7 มีนาคม 2552 12:15 น.
KisS M
โลกของฉันหยุดที่เธอเพียงผู้เดียว
โลกของเธอกลับลดเลี้ยวเสาะหา
โลกของฉันมีรางวัลคือน้ำตา
โลกของเธอสนุกเฮฮาไปวันๆ
โลกของฉันมีแต่การรอคอย
โลกของเธอกลับปล่อยเวลาถอยหนี
โลกของฉันเธอคือสิ่งเดียว...ที่ฉันมี
โลกของเธอฉันคือใครสักคนที่...เธอรำคาญ
โลกของฉันคอยเฝ้าเป็นห่วงใย
โลกของเธอไม่เคยใส่ใจไม่เคยสน
โลกของฉันอยู่ด้วยรักจึงอดทน
โลกของเราสองคน"จึงต่างกัน"
24 กุมภาพันธ์ 2552 11:34 น.
KisS M
ขอบคุณสำหรับกำลังใจยามอ่อนล้า
ขอบคุณสำหรับผืนผ้าเช็ดน้ำตายามอ่อนไหว
ขอบคุณที่ทุกอย่างเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนไป
จะขอบคุณเธออย่างไรให้เพียงพอ
อยากบอกว่าเธอคือส่วนหนึ่งที่หายไป
อยากบอกว่าเธอคอยเติมเต็มหัวใจฉันวันนี้
อยากบอกว่าทุกๆวันมีเธอข้างรู้สึกดี
อยากบอกว่ารักเธอทั้งใจที่มีวันนี้แค่เพียงเธอ
มีเพียงเธอเพียงเท่านี้...ไม่ต้องการสิ่งใด
มีเพียงเธอเพียงเท่านี้...หัวใจก็สุขล้น
มีเพียงเธอเพียงเท่านี้...ไม่สนโลกเปลี่ยนหมุนวน
มีเพียงเธอเพียงหนึ่งคน..."ก็เพียงพอ"
23 กุมภาพันธ์ 2552 01:35 น.
KisS M
กับคำถามจะรับได้ไหมกับผู้ชายอย่างฉัน
เฉยชาเหมือนไม่รักกันดูเหมือนไม่หวั่นไหว
จะรับได้ไหมกับผู้ชายที่ไม่เคยเอาอกเอาใจ
แต่รักที่มีให้เธอนั้นมากกว่าใครๆรับรองแน่นอน
แล้วยังจะรักอยู่รึเปล่ากับผู้ชายอย่างฉัน
ยังคงรู้สึกผูกพันกันเหมือนเก่าอยู่บ้างไหม
ยังเหมือนเดิมรึเปล่าทุกครั้งอยู่ใกล้อบอุ่นใจ
หากเธอยอมมอบใจสัญญาจะดูแล
ก็แค่ผู้ชายหัวใจเฉี่อยชาที่รักเธอคนหนึ่ง
ก็แค่ผู้ชายคนนึงที่ทำซึ้งไม่เป็นเหมือนใครเขา
ก็แค่มนุษย์คนหนึ่งที่รักเธอเหมือนดั่งเงา
ฉันแค่ผู้ชายคนนึงที่รักเธอเบาๆ...
"แต่รักทุกวัน"
10 กุมภาพันธ์ 2552 23:38 น.
KisS M
"ขอโทษค่ะ คุณโทรผิดเบอร์ ไม่มีเธอคนนั้น"
ผมถามแล้วนี่ใครกัน?
ยังตอบยืนยันป้าให้เบอร์มา
"ฉันชื่อน้ำฟ้า คนที่คุณโทรหา คงไม่ใช่ฉัน"
ผมรีบขอโทษโดยพลัน...
"ชุมสายคงพันมาติดเบอร์คุณ"
เธอยิ้มหัวเราะร่า...
"เบอร์ฉันลงท้าย 95 เบอร์ป้าคุณอะไร"
ผมมองกระดาษที่จดไว้
นึกยิ้มในใจไม่ใช่เบอร์เธอ
"ขอโทษด้วยครับ ผมคงพลั้งเผลอ"
"คงโทรผิดเบอร์ไม่ทันตั้งใจ"
น้ำเสียงอ่อนใสตอบกลับทันใด
"ไม่เป็นไร เข้าใจคุณ"
และนั่นคือจุดเริ่มเรื่องราวแห่งความรัก
ใครคนนึงบังเอิญผ่านมาให้ทายทักทำหวั่นไหว
ความบังเอิญก่อให้เกิดเรื่องราวระหว่างใจ
ต้องขอบคุณการสื่อสารแห่งประเทศไทย...
ที่ส่งคนของหัวใจ "มาให้เจอ"
10 กุมภาพันธ์ 2552 18:53 น.
KisS M
ความรักที่ปวดร้าวคงเป็นเรื่องธรรมดา
หากเวลาจะช่วยเยียวยาบรรเทาความผิดหวัง
หลายคนคอยปลอบเวลาจะช่วยสร้างพลัง
ลบร่องรอยความพลาดพลั้งลบล้างหัวใจ
แต่สำหรับฉันเวลาไม่เคยช่วยอะไร
บาดแผลเจ็บลึกในใจยังคงฝังอยู่อย่างนั้น
เวลาช่วยเพียงแค่ต่อลมหายใจไปวันๆ
ความทรงจำกับเธอนั้นทำไมไม่เคยลบเลือน
ขอเถอะ...เวลาได้โปรดช่วยฉันสักครั้ง
ให้ฉันลบลืมความหลังเจ็บปวดให้พ้นผ่าน
ให้ฉันพ้นทุกข์กับหัวใจที่ต้องทนทรมาน
ให้ลืมทุกอย่างที่ฝังลึกยาวนาน...
"ทิ้งไว้กับกาลเวลา"
หน้าส่วนตัว
605
