8 ธันวาคม 2547 09:40 น.
KimBerrY
ผู้ชายคนนั้นใจร้ายนัก
ช่างทำร้ายใจฉันได้
ให้ไม่เหลือแม้เยื่อใย
ความอาทรห่วงใยนั้นไม่มี
เธอทำได้อย่างไรนะ
หัวใจฉันจึงบอบช้ำเจ็บอย่างนี้
ยากเยียวยารักษาให้หายดี
แผลนั้นร้ายลึกนักเกินจะทน
7 ธันวาคม 2547 18:23 น.
KimBerrY
เธอคนดีอยู่ที่ไหน
ฉันจะไปหาไปพบเธอ
อยากจะเจอเธอเสมอ
ไม่อยากเฝ้าพร่ำเพ้อทุกคืนวัน
เธอคนดีอยู่หนไหน
บอกได้ไหมฉันยังรออยู่ตรงนี้
จะตามไปพบเธอนะคนดี
ไม่อยากรออยู่แห่งนี้ไม่มีเธอ
เธอคนดีอยู่แห่งใด
เมื่อไหร่จะพอจะเจอะเจอ
ฉันจะเข้าไปเพื่อบอกรักเธอ
และคิดถึงปนหวงห่วงทุกเมื่อวัน
7 ธันวาคม 2547 17:42 น.
KimBerrY
หน้าต่างชมพู
ประตูสีฟ้า
หน้าต่างเปิดอ้า
รับแสงตะวัน
ตะวันแรงกล้า
สาดส่องหน้าฉัน
ตื่นขึ้นเร็วพลัน
วันอันสดใส
ยิ้มรับวันใหม่
สุขใจถ้วนหน้า
คลายทุกข์หนักหนา
จากเมื่อวันวาน
ตะวันสาดแสง
แม้แรงไม่ท้อ
ฉันยังคงจ้อง
มองดวงตะวัน
อรุณวันใหม่
สดใสครามครัน
หวังว่าสิ่งนั้น
มอบสุขทุกข์คลาย