20 ตุลาคม 2551 15:34 น.
krajokngao
บนทางเดินที่แสนจะยาวไกล
บนหนทางซึ่งไต่ไปสู่ฝัน
บนขวากหนามที่เธอต้องฝ่าฟัน
บนความต่างอ้างว้างและเดียวดาย
จะขอเป็นกำลังใจในยามท้อ
จะเฝ้ารอคอยเคียงข้างไม่ไปไหน
จากวันนี้ตลอดเป็นต้นไป
จะขอเป็นกำลังใจไว้ให้เธอ
ทางข้างหน้ายาวไกลไม่เคยหวั่น
เธอจะมีกันและกันอยู่เสมอ
ทุกเรื่องราวเลวร้ายที่พบเจอ
ขอให้เธอมั่นใจเรามีกันและกัน
20 ตุลาคม 2551 15:06 น.
krajokngao
รักที่ให้ใจที่มี...เผลอไปรัก
เกินห้ามหักรักเธอได้ยินไหม
รักที่มีรักเธอมากกว่าใคร
รักใดใดมิแทนได้ที่ให้เธอ
จะไม่มีใครเปรียบเทียบเธอได้
แม้ห่างไกลยังมีเธอเสมอ
ยังรอคอยวันที่จะพบเจอ
บอกรักเธอ..ห่วงเธอตลอดไป
จะเจ็บไข้ไม่สบายหากรับรู้
จะไปอยู่คู่เธอไม่ไปไหน
จะผิดหวังอ่อนแอท้อแท้ใจ
จะไปอยู่ข้างกายไม่ห่างเลย
ขอเพียงแค่เอ่ยมาสักเพียงนิด
จะไม่คิดห่างหายและเงียบเฉย
เพราะเธอคือคนสำคัญที่คุ้นเคย
ไม่เฉยเมยเพราะหวงห่วงสุดใจ
หากวันใดเหนื่อยล้าและทดท้อ
จะคอยก่อสานฝันวันสดใส
จะห่วงหาอาทรและห่วงใย
ตลอดไปตราบจนนานเท่านาน
แม้วันนี้คนดียังมีสุข
ยังไร้ทุกข์หม่นไหม้ให้สงสาร
ก็ยินดีอยากให้เป็นเช่นนี้ตลอดกาล
อย่าพบพานทุกข์โศกและโรคภัย
20 ตุลาคม 2551 13:48 น.
krajokngao
ได้ยินข่าว..เรื่องราวสุดที่รัก
เป็นห่วงนักยิ่งคิดจิตหวั่นไหว
เธอคนดีเดือดร้อนอยู่แสนไกล
เฝ้าส่งใจให้เธอนั้นหายดี
ห่วงคนดี...ที่รักมากหนักหนา
ใจห่วงหาไม่เคยคิดหลีกหนี
หมดทั้งใจห่วงใยเท่าที่มี
ส่งให้เธอคนนี้ที่แสนไกล
ห่วงใยเธอมากมายเกินเอ่ยพร่ำ
เกินน้ำคำจะเฉลยเอ่ยขานไข
ห่วงใยเธอมากมายเกินกว่าใคร
กำลังใจส่งให้แค่เพียงเธอ
ขอให้หายให้คลายซึ่งทุกโศก
หายจากโรครุมเร้าเฝ้าเสนอ
สิ่งเลวร้ายต่างต่างที่พบเจอ
ขอให้เธอก้าวผ่านไปด้วยดี
กำลังใจยังคงมีจากฉัน
ทุกคืนวันมีทุกข์ไร้สุขี
ขอให้เธออย่าลืมว่ายังมี
ฉันคนนี้ที่ยังคอยห่วงใย
จะขอเป็นกำลังใจอยู่ห่างห่าง
ยามอ้างว้างไร้คนคอยชิดใกล้
ยามที่เธอเหนื่อยล้าและท้อใจ
แม้แสนไกลจะไปอยู่เคียงคู่กัน
ขอก้าวผ่านคืนวันอันโหดร้าย
อยู่ข้างกายร่วมสร้างร่วมก่อฝัน
ขอแค่เพียงรู้ว่ามีกันและกัน
จะข้ามผ่านเรื่องร้ายไปด้วยดี
หากท้อแท้อ่อนแอและหวั่นไหว
กำลังใจมีให้อยู่ตรงนี้
ให้ทั้งหมดทั้งใจที่ฉันมี
และเต็มที่ให้เธอด้วยห้วใจ
โปรดอย่าลืมยังมีฉันเคียงข้าง
ถึงแม้ห่างไกลกันสักเพียงไหน
เธอจะมีฉันอยู่ตลอดไป
รักที่ให้ยังคงอยู่ตลอดกาล
ห่วงใยเธอมากมายเธอรู้ไหม
เพราะห่วงใยไม่ใช่ความสงสาร
ห่วงใยเธอตราบจนนานเท่านาน
ห่วงใยเธอแม้พ้นผ่านล้านล้านปี
20 ตุลาคม 2551 12:36 น.
