นจะเป็นไร
ยังอยู่ได้เพราะหัวใจนั่นแกร่งพอ
28 พฤศจิกายน 2551 09:00 น.
krajokngao
ลมหนาวโชยพัดมาพาใจหนาว
แดดยามเช้าเพิ่มอุ่นไอให้กายบ้าง
แล้วคลุมไหล่ด้วยผ้าผืนบางบาง
ความหนาวจางเพียงกายใจคงเดิม
ที่หนาวกายแก้ไขได้ไม่ยาก
แต่ลำบากหนาวใจไร้ใครเสริม
ขาดคนรักและไออุ่นมาต่อเติม
มาช่วยเพิ่มอุณหภูมิให้กับใจ
อยากมีคนข้างกายวันเหน็บหนาว
คอยนับดาวในคืนแสนสดใส
คอยเคียงคู่อิงซบไออุ่นกาย
ช่วยให้คลายหนาวเหน็บเจ็บที่ใจ"
27 พฤศจิกายน 2551 12:21 น.
krajokngao
วันเหน็บหนาวเศร้าใจเธอมาหา
วันน้ำตานองหน้ามาชิดใกล้
วันเงียบเหงาไร้เขาเคียงข้างกาย
ฉันจึงได้เธออยู่เป็นคู่เคียง
แต่วันใดเธอนั้นมีความสุข
ไร้ซึ่งทุกข์ก็ไร้ซึ่งสิ้นเสียง
ไม่อยากคิดว่าเธอนั้นลำเอียง
คอยหลีกเลี่ยงเพราะรักเธอมากไป
เป็นแบบนี้มาจนเนิ่นนานนัก
สงสัยรักจากเธอจริงแค่ไหน
ไม่มีฉันเธอคงไม่ถึงตาย
เพราะใครใครของเธอคงดูแล
จึงตัดใจเอ่ยลาในวันนี้
ใจที่มีเลิกคิดจะแยแส
เป็นแค่หนึ่งในหลายคนที่เธอแคร์
ขอยอมแพ้ลาจากไปจากเธอ
อย่าอ้างมาว่าไม่มีใครแล้ว
เพราะไร้แววความจริงอยู่เสมอ
ทุกทุกสิ่งที่ฉันได้พบเจอ
ไม่ใช่เธอไม่มีใครเป็นฉันเอง
หน้าส่วนตัว
1020
