7 มกราคม 2547 19:22 น.
kp1
หลายครั้งที่เราคุยเรื่องนุ้เรื่องนี้กัน บางเรื่องก็เถียงกัน บางเรื่อง
ก็คล้อยตามกัน แต่ส่วนใหญ่จะเถียงกันมากกว่า
เพราะฉันไม่ค่อยยอมใครเท่าไหร่ และอยากเอาชนะกระมัง แต่ทุกครั้ง
เขาจะยอมทุกครั้งไม่เถียงสักนิด นี่หล่ะที่ฉันชอบเขา ตรงนี้หล่ะ
จำได้ว่าช่วงแรกๆ เขาล่าว่า ทะเลาะกับแฟน แล้วขอแยกกันอยู่สักพัก
น้ำเสียงเขาฟังดูไม่ดีเลย เหมือนคนจะร้องไห้ แต่เขาบอกว่าไม่ได้ร้อง
แค่อยากจะร้อง ..... กล้าบอกฉันว่าอยากจะร้อง
เป็นผู้ชายคนแรก ที่กล้าบอกฉันแบบนี้ ....
ฉันนี้ซิ รู้สึกสงสารไปใหญ่..เขาบอกว่า แฟนเขาบอกว่าเขาไม่มีเวลาให้ ทำแต่
งานที่ร้าน และเขาไม่ค่อยจะเทคแคร์เท่าไหร่
นิสัยของเขาหล่ะคิดว่า ไม่ค่อยจะเทคแคร์ เขาเป็นคนง่ายๆ สบายๆ
ตามที่ฉันคิดน่ะ
ในทางตรงกันข้าม ผู้หญิงที่อยู่ในฐานะแฟน ต้องการการดูแล มันตรงกันข้าม
แบบนี้ ....กระมังเลยเป็นเหตุ
ฉันให้เขาใจเย็นๆ ลองง้อดูก่อนที่จะแยกกัน
เขาบอกว่า ไม่ได้ผลหรอก เป้นแบบนี้มานานแล้ว ครานี้หล่ะ เห็นทีจะหนักสุด
ตอนนี้ น้ำตาฉันซิ คลอเต้มเบ้าตาแล้ว
รู้ตัวก็ตอนที่มันเริ่มไหลออกมา...เพราะฟังเรื่องราวจากคนที่อยากร้องไห้
ฝั่งนี้เลยร้องไห้ไปแล้ว
ไม่อยากให้เขารุ้ เอาใจช่วยแล้ววางสายโทรศัพท์ไป
....................................................................................
แต่หลังจากที่เขาเรียนได้เกือบเทอม เรื่งราวแบบนี้ก็เกิดขึ้นอีกก้เขาคนเดิมหล่ะ
ต่างก็ตรงที่ แฟนคนใหม่ องค์ประกอบอื่นยังเหมือนเดิม
เขา คน พูดเรื่องราว
ฉันฝ่ายรัปฟัง
ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขามีแฟนใหม่หลังจากที่เข้าเรียน เขาไม่เคยบอกฉันเลย
มาบอกฉันอีกทีก็ตอนที่ ผุ้หญิงคนนั้น เลือกคนอีกคนที่ไม่ใช่เขา
เขาบอกว่า ก็ผู้หญิงคนนั้นน่ารักนิ ใครๆมาจีบตั้งเยอะแยะ
เขาตามจีบตั้งนานกว่าจะได้คบกัน แล้วจู่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่าเป็นเพื่อนกัน
แต่ยังโทรมาหา ทำท่าทางเหมือนจะกลับมาคบกันอีก
ฉันก็บอกให้เขา คืนดีกัน ไหนๆก็เขาจะมาคืนดีด้วยนี่นา แต่ที่ไหนได้
เขากลับบอกว่าไม่ .... ทีใครทีมัน ...
นี่หล่ะ ผู้ชายคนนี้ แต่กลับอยากจะร้องไห้ ออกมา
บอกฉันอีกแล้วว่าอยากร้องไห้....ใจจริงฉันอยากบอกว่า
หยุด หยุด บอกซะที นายจะร้องไห้ แต่น้ำตาฉันนี่ซิ ไหลอีกแล้ว
ได้ล้างทำความสะอาดตา อีกแล้วซิเรา
ฟังเรื่องราว ร้อยคำประโยค
ชอบ ประทับใจ ประโยคนึงที่ ....
