19 กันยายน 2549 23:28 น.
kikyou
พลบค่ำย่ำยินเสียง
โอ้สำเนียงแห่งเสรี
อกเอยแสนเปรมปรีดิ์
ประชาธิปไตยนี้ของแผ่นดิน
อุ่นเอย แอบอกอุ่น
ไออรุณ...อุ่นทั่วถิ่น
ใต้ร่มเงา...แห่งภูมินทร์
ทั่วแผ่นดิน...ล้วนเป็นธรรม
15 กันยายน 2549 18:41 น.
kikyou
ค่ำ ค่ำ ย่ำยินเสียง
โอ้สำเนียง...จักจั่น
อกเอยไยหวั่น หวั่น
ใคร ใครนั่นครั่น ครืน ครืน
ย่ำค่ำ ย่ำเย็นเยือก
ใยไม่เลือก หยุดสะอื้น
พร่ำ พร่ำย้ำขมขื่น
ใคร ใคร่ยื่น ยุติธรรม
เรียก เรียก ทำไมเล่า
ใคร ใครเขา มองเท่านั้น
มีหรือ อย่างไรกัน
สิ่งเจ้านั้น ได้ดังปอง
อิสระ และเสรี
บรรพชนพลี เลือดหลั่งนอง
ใครเล่าจะได้ครอง
เป็นเจ้าของผืนแผ่นดิน
ค่ำ ค่ำ ย่ำเย็นเยือก
สุดทางเลือก คนรักถิ่น
ร่ำไห้ใครยลยิน
ร้องจนสิ้น ลมหายใจ
ประชาธิปไตย ใครกำหนด
วางตัวบท กฎบัตรหมาย
เลือกเขา เพราะฝากได้
หวังฝากไว้ คือ แผ่นดิน
อำนาจและเงินตรา
มีมากกว่า เจ้าจึงสิ้น
ศักดิ์ สิทธิ์ แห่งชีวิน
เหลือแค่กลิ่น อธิปไตย
ย่ำค่ำ ร่ำ ร้องเรียก
สุดเสียงเพรียก แห่งความหมาย
ยื้อยุด ฉุดฉวยได้
เหลือแค่ไอ แห่งเสรี....
เราได้มันคือมาแล้ว...เย้ ... ทั้ง ประชาธิปไตย ทั้งเสรีภาพ
14 กันยายน 2549 22:31 น.
kikyou
หนึ่งวงแหวนแทนใจ
เธอสวมให้ในวันหมั้น
รัก รัก รัก รักเท่านั้น
จะมอบให้กันด้วยหัวใจ
ร้อยรักสลักจิต
แด่มิ่งมิตรที่หมั้นหมาย
ตราบนี้...จนวันตาย
ไม่เลือนหายไปจากกัน
หมื่นล้านคำสัญญา
พันวาจามิแปรผัน
รัก รัก รัก รักนิรันดร์
มิมีวันจะเปลี่ยนแปลง
และแล้วหนึ่งคำรัก
กลับแปรพักตร์ ผันเปลี่ยน
หนึ่งคำรักนั้น ยังวนเวียน
จนจวนเจียนจะขาดใจ
หนึ่งวงแหวนแทนรักนั้น
ที่ให้กันวันหมั้นหมาย
เอาคืนไปคนใจร้าย
ฉันไม่หมายจะเก็บมัน
หนึ่งรักนั้นที่ลวงหลอก
ที่เคยบอกวันร่วมฝัน
ลบได้อย่างไรกัน
ช่วยเอามันออกจากใจ
หนึ่งวงแหวนแทนคำรัก
ร้ายแรงนักในวันฝันสลาย
รักรุมรุ่มร้อนกาย
แผดเผาใจจนชีพตรม
14 กันยายน 2549 22:17 น.
kikyou
เวรกรรมมีจริง
และเป็นสิ่งที่...พิสูจน์ได้
วันนั้นที่ฉันร้องไห้
วันนี้ฉันได้เห็นความจริง
ทุก ทุกอย่างที่เธอเคยทำ
มันตอก มันย้ำทุกสิ่ง
บาปกรรมไม่เคยหยุดยิ่ง
และวันนี้...มันวิ่งตามทัน
ไม่ได้คิดสมน้ำหน้าหรือสะใจ
อยากให้เธอรู้ไว้ก็...เท่านั้น
สิ่งที่เคยทำไว้กับฉัน
วันนี้เธอได้มันกลับคืน
ทุก ทุกหยดเลือดและน้ำตา
ทุกนาทีที่ก้มหน้าสะอื้น
ทุก ทุกข์สุดข่มและขมขื่น
กรรมยื่นคืนให้คนก่อ...อย่างเธอ
9 กันยายน 2549 19:11 น.
kikyou
แม้ต่างภพและต่างชาติ
ก็มิอาจจะขวางกั้น
ความรักความผูกพัน
สองเรานั้น...ตลอดกาล
ความตายพรากชีวิต
หากดวงจิตยังประสาน
รักร้อยตราบชั่วกาล
แม้เนิ่นนานมิลืมเลือน
หน้าส่วนตัว
1506
