เกิดมาช่างวิกล ดูสับสนโลเลจิต แลหน้าหาญาติมิตร เพื่อนสนิทที่เหินห่าง ทำใจอยู่คนเดียว ใจเปล่าเปลี่ยวมิวายวาง ลังเลใจเคว้งคว้าง ใจแสนช่างร้างอาวรณ์ ค่ำคืนทุกโมงยาม ทุกเขตครามยามข้านอน ช่างทุกข์และร้าวรอน ทุกนิวรณ์ทุกข์ที่ใจ เฝ้าฝันและใฝ่หา ถึงแสงยาที่มาใกล้ สักคนที่เข้าใจ ในความนัยที่ข้ามี สุดแต่บุญกรรมทำ สุดแต่ธรรมนำโสภี เคียงข้างคู่ชีวี ของข้านี้ชั่วกาลนาน ****************** ********************
หน้าส่วนตัว
1589
