8 กรกฎาคม 2551 11:43 น.
KimBerrY
.........ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองมีความฝันอะไร ก็พยายามเดินตามฝัน
จนถึงทุกวันนี้ แม้ผลที่ได้รับจะไม่ใช่สิ่งที่ฝันไว้ แต่ก็มีความสุข
สุขเพราะรู้ว่านั่นคือฝัน ฝันที่เราพยายามทำ
และเมื่อทำแล้วจึงรู้ว่านั่นเป็นสิ่งที่เกินความสามารถ
และโชคชะตาของตัวเองมิได้นำพาให้ไปถึงเป้าหมาย
เลิกล้มความฝันนี้ไหม....."ไม่เคยเลิก" และ "ไม่มีวันเลิก"
หากจะถามว่าเคยท้อแท้ไหม คำตอบก็ชัดเจนอยู่ในตัวอยู่แล้วว่า "มี"
เพียงแต่เราเตือนตัวเองอยู่เสมอ
อะไรที่ทำได้ก็ทำต่อไปและพัฒนาตัวเองต่อไป
สิ่งที่ทำไม่ได้และอยากทำให้ได้ เราก็ต้องหมั่นศึกษาและลงมือทำ
แม้จะมีอุปสรรคไปบ้าง คิดเสียว่านั่นคือการเริ่มต้นเรียนรู้เพื่อก้าวต่อไป
และไม่ว่าฝันนั้นจะมีวันเป็นจริงไหม หากได้โอกาสลงมือทำและเห็นผลกับมัน
พร้อมกับยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น เราก็มีความสุขได้..........
วันนี้ เราเติบโตขึ้นและชีวิตแห่งการเรียนรู้ก็ยังต้องดำเนินและเรียนรู้กันต่อไป
วันนี้ ตอนนี้ ฉันยังมีฝันอยู่
วันนี้ ตอนนี้ ฉันยังมีลมหายใจอยู่
และวันนี้ ตอนนี้ ฉันยังมีที่ยืนอยู่
ฉันจะก้าวต่อไป เพราะวันนี้...ก็แค่วันหนึ่งที่เราเติบโตขึ้น...เท่านั้น
19 กุมภาพันธ์ 2551 09:28 น.
KimBerrY
อะไรคือความรัก
อะไรคือความหวัง
และอะไรคือความฝัน
ถ้าไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง คงตอบได้ยาก
บางคนคาดหวังว่าจะได้รักและรับรัก
บางคนคาดหวังว่าจะได้ทำตามฝันหรือฝันเป็นจริง
บางคนคาดหวังว่าจะประสบความสำเร็จกับสิ่งที่รักและสิ่งที่ฝัน
แต่มีบางคนที่ได้มันมาในทางตรงกันข้าม
ทำไมน่ะหรือ...
ก็ชีวิตนี้มันไม่มีอะไรแน่นอน
คาดหวังมาก...เมื่อพลาด ย่อมเจ็บปวดมาก
คิดสาระตะว่าต้องแบบนั้นแบบนี้ และสิ่งที่ได้มาหรือรับรู้มากลับเลวร้าย ก็ทำใจไม่ได้
เคยคิดว่า...อะไรนะคือสิ่งที่เราต้องการ
ความคาดหวังหรือเปล่า หรือว่า...ความเป็นจริง
แล้วเราจะรับมันได้ไหม หากความจริงนั้นโหดร้าย
แล้วเราจะรับมันได้ไหม หากความคาดหวังนั้นไม่มีอยู่ (จริง)
เป็นสิ่งที่ต้องหาคำตอบ
ลองมองว่าตัวเองต้องการอะไรเป็นที่สุด แล้วมุ่งไปในสิ่งนั้น
อย่างน้อยเราก็จะได้รับทั้งความสุขและความทุกข์ไปพร้อมๆ กัน
เพื่อชีวิตและการเรียนรู้
เพราะเราไม่ได้ทุกอย่าง ทั้งหมด...
8 สิงหาคม 2550 15:04 น.
KimBerrY
คนคนหนึ่งสนใจใคร่รู้เรื่องราวของคนอื่น
แต่ก็ไม่กล้าถาม
ส่วน...คนคนหนึ่งอยากจะบอก อยากจะพูด แต่อีกคนกลับไม่อยากฟัง
ในขณะที่...คนคนหนึ่งไม่อยากบอก ไม่อยากพูด และอีกคนก็ไม่ได้อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น
แปลกดีนะ...ความคิด อารมณ์ และนิสัยของแต่ละคน
บางทีก็ไปในทิศทางเดียวกัน แต่บางครั้งก็อยู่ในทิศตรงกันข้าม
มิน่าล่ะ...ถึงได้เกิดความเหมือนและข้อแตกต่าง อันส่งผลให้เกิดการคล้อยตามและความขัดแย้งได้บ่อยๆ
บทสรุปง่ายๆ แค่เพียงอย่าบังคับใจใคร หากเขาไม่ต้องการกระทำตาม
ให้อิสระในการตัดสินใจแก่เขา แล้วเราเพียงแค่รอคอยผลลัพธ์
อย่าให้เกิดความบาดหมางกันเพียงแค่เรื่องนิดเดียว...
แค่เขาไม่ต้องการหรือยินยอม.........
รู้ดีว่า...อึดอัด แต่ยังดีกว่าต้องผิดใจกัน
20 ตุลาคม 2549 15:03 น.
