15 สิงหาคม 2546 18:13 น.
kOrOkOsO
พิรุณฉาบฉ่ำสายหม่นหล่นร่วงฟ้า
ผ่านเมฆาแก้วไหลหลั่งพรั่งพรู
พริ้มพรมพร่างพราวพันธ์พฤกษากรู
แย้มพิศดูข้างแก้มอาบแสงจันทร์ไห้
ดาวเกลื่อนเคลื่อนคล้อยลอยกลางเวหา
แก้วจันทรากระเถิบห่างย่างเดินไกล
ดาวขยับกระชั้นชิดติดปีกไสว
จันทราถอยไถลลับลาเลือน
เงาดำขลับเข้าแทรกแยกเมฆา
พฤกษาร่อนล้อลมลิ่วปลิวเกลื่อน
พิรุณหยุดหยดลดเล้าเหย้าเยือน
ฟ้าขลับกลับเหมือนสว่างกลางวันใหม่..
12 สิงหาคม 2546 19:40 น.
kOrOkOsO
แม่...สิริกิติ์
ประภาสฉายส่องฟ้า ยลทล งอกงาม
ธรรมผ่องธราดล หว่านไถ
พิมุขแบ่งวัตรกน ตามพ่อ
ผิ้ว์รุธิรรินไหล แม่พร้อมพลีปราณ
สองหัสต์ชนนบน้อม เหนือเกล้า
โสมย์หลั่งแสดงเฝ้า ถวายพระพร
วรรษารุ่งศกเฒ่า เจริญแฮ ฦานาน
รัตนะปกบวร สิริกิติ์สถิตย์แล.
ทีฆายุกา โหตุ มหาราชินี
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ
ข้าฯพระพุทธเจ้า นายกรกฤษฏ์ สุรพิพิธ.
8 สิงหาคม 2546 13:18 น.
kOrOkOsO
แม่ลูก
มือสลัดปลายพู่กันขนสีทอง
แต่งแต้มดินสอพองกองสีฝุ่น
มือจับวาดวางมาดเท่ห์เทน้ำอุ่น
เติมฝันละมุนครุ่นคิดจิตหวั่นไหว
ภาพที่วาดปาดเหงื่อไหลขี้ไคลย้อย
แสงฉาบฉายลอยลาลับขับฟ้าใส
หญิงขาวอวบผมเงางามทรามวัย
สองมือไกวเปลเด็กน้อยลอยสูงเด่น
เด็กตื่นยื่นมือคว้าหานมแม่
แม่แก้ผ้าถอดอ้าสองเต้าเต้น
เด็กดูดจ๊วบจ๊วบอกสั่นกระเด็น
นมยิ่งเค้นยิ่งไหลออกเหมือนกรอกน้ำ
แม่เกือบเคลิ้มคล้ายพ่อคลำขยำขยี้
เต้าเด้งชี้ชูอกตั้งอร่ามร่ำ
ลูกดูดยิ่งแรงยิ่งเจ็บเหน็บเกินคำ
จับก้นย้ายถ่ายออกบอกให้หยุด
สองมือเท้าสะเอวลุกยืนโด่ง
แม่ตาโพล่งลูกก่ายร่ายสะอื้นมุด
จับเปลี่ยนผ้าเปลี่ยนท่าหาหัวหลุด
ยัดซุกสุดปากลูกกัดดูดเต้าเลย.
8 สิงหาคม 2546 12:47 น.
kOrOkOsO
กิเลสกิเลน...
พันดาวพันเดือนเลื่อนลาลับ
พิลาศดับมอดแสงแรงอ่อนล้า
ม้ามังกรดึงลากชากกระฉุดฟ้า
พญาครุฑขี่เมฆาเกาะกินนรี
เจ้ากิเลนเคราขาวยาวพาดบ่า
ปากคาบปักษาเท้าเหยียบปักษี
เลาะลัดตัดฟ้าย่างกายคำรามลี้
มันทั้งสามย่ำปฐพีตีไปทั่ว
ไม่เกรงศักดิ์เกรงศรีมีใครหวั่น
สุดแสบมั่วมันหมดพลโลกากลัว
หาเพชรเม็ดงามมาปรามไว้ไม่เห็นหัว
มาปราบใจเจ้าชั่วอหังการคร่าเฉย
แอบซุกซ่อนกลเม็ดเด็ดย้อนรอย
ส่งเจ้าพลอยรินมณีพลีร่างเชย
กิเลนชิมรสพิษสวาทบ่เคย
บ่วางบ่เว้นเลยจะปรนเปรอ
ยิ่งลุ่มยิ่งหลงยิ่งรักใคร่
จวบตายใจใส่เสน่ห์พิฆาตเธอ
มินานคืนนานวันมันพร่ำเพ้อ
หวลละเมอรินมณีที่เฝ้ารอ....จนตาย
2 สิงหาคม 2546 14:45 น.
kOrOkOsO
พระคุณแม่แลน้ำนมสมค่า
ป้อนลูกมาเพิ่มกายาใหญ่หลวง
ละหยดละหยาดย้อยจากทรวง
แม่บีบให้ไม่หวงห่วงอาทร
แม่จับป้อนเช้าค่ำไม่รำคาญ
นั่งเฝ้าเล่านิทานก่อนหลับนอน
ร้องเพลงกล่อมลูกน้อยค่อยจากจร
ทุกคำสอนมีค่าน่าบูชา
ฟายมือนุ่มอุ้มกอดสอดลูกรัก
แม่ฟูมฟักทะนุถนอมทุกทิวา
อบรมบ่มนิสัยใฝ่ดีแต่เยาว์มา
มิให้เขลาเบาปัญญาสืบไป
สองมือแม่คอยปัดคอยป้อง
เหตุร้ายจ้องถึงลูกอย่าหวั่นไหว
เลือดจากอกแม่สักหยดแลกได้
ลูกพ้นภัยแม่แช่มชื่นระรื่นทรวง
ย่างเข้าวันแม่แผ่อธิษฐานจิต
ลูกสารทิศน้อมนบวันทนาสรวง
อวยองค์เทพปกปักษ์รักษาแม่หลวง
ไร้ทุกข์โรคาล่วงภยันตรายหาย.
หน้าส่วนตัว
637
