16 ธันวาคม 2547 17:50 น.
KimBerrY
เมื่อเธอจากไป..
หัวใจฉันรู้สึกเปล่าเปลี่ยวยิ่งนัก
ยามเธอห่างไปใจให้หวนคิดถึง
รอยยิ้มพิมพ์ใจของเธอยังตราตรึง
คิดคำนึงถึงภาพเธอสุดหัวใจ
เมื่อเธอจากไป.....
ตัวฉันออกเดียวดาย
ห่างหายและห่วงหา
โดดเดี่ยวและอ้างว้าง
หงอยเหงาและเศร้าซึม
เมื่อเธอจากไป....
เหมือนตัวฉันไร้ชีวิต
ไม่มีเธอเคียงคู่ใกล้ชิด
ความสนิทความอบอุ่นเริ่มจางหาย
14 ธันวาคม 2547 12:22 น.
KimBerrY
วันอาทิตย์ยามเช้าต้องจากลา
โปรดอย่าร้องไห้เถิดหนาสุดที่รัก
ฉันจะรีบกลับมาหานะยอดรัก
สัญญามั่นด้วยหวงห่วงเธอคนดี
นั่งรถไฟยามค่ำคืนช่างเงียบเหงา
นั่งนับวันรอเวลากลับไปหา
คิดถึงเธอทุกเมื่อทุกเวลา
จะกลับมาพบเธอในเร็ววัน
ยามร้องเพลงกลับไม่มีแม้คำร้อง
น้ำตาคลอมิหลั่งไหลยากยิ้มได้
จ้องมองฟ้าเห็นฝนโปรยอาทิตย์ไกล
โอ้หัวใจคิดถึงเธอเศร้าใจจริง
เวลาผ่านไม่อาจช่วยเยียวยาได้
อาทิตย์ผ่านเหมือนดั่งปีมิใช่ฝัน
ร่ำร้องหาเรียกเธอทุกคืนวัน
ขอให้ฉันเคียงข้างเธอยอดดวงใจ
ไม่เคยพบเจอใครแสนดีเท่า
ไม่อาจเฝ้ารอคอยต่อไปได้
ไม่มีรักสมบูรณ์แบบเท่ารักใคร
เฝ้าใส่ใจรักเธอยอดดวงมาลย์
13 ธันวาคม 2547 12:29 น.
KimBerrY
ยามเมื่อเราไกลห่าง
ความอ้างว้างกลับมาเยือน
มาย้ำและคอยเตือน
ให้ใจเหงาเศร้าระคน
เมื่อเธอไม่อยู่ใกล้
ความอุ่นใจหายเฉียบพลัน
ความเงียบเข้าครอบงำ
โอ้...ตัวฉันใยเศร้าใจ
ยามเธอกลับมาหา
ฉันยิ้มร่าตรงเข้าไป
กอดเธออย่างรักใคร่
หายคิดถึงปนสุขใจ
13 ธันวาคม 2547 10:55 น.
KimBerrY
เหงา
หากมีใครสักคนเคียงข้างกาย
ใจฉันคงอุ่นมากกว่านี้
จะมีใครบ้างไหมนะคนดี
ช่วยให้หัวใจนี้ชุ่มชื่นพลัน
เศร้า
เมื่อมองคนรอบกาย
เขามีคู่หมายอย่างใจปอง
มองตัวเราแล้วใจหมอง
ตัวคนเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
หา
เดินวนเหม่อมองหา
คนคนนั้นมาเคียงข้าง
ผู้คนล้วนเดินผ่าน
ไม่มีใครสนใจฉัน
เขา
เพียงแค่ใครหันสบตา
ปลื้มหนักหนาพลันยิ้มให้
ฉันรู้สึกชื่นหัวใจ
อย่างน้อยมีคนสนใจ...แม้เพียงหนึ่งคน
12 ธันวาคม 2547 22:10 น.
KimBerrY
ความรู้สึกผ่านมาเมื่อสายลมผ่านไป
เพ่งมองเบื้องหน้าไม่พบใครเลยสักคน
บนถนนหนทางอันว่างเปล่า
ไม่มีแม้เงาใครสักคนเดินผ่านมา
มันช่างอ่อนล้าอะไรเช่นนี้
ความรู้สึกเหงาเหงาว้าเหว่
ติดอยู่ในหัวใจไม่เสื่อมคลาย
จะมีใครหนอมาช่วยให้ใจฉันอุ่นได้
มายืนอยู่ข้างข้างให้หัวใจฉันรู้สึกดี
อย่างน้อยความอบอุ่นรอบกายคงช่วยให้ฉันหายเศร้า
เศร้าเหงาระคนพร้อมใจกันถาโถมเข้ามา
ยากหาหนทางกำจัดมันได้
ต้องยอมรับความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้
ต้องทนกับมันให้ได้
อยู่คนเดียวแสนอ้างว้างโดดเดี่ยว
ต้องการคนคอยเหลียวมองหา
อยากพบคนช่วยประสานตา
ให้ชีวาอบอุ่นคลายเศร้าใจ
หน้าส่วนตัว
1932
