20 พฤศจิกายน 2549 06:37 น.
kikyou
อาจมีบ้าง...บางเวลา
ที่หัวใจแกร่งกล้า...จะอ่อนไหว
บางเวลา...เหนื่อยล้าเกินรับได้
กับเรื่องราวของใครที่เข้ามา
อาจมีบ้าง...บางครั้งคราว
ที่หัวใจ...มันเหงาและเหว่ว้า
กับคนนั้นที่...เดินเข้ามา
ทำให้มีน้ำตา...แล้วจากไป
อาจมีบ้าง...บางความรู้สึก
ลึก ลึก ใจสั่น หวั่นไหว
พบ รัก เลิก ลา - วัฏจักรของหัวใจ
อาจมีบ้าง...รับได้...บางเวลา
18 พฤศจิกายน 2549 05:59 น.
kikyou
หนึ่งวงแหวนแทนใจ
เธอสวมให้ในวันหมั้น
รัก รัก รัก รักเท่านั้น
จะมอบให้กันด้วยหัวใจ
ร้อยรักสลักจิต
แด่มิ่งมิตรที่หมั้นหมาย
ตราบนี้...จนวันตาย
ไม่เลือนหายไปจากกัน
หมื่นล้านคำสัญญา
พันวาจามิแปรผัน
รัก รัก รัก รักนิรันดร์
มิมีวันจะเปลี่ยนแปลง
และแล้วหนึ่งคำรัก
กลับแปรพักตร์ ผันเปลี่ยน
หนึ่งคำรักนั้น ยังวนเวียน
จนจวนเจียนจะขาดใจ
หนึ่งวงแหวนแทนรักนั้น
ที่ให้กันวันหมั้นหมาย
เอาคืนไปคนใจร้าย
ฉันไม่หมายจะเก็บมัน
หนึ่งรักนั้นที่ลวงหลอก
ที่เคยบอกวันร่วมฝัน
ลบได้อย่างไรกัน
ช่วยเอามันออกจากใจ
หนึ่งวงแหวนแทนคำรัก
ร้ายแรงนักในวันฝันสลาย
รักรุมรุ่มร้อนกาย
แผดเผาใจจนชีพตรม
3 ตุลาคม 2549 20:19 น.
kikyou
พิจารณา ว่า ต้อง ไป
ย้ำเอาไว้ ในจดหมาย
ตัวพี่ ก็เสียใจ
แต่ที่ไป...พี่จำเป็น
ฝากให้หน่อยดูแล
ยามย่ำแย่ เมื่อ วรรคเว้น
พี่เอง อย่างที่เห็น
ต้องเปลี่ยน เส้น ทางการเมือง
ขอ ย้ำ ให้ชัดชัด
พี่ข้องขัดในหลายสิ่ง
เพราะจริง ก็ คือ จริง
ไม่ใช่สิ่งที่หลอกกัน
หุ้นนั้นที่พี่ขาย
ตามกฎหมาย...ถูกทั้งนั้น
CTX หรือไรนั่น
พี่ยืนยัน มันไม่จริง
หนึ่งพันสี่ร้อยล้าน
ไม่เคยผ่าน พี่ยังนิ่ง
รวมทั้ง Airport Link
ย้ำจริง จริง ไม่ได้ทำ
โครงการซื้อกล้ายาง
เขากล่าวอ้างพี่ขอย้ำ
8 เรื่อง ล้วนเวรกรรม
แล้วใครทำ ใครเล่าใคร
ไม่รู้ พี่ไม่ผิด
หน่อยรู้จิต...พี่ใช่ไหม
จริงเท็จ...เป็นเช่นไร
หน่อยฟังได้จาก ท่านนาม....
19 กันยายน 2549 23:28 น.
kikyou
พลบค่ำย่ำยินเสียง
โอ้สำเนียงแห่งเสรี
อกเอยแสนเปรมปรีดิ์
ประชาธิปไตยนี้ของแผ่นดิน
อุ่นเอย แอบอกอุ่น
ไออรุณ...อุ่นทั่วถิ่น
ใต้ร่มเงา...แห่งภูมินทร์
ทั่วแผ่นดิน...ล้วนเป็นธรรม
15 กันยายน 2549 18:41 น.
kikyou
ค่ำ ค่ำ ย่ำยินเสียง
โอ้สำเนียง...จักจั่น
อกเอยไยหวั่น หวั่น
ใคร ใครนั่นครั่น ครืน ครืน
ย่ำค่ำ ย่ำเย็นเยือก
ใยไม่เลือก หยุดสะอื้น
พร่ำ พร่ำย้ำขมขื่น
ใคร ใคร่ยื่น ยุติธรรม
เรียก เรียก ทำไมเล่า
ใคร ใครเขา มองเท่านั้น
มีหรือ อย่างไรกัน
สิ่งเจ้านั้น ได้ดังปอง
อิสระ และเสรี
บรรพชนพลี เลือดหลั่งนอง
ใครเล่าจะได้ครอง
เป็นเจ้าของผืนแผ่นดิน
ค่ำ ค่ำ ย่ำเย็นเยือก
สุดทางเลือก คนรักถิ่น
ร่ำไห้ใครยลยิน
ร้องจนสิ้น ลมหายใจ
ประชาธิปไตย ใครกำหนด
วางตัวบท กฎบัตรหมาย
เลือกเขา เพราะฝากได้
หวังฝากไว้ คือ แผ่นดิน
อำนาจและเงินตรา
มีมากกว่า เจ้าจึงสิ้น
ศักดิ์ สิทธิ์ แห่งชีวิน
เหลือแค่กลิ่น อธิปไตย
ย่ำค่ำ ร่ำ ร้องเรียก
สุดเสียงเพรียก แห่งความหมาย
ยื้อยุด ฉุดฉวยได้
เหลือแค่ไอ แห่งเสรี....
เราได้มันคือมาแล้ว...เย้ ... ทั้ง ประชาธิปไตย ทั้งเสรีภาพ
หน้าส่วนตัว
1557
