14 มกราคม 2552 13:41 น.
krajokngao
รับรู้ข่าวเรื่องราวและปัญหา
จึงอยากมาช่วยให้ใจผ่องใส
เธอยังมีฉันคนนี้อยู่ข้างกาย
เรื่องอะไรบอกได้ไหมนะคนดี
ฉันที่เห็นไม่ได้เป็นเช่นเด็กน้อย
ยังคงคอยช่วยเหลืออยู่ตรงนี้
กำลังใจความห่วงใยที่ฉันมี
พร้อมเต็มที่ให้เธอไม่เปลี่ยนไป
เธอบอกมาว่ามีปัญหาหนัก
และไม่อยากให้ฉันต้องสงสัย
จึงพูดมาเพื่ออยากจะระบาย
รับรู้ไว้สิ่งที่เกิดมีมา
แต่ไม่อยากให้มาเดือดร้อนด้วย
ไม่ต้องช่วยไม่อยากให้เป็นปัญหา
จะปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตา
ก็เพราะว่ามันหนักซะเหลือเกิน
อย่าเพิ่งคิดท้อใจจะได้ไหม
กำลังใจมีให้ไม่ห่างเหิน
ในวันนี้ขออยู่สู้เผชิญ
ร่วมก้าวเดินเคียงคู่ไปกับเธอ
จะช่วยคิดแก้ปัญหาอยู่เคียงข้าง
ทุกก้าวย่างจะเคียงคู่เธอเสมอ
อุปสรรคปัญหาที่พบเจอ
มากล้นเอ่อให้เธอกำลังใจ
13 มกราคม 2552 17:26 น.
krajokngao
อรุณสวัสดิ์ยามเช้าเจ้านกน้อย
อรุณสวัสดิ์เมฆลอยกลางเวหา
อรุณสวัสดิ์ป่าเขาเหล่าพนา
อรุณสวัสดิ์ท้องฟ้าแสนกว้างไกล
ในยามเช้าอากาดีเป็นที่สุด
ต้องรีบรุดฝ่ารถติดแทบไม่ไหว
ที่ทำงานอยู่ใกล้ก็เหมือนไกล
เพราะว่าใช้เวลาเกือบชั่วโมง
คิดถึงบ้านยามเช้าแสนสดใส
ยิ้มละไมทักทายไร้ฝุ่นผง
ความจริงใจร้อยใยมาเชื่อมโยง
ถนนโล่งไม่เบียดยัดเยียดกัน
พอเที่ยงวันทานข้าวเวลาพัก
ไม่รู้จักนั่งโต๊ะกินอาหาร
ประชันหน้ามีกันคนละจาน
เวลาผ่านทานเสร็จก็จากไป
แต่หากเป็นดังเช่นที่บ้านนอก
จะเข้าออกร้องทักกินด้วยกันไหม
เชิญมานั่งทางนี้มีมากมาย
จัดเตรียมไว้มาแบ่งให้กันกิน
ถึงยามเย็นเลิกงานปั่นอีกแล้ว
ไร้วี่แววเยื่อใยใฝ่ถวิล
เสร็จจากงานแยกกลับบ้านเป็นอาจิณ
ไม่เหมือนถิ่นที่บ้านที่จากมา
พอเลิกงานเฮฮาพากันกลับ
ตะวันลับกลับบ้านกันพร้อมหน้า
ระหว่างทางต่างก็สนทนา
ตามประสาคนทำมาและหากิน
คิดถึงถิ่นกลิ่นไอของดินนัก
ตั้งแต่จากมาไกลให้ถวิล
ดังเหมือนนกจากรังหวังโผบิน
ไปสู่ถิ่นเมืองกรุงมุ่งสร้างตน
อีกไม่นานได้กลับคืนถิ่นฐาน
ก้าวข้ามผ่านปัญหาและหลุดพ้น
พัฒนาให้ถ้วนทั่วทุกคน
ให้มากล้นความสุขทุกคืนวัน
อรุณสวัสดิ์บ้านนาถิ่นข้าเกิด
แม้ไม่เลิศหรูได้อย่างใครฝัน
แต่ก็เป็นถิ่นที่ยังสำคัญ
อยู่ร่วมกันอย่างสุขไม่วุ่นวาย
13 มกราคม 2552 14:28 น.
krajokngao
คอยห่วงใย ใส่ใจและห่วงหา
อยากอยู่ใกล้ได้สบตาไม่ไปไหน
หากว่ามีเรื่องที่เดือดร้อนใจ
คอยยิ้มให้กำลังใจส่งถึงเธอ
ยามท้อแท้อ่อนแอและหวั่นไหว
ไม่จากไกลอยู่ข้างเธอเสมอ
ยามร้องไห้อ่อนล้าจะพบเจอ
ฉันเคียงเธอตลอดทุกเวลา
ยามเธอล้มจับมือฉันเอาไว้
จะฉุดให้ลุกขึ้นแม้หนักหนา
ไม่ปล่อยให้อ้างว้างเลยสักครา
คอยเยียวยาหากเธอเจ็บป่วยไป
ทำแบบนี้ใช่ไหมเรียกว่ารัก
ไม่รู้จักว่ารักเป็นแบบไหน
รักแบบนี้ใช่ไหมหรือแบบใด
รักใช่มั้ยความรู้สึกที่ให้เธอ
13 มกราคม 2552 12:15 น.
krajokngao
อรุณสวัสดิ์นกน้อยกลางเวหา
อรุณสวัสดิ์ดวงอาทิตย์แสนสดใส
อรุณสวัสดิ์สายลมที่พัดไป
อรุณสวัสดิ์ใบไม้เต้นระบำ
13 มกราคม 2552 11:23 น.
krajokngao
ตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเหน็บหนาว
สำหรับเช้าวันนี้ที่สดใส
ไม่อยากตื่นเหมือนเมื่อคืนได้ฝันไป
เธอเผยใจว่ารักและเอ็นดู
แอบอมยิ้มในใจและใบหน้า
สุขนักหนาหัวใจได้รับรู้
รู้สึกเหมือนข้างในนั้นพองฟู
เพราะเธอมีฉันอยู่ในหัวใจ
อาจจะสายสักหน่อยในวันนี้
เพราะพิรี้พิไรไม่ไปไหน
ดึงผ้าห่มกลับมาเพื่อคลุมกาย
ให้ขับไล่หนาวกายใจอุ่นจัง^_^
แม้หนาวกายแต่หัวใจนั้นไม่หนาว
นอนเหยียดยาวเหลวไหลไม่ขึงขัง
เกือบแปดโมงแล้วหนาชักช้าจัง
ไม่ใช่ว่างวันนี้ต้องทำงาน
ตัดสินใจอาบน้ำด่วนที่สุด
แล้วรีบรุดแต่งตัวอย่างกล้าหาญ
ใช้เวลาที่มีไม่ให้นาน
ใจเบิกบานรีบเร่งออกห้องไป
หน้าส่วนตัว
1121