krajokngao
การรอคอยใครสักคนที่คิดถึง
ใครคนหนึ่งที่ซึ่งรักเป็นหนักหนา
ไม่รับรู้ว่าพ้นผ่านกาลเวลา
รู้แค่ว่าคิดถึงและห่วงใย
ยังคงรอรอเธออยู่เสมอ
ยังรักเธอไม่เปลี่ยนใจไปไหน
รักเพียงเธอคนเดียวมากกว่าใคร
ความรู้สึกเพิ่มมากมายในทุกวัน
แม้วันคืนผันเปลี่ยนใจไม่เปลี่ยน
ยังคงเวียนรักเธอไม่แปรผัน
ยังคงมีแค่เธอนานเท่านาน
แม้ถึงตอนอวสานก็รักเธอ
จะไม่ขอสิ่งใดตอบแทนรัก
มอบใจภักดิ์รักเธออยู่เสมอ
ยังรอคอยวันที่จะพบเจอ
มั่นเสมอรักเธอตลอดกาล
20 ตุลาคม 2551 11:29 น.
krajokngao
ผ่านมานานที่เงียบหายไร้ข่าวสาร
ผ่านมานานที่ใจไร้ใครห่วงหา
ผ่านมานานที่เสียใจเนิ่นนานมา
เนิ่นนานกว่าจะรู้ว่าเธอเปลี่ยนไป
เฝ้ารอคอยด้วยใจที่จดจ่อ
แม้เคยท้อแต่ไม่เคยหสั่นไหว
ยังรอคอยคนที่อยู่แสนไกล
ด้วยหัวใจที่รักและคงมั่น
แม้จะเหงาและเศร้ามากแค่ไหน
กำลังใจได้จากเธอมาก่อฝัน
ในยามท้อก็นึกถึงความผูกพัน
ที่มีกันและกันตลอดมา
แต่วันนี้วันที่ไม่คาดคิด
ที่ชีวิต...ต้องเจ็บปวด...อย่างหนักหนา
พังหมดสิ้นทุกคำที่สัญญา
เพียงเพราะว่าข่าวร้ายที่ได้ยิน
เธอมีใครอีกคนนอกจากฉัน
ทำร้ายกันจนใจพังหมดสิ้น
ที่ผ่านมาไร้ค่าเพียงแค่ดิน
แล้วชีวินจะอยู่ได้อย่างไรกัน
ต่อจากนี้ไม่มีเธออีกแล้ว
ใจที่เคยแน่แน่วกลับแปรผัน
ไม่มีเหลือเยื่อใยความผูกพัน
อีกกี่วันลืมเธอสิ้นไปจากใจ
จะอยู่ต่ออย่างไรไร้เธอคู่
เธอไม่อยู่แม้ว่ามองไปทางไหน
ทุกทุกสิ่งสูญสิ้นจากนี้ไป
ใจสลายเพราะข่าวร้ายได้จากเธอ
หน้าส่วนตัว
3097