" อยากนั่งเรือ ออกไปทะเลไกล ไม่อยากไปโรงเรียน ไม่อยากเจอ "
ฉันพูดออกไปบ้าง อ้าว ....แล้วเพื่อนคนนี้หล่ะ
ทิ้งไว้แบบนี้หรือ...
เขาตอบกลับมาว่า...ไม่ ก็เอาโทรศัพท์ไปด้วยซิ ...
จะได้ติดต่อกัน.................
อืมๆ......จะทำจริงอย่างที่พูดมาหรือเปล่าน่ะ ถ้าเป้นอย่างนั้นจริงๆ
น้ำตาไหล....แต่ได้อะไรบางอย่างกลับมา
เรือ่งราวเหล่านี้ ยังคงดำเนินอยู่ เพราะ ยังมี เขา และ ฉัน บนโลกใบนี้
ติดตามเรื่องราว ของเขา และ ฉัน ต่อไป
7 มกราคม 2547 18:57 น.
kp1
ฉันติดต่อไปหาเขาอีกแล้ว..........วันนั้นฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก
เกินที่จะบอกใครๆได้ว่า ..ฉันรู้สึกอย่างไรในตอนนั้น
เขาบอกฉันว่า................
เขาจะเรียนต่อ หลังจากที่เขาเคยบอกกับฉันว่า เขาพักเรื่องเรียนมา
เกือบ 2-3 ปีเห้นจะได้ ..เขาเล่าว่าเหตุที่ต้องออกจากโรงเรียน
เพราะมีเรื่องกัน ตามประสาวัยเลือดร้อน
ฉันจำเรื่องราวนี้ได้ดี " เขาเล่าว่า ..เพราะ ตัวเขาเอง หน้าตาน่ารัก หน้าตาดี ไป
หน่อย เป้นเหตุให้ตีกัน ฉันอดขำไม่ได้..แต่ความจริงไมใช่หรอก เป็นเพราะ
เพื่อนเขาต่างหากที่มีเรื่องกัน เขาเลยโดนไปด้วย ตามประสารักเพื่อนกระมัง "
เรื่องเรียนต่อ ทำให้ฉันดีใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะไม่เคยคิดว่าเขาจะกลับมา
เรียนอีก
แต่ที่ดีใจไปกว่า....คือเขาบอกฉัน ฉันซึงเป็นใคร มาจากไหน ที่ได้เจอกัน
แค่เพียงไม่กี่ ชั่วโมง
สิ่งนี้หล่ะ ที่ทำให้ฉัน ดีใจอย่างบอกไม่ถูก
เขาเรียนที่โรงเรียนพาณิช ห่างจากบ้านของย่าของฉันไม่ไกลนัก แต่
ฉันไม่เคยบอกเขาหรอก ก็เขาไม่เคยถามนี่นา
................................................................................
หลังจากที่เขากลับมาเรียน เวลาฉันโทรไป เรามีเรื่องคุยกันมากขึ้น
เขาถามเรื่องที่เรียนของฉัน ฉันถามเรื่องเรียนของเขา เรื่องนาๆจิปาถะที่คุยกัน
ใช่ว่าอะไรๆ จะดูดีอย่างนี้ทุกครั้งหรอก
บางครั้ง ที่เขาอยู่กับเพื่อน ฉันก็ไม่อยากคุยกับเขาเท่าไหร่ เพราะอะไรน่ะ
บอกไม่ถูก บางครั้ง เขาอารมณ์ไม่ดี ฉันก็ไม่อยากคุยกับเขาอีก
เพราะฉันกลัวว่า ถ้าฟังเรื่องของเขามากๆ ฉันนี้ซิ จะเป้นฝ่ายที่น้ำตาไหล
และก็น้ำตาไหล จริงๆซะด้วย
......เขาไม่มีทางรุ้หรอกว่า....ทำให้ใครน้ำตาไหล ไม่มีทางรุ้
ต้นเหตุของน้ำตา...ที่ร่วงมาเพราะว่า............
ติดตามต้นเหตุของน้ำตา ของคนคนหนึ่ง...ต่อไป
หน้าส่วนตัว
975