KimBerrY
วันนี้วันเกิดของเธอ
ตรงหน้า...มีของขวัญเป็นร้อยชิ้น
แต่เธอไม่เตะมันเลยสักชิ้นเดียว
ทำไมน่ะหรือ
คำตอบง่ายๆ...ก็เพราะของขวัญเหล่านั้น
ผู้ให้ไม่ใช่คนที่เธอหวังไว้
คนคนนั้น...
ไม่มีแม้แต่จะแสดงออกมาด้วยถ้อยคำใดๆ ให้เธอได้รับรู้
เขาทำหน้าเรียบเฉยเหมือนเป็นเรื่องปกติ
เธอเสียใจกับสิ่งที่เขาทำกับเธอ
เธอสู้อุตส่าห์รอคอยว่า...
เขาจะทำอะไรเป็นพิเศษหรือมอบของขวัญสุดพิเศษให้
แต่แล้วสิ่งที่เธอรอก็สูญเปล่า
ไม่เป็นไร...เธอปลอบใจ
อย่างน้อย...ยังมีคนอื่นที่จำวันสำคัญของเธอได้
เมื่อคิดได้อย่างนั้น...
เธอจึงหันไปสนใจกับหีบห่อนับร้อยตรงหน้า
บรรจงเปิดมันออกทีละห่อ...ทีละห่อ
แต่ละห่อนั้น...สร้างความประทับใจให้เธออย่างมาก
กล่องนี้...กล่องนั้น...กล่องโน้น...
ผู้ที่มอบให้ล้วนแต่รู้ว่า...เธอชอบอะไร อยากได้อะไร
เธอยิ้มให้กับสิ่งของที่เธอได้
เธอยิ้มให้กับความหวังดีของทุกคนที่เธอรู้จัก
เธอยิ้ม...
แต่แล้วเธอก็ย้อนกลับไปนึกถึงเขา
เธอเพียงแค่อยากให้เขาเอ่ยคำอวยพรอย่างที่ใครๆ เอ่ยกัน
ขอแค่นั้น...แต่เขาก็ไม่มีให้
น้ำตาหยดที่หนึ่งหยดลงหลังมือเธอ
น้ำตาหยดที่สอง...สาม...สี่ร่วงพรูมา
ก่อนที่จะสะอื้นมากไปกว่านี้....
....เสียงเพลงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น
ไม่อยากจะกดรับสาย แต่เธอก็ไม่อาจตัดใจได้
จึงสะกดความสั่นเครือที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้หายไป เอ่ยทักทายทั้งเสียงสั่นไหว...
"....สุขสันต์วันเกิดนะครับ คนดีของผม..."
3 พฤษภาคม 2548 23:39 น.
KimBerrY
กระดาษที่ทรงคุณค่า กระดาษที่บรรจุข้อความว่า คุณสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญาตรี โท หรือเอก
กระดาษที่ระบุว่า คุณชื่ออะไร จบสาขาใด ปีการศึกษาใด
แต่กระดาษใบนี้ไม่ได้บ่งบอกว่า คุณมีความสามารถด้านใด คุณควรจะทำงานด้านไหน
นั่น...ต้องค้นคว้าหาเอาเอง
คนแต่ละคน มีเส้นทางชีวิตแตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับว่า จะเลือกเดินไปเส้นทางไหน
บางคนวางเส้นทางให้ตัวเองแล้วว่า จะต้องเดินไปทางนี้ จะเลี่ยงไปทางอื่นมิได้
แต่บางคนวางเส้นทางให้ตัวเองได้ แต่ไม่สามารถทำอย่างที่วางไว้ได้
ขณะที่บางคนไม่ได้วางเส้นทางไว้เลย และยอมที่จะเดินไปตามเส้นทางที่บังเอิญผ่านเข้ามาในชีวิต
นั่น....ขึ้นอยู่กับความคิดของแต่ละคน
สำหรับคนคนหนึ่งที่มีความฝัน เขาต้องการทำความฝันนั้นให้เป็นจริง และเขาทำได้
กับอีกคนหนึ่งที่มีความฝัน แต่เมื่อทำตามความฝันแล้วมันกลับไม่เป็นเช่นนั้น
และอีกคนหนึ่งที่ไม่มีความฝัน แต่เขาก็จะทำในสิ่งที่เขาต้องทำ โดยไม่ปริปากบ่น ไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม
นั่น...เป็นเรื่องของคนคนหนึ่ง
สำหรับเรา เราจะเป็นแบบคนไหน ขึ้นอยู่กับเราใช่หรือไม่ เราเลือกได้หรือไม่
คำตอบอยู่ที่ตัวเรา...
ถ้าเราเลือกที่จะเดินตามความฝัน ความหวัง เป้าหมายที่วางไว้ จงทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด เต็มที่ที่สุด เพราะความสำเร็จมักจะรอเราอยู่ข้างหน้า
เหมือนกับ ใบปริญญา ที่ผู้คนนำมาประดับฝาผนังบ้าน ก็เป็นเครื่องบ่งบอกถึงความพากเพียรพยายามของคนคนหนึ่งต่อสิ่งสิ่งหนึ่ง
และไม่ว่าจะเปรียบเทียบ ใบปริญญา เป็นสิ่งใดก็ตาม แต่ถ้าเราสามารถนำสิ่งนั้นมาประกอบกับความตั้งใจมั่น เชื่อว่า ทุกคนจะพบจุดมุ่งหมายปลายทางที่เฝ้ารอ
หน้าส่วนตัว
1404
