5 กันยายน 2549 21:23 น.
kikyou
มาเปล่า...ก็ไปเปล่า
ไฉนเจ้าจะเอาได้
ฝุ่นผง ธุลี ทราย
อย่าได้หมายจะติดตัว
หนึ่งแน่คือสมอง
ลองตรึกตรอง ลองใช้หัว
อย่าแต่หลงเมามัว
หลงเกลือกกลั้ว แย่งชิงดี
...ข้าราชการ...
นัยนั่นบอก ศักดิ์ศรี
กิจการ งานที่มี
ทำเพื่อพลี แด่ราชัน
เป็นข้าฯ ขององค์ราชา
มีคุณค่า...กว่าห้ำหั่น
ยิ่ง คำ ครู เป็นประกัน
คือ ผู้สรรค์สร้างสังคม
หยุดเถอะ...พอได้แล้ว
เจ้าเพื่อนแก้ว...ชาวกล้วยไม้
ตายเล่าก็เปล่าดาย
หากมีกาย...จงทำดี
อิจฉา...เปลืองสมอง
ลองตรึกตรองในศักดิ์ศรี
หน้าที่คือสร้างคนดี
ให้พึงมีแก่สังคม
เก็บงำวาจากร้าว
สร้างความร้าว ระรานฉาน
ละเถอะ...ส่อเสียด...วิจารณ์
แล้วเจ้านั้น...จะสุขใจ
โอ้เอย...เจ้าเพื่อนแก้ว
งามเพริศแพร้วดุจกล้วยไม้
เริ่มใหม่...ยังไม่สาย
ระลึกให้ได้ ข้าฯ คือ ครู
3 กันยายน 2549 20:54 น.
kikyou
แล้วเมื่อไหร่...จะได้เจอกัน
รอคอย...วันนั้น...อย่างหวั่นไหว
เมื่อไหร่หนอหัวใจกับหัวใจ
จะได้อยู่เคียงใกล้...ใกล้กัน
นับคืน นับวัน รอคอย
หัวใจ ดวงน้อย นับฝัน
นับรอ เธอคืน นานวัน
นับรอ วันฝัน ได้ใจ
หน้าส่วนตัว
1575
