9 ธันวาคม 2551 14:26 น.
krajokngao
จำได้ไหมเคยเอ่ยขอสัญญาไว้
เธออยากให้เราสองได้คบหา
อ้อนวอนขอคำมั่นและสัญญา
จะคบกันจนกว่าฟ้ามลาย
ขอเป็นแฟนตลอดไปและสัตย์ซื่อ
คอยกุมมือก้าวย่างวันหวั่นไหว
จะมีแค่กันและกันตลอดไป
ขอได้ไหมอย่ามีใครนอกจากเธอ
แต่สิ่งที่เธอมีให้กับฉัน
ความผูกพันไม่เหมือนที่เสนอ
เธอเป็นเหมือนเพื่อนเพื่อนที่ฉันเจอ
สำหรับเธอฉันก็คงไม่ต่างกัน
เพราะสิ่งที่ตัวฉันนั้นได้รับ
ไม่ต่างกับเพื่อนเธอที่เพ้อฝัน
มองยังไงก็ไม่มีความผูกพัน
เป็นแฟนกันแต่ไม่สำคัญเลย
ก็ชื่นชมที่เป็นตัวเองมาก
แต่อยากรักแก้เหงาเพียงเฉยเฉย
หากไม่พร้อมขอจงรีบชดเชย
ช่วยเปิดเผยเอื้นเอ่ยคำร่ำลา
คำว่าแฟนแตกต่างจากคำว่าเพื่อน
อยากย้ำเตือนความหมายให้ศึกษา
ไม่ใช่คบไว้เพื่อค่าเวลา
หรือจนกว่าใครอีกคนไม่เหลียวแล
8 ธันวาคม 2551 17:24 น.
krajokngao
ตื่นตอนเช้าคิดถึงกันบ้างไหม
เมื่อยามสายห่วงหาบ้างรึเปล่า
ตอนยามเย็นคิดถึงรักระหว่างเรา
อย่างไรเล่าช่วยบอกให้รู้ที
เห็นเงียบหายนานไปไม่ดีแน่
อาจจะแพ้ความห่างไร้สุขขี
ยังคงเดิมหรือเปล่ารักที่มี
คนคนนี้รอฟังจากปากเธอ
หรือว่าอยู่แห่งไหนกับใครอื่น
ช่วงวันคืนสิ้นไร้ไม่ได้เผลอ
เงียบห่างหายไร้แววจะพบเจอ
อยากรู้เธอคิดถึงหรือลืมเลือน
อยากติดตามถามข่าวให้รู้แจ้ง
แต่อ่อนแรงกายใจหาใดเหมือน
เธอห่างหายลางร้ายเริ่มมาเยือน
ที่เคยเอื้อนเอ่ยรักจักลดลง
ขอรู้ความเป็นไปจะได้ไหม
หากมีใครก็อย่าทำให้หลง
มีอะไรก็บอกกันมาตรงตรง
จะได้ปลงเลิกหวังให้รักคืน
8 ธันวาคม 2551 17:02 น.
krajokngao
ฤดู กาลผันเปลี่ยนเวียนมาถึง
ฤดู หนึ่งมีค่ามีความหมาย
ฤดู เปลี่ยนอากาศเปลี่ยนเวียนหมุนไป
ฤดู ไหนก็ร้องไห้เสียน้ำตา
อก เป็นแผลภายในพาใจเศร้า
อก รวดร้าวท่วมท้นจนหนักหนา
อก เจ็บเพราะโดนทำร้ายเนิ่นนานมา
อก เหว่ว้าเพราะรักคนบางคน
หัก สิ้นแล้วหมดไปหัวใจรัก
หัก ลาจากเพื่อให้ได้หลุดพ้น
หัก สิ้นไปไม่ต้องฝืนใจทน
หัก หมดจนปี้ป่นไม่เหลือใจ
ต่อจากนี้จะไม่มีเกิดอีกครั้ง
ไม่ผิดหวังไม่ว่าฤดูไหน
ฤดูรักอกหักถูกทำลาย
ขอเก็บใจไว้เกี่ยวคนรักจริง
8 ธันวาคม 2551 16:58 น.
krajokngao
อยู่คนเดียวมาเนิ่นนาน
ก้าวข้ามผ่านมาหลายฝน
หนึ่งใจนี้ไม่มีเลยสักคน
มาปะปนอิงแอบแนบในใจ
ไม่เคยรู้ซึ้งเลยซึ่งความเหงา
ความว่างเปล่าไม่รู้เป็นแบบไหน
ความเจ็บปวดรวดร้าวเป็นเช่นไร
ยังสงสัยเพราะใจไม่เคยเจอ
เพียงมีเธอผ่านมาในชีวิต
มาใกล้ชิดหัวใจเวลาเผลอ
รู้อีกทีทุกที่มีแต่เธอ
อุ่นใจเสมอเมื่อมีเธอเคียงข้างกัน
จนวันหนึ่งวันที่เธอลาจาก
อยู่ลำบากแล้วไงหัวใจฉัน
อยู่อยู่ก็ใจหายโดยฉับพลัน
ทำไมเป็นอย่างนั้นไม่เข้าใจ
มองทางใดหัวใจมันเงียบเหงา
มีแต่ความว่างเปล่าไร้จุดหมาย
ดังจมอยู่เหวลึกอย่างเดียวดาย
อยู่ดีดีก็ร้องไห้มันออกมา
นี่ใช่ไหมที่ใครใครเรียกว่ารัก
เพิ่งรู้จักโดยไม่เคยค้นหา
เฝ้ารอคอยให้เธอนั้นกลับมา
ช่วยเยียวยารักษาเหงาในใจ
8 ธันวาคม 2551 11:37 น.
krajokngao
ขอบใจนะ สำหรับรัก ที่มอบให้
กำลังใจที่มากมายและล้นเหลือ
ความห่วงหาใส่ใจคอยจุนเจือ
เฝ้าเอื้อเฝื้อเคียงข้างตลอดมา
กำลังใจที่เธอคอยหยิบยื่น
ในวันคืนที่แสนจะเหว่ว้า
คำปลอบใจในวันที่มีน้ำตา
ความห่วงหาเวลาที่ห่างไกล
ความคิดถึงส่งมาไม่เคยขาด
ไม่เคยพลาดได้ยินเสียงใสใส
ในวันที่แสนเหงาและเศร้าใจ
วันร้างไร้ซึ่งใครคนเคยแคร์
คำปลอบโยนมีให้ใจหายเศร้า
ลบเรื่องราวเรื่องร้ายไม่แยแส
จะอยู่ไหนเป็นอะไรคอยดุแล
ไม่เคยมีข้อแม้แต่อย่างใด
ขอตอบแทนหัวใจด้วยใจรัก
ผูกสมัครรักเธอไม่ไปไหน
จะไม่เหลือเผื่อที่สำหรับใคร
เข้ามานั่งในใจนอกจากเธอ
หน้าส่วนตัว
876
