5 มีนาคม 2547 17:02 น.
kOrOkOsO
ผาแดง
ผาแดงแกร่งแฝงชื่อระบือนาม
ระฟ้าขี่ม้าข้ามสามหมอกเถิน
เห็นหญ้าแพรกแทรกสนยลย่องเพลิน
สะดุดเดินท่องหลงพงดงดาน
พักดักจับอุสาทาเกลือย่าง
ถือไหเหล้าข้างเตาไฟอุกลาลาน
ไหม้เกรียมกรอบขอดขอบแทะแกะทาน
จวบตะวันผ่านม่านลาสานแสงทอง
พอค่ำคืนดื่นด่ำยืนมองนภา
แหวกหว่างกลางแขนขาเมฆหมอกย่อง
หยักโยกย้ายส่ายเอวร่อนลอยล่อง
ขยับเคลื่อนละออผ่องสองตาชม
คนคู่ดูละม้ายคล้ายทางช้างเผือก
ฟ้าโปร่งเลือกมองจ้องดาวห่อห่ม
แสงระยิบกระพริบจิบชาข่ม
ลอยกลางหาวกลางลมหน้าคมเหมือน
โอ้เจ้าดาวนวลขาวราวสาวใหม่
แตกเนื้อสาวใยราวละอ่อนขวบเดือน
ก้มลุกคลานขยับแข้งขยับขาคอยเคลื่อน
มองแล้วเตือนให้คิดถึงวันเก่าเก่า
เคยสุขเคยกล่อมร้องเพลงเคลียคลอ
จมูกซุกซอกคอต่อกระซิบเบาเบา
คิ้วยักษ์ทักลูกผูกใจใฝ่เข้า
หมั่นคอยเฝ้าใกล้เยื่อใยไม่ห่าง
บัดนี้ร้างต่างไกลใจเหลือทน
หากมีมนต์จะขอต่อฟ้ากว้าง
ให้จันทร์รีบเลื่อนแรมเคลื่อนคล้อยย่าง
พ่อแขนกางโอบดาวเหมือนโอบเจ้าเชย.