5 กันยายน 2550 20:48 น.
KhonKhongSaiLom
น้ำเสียงที่อ่อนล้า...
แววตาที่ดูสิ้นหวัง
ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไร้พลัง
จมอยู่กับความหลัง... กับน้ำตา
..............................................................
ที่พูดมาไม่ใช่ฉันแน่
ถึงจะเจ็บแต่ไม่เคยยอมแพ้สิ้นหวัง
สิ่งที่เธอทำจะจำไว้เปลี่ยนเป็นพลัง
สำหรับฉัน ความเจ็บจะคอยสอนสั่ง
สอนให้รู้ถ้าพลาดพลั้ง
"ให้จำนานๆ"
5 กันยายน 2550 19:09 น.
KhonKhongSaiLom
ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย
ถ้าฉันจะบอกกับใครๆแบบนี้
บอกว่าเธอคือนางฟ้าที่แสนดี
เหมือนภาพที่ใครๆมอง
........................................
ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย
ถ้าใครๆถามเรื่องของเราสอง
เหตุใดฉันต้องแยกทางน้ำตานอง
เหตุใดฉันจึงต้องจากมา
.......................................
ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย
ถ้าฉันอยากตะโกนบอกใครๆกับฟ้า
ตะโกนบอกทั้งน้ำตา
บอกให้คนทั้งโลกรู้ว่า
ภาพเธอผู้หญิงที่แสนดีหนักหนา
"มันไม่จริง"
4 กันยายน 2550 22:15 น.
KhonKhongSaiLom
อย่าท้อแท้ อย่าอ่อนแอ
อย่าหม่นหมอง อย่าร้องให้
อย่าย่อท้อ ต่อหนทาง ที่กว้างไกล
อย่าหวั่นไหว อย่ายอมแพ้ แม้ทุกข์ทน
ก้าวไปนะ ก้าวให้ถึง ซึ่งจุดหมาย
แม้เรือนกาย ผิวผ่อง เธอหมองหม่น
อุปสรรค อีกมากนะ ต้องผจญ
อย่ากังวล จะปลอบใจ ให้เธอเอง
4 กันยายน 2550 19:08 น.
KhonKhongSaiLom
กลับมาวันนี้...
คนดีของฉันเป็นอะไร
กลับมาได้แต่นั่งเศร้าใจ...
หรือเพราะใครคนนึงทิ้งกัน
กลับมาตรงนี้...
คนดียังมีฉัน
กลับมาพัก หนุนตักไออุ่นกัน
ความเศร้าที่เหลือนั้น
ฉันขอรับไว้ "เจ็บแทน"
4 กันยายน 2550 14:25 น.
KhonKhongSaiLom
ฉันมองหาความอบอุ่น..จากดวงตา
ด้วยปรารถนาว่าคงจะทดแทนอะไรได้บ้าง
แต่สิ่งที่ได้เจอคือความอ้างว้าง
เหลือแค่ความทรงจำจางๆกำลังจะหายไป
ฉันเฝ้ามองหาความรัก
ที่เคยเข้ามาทายทักทำให้หวั่นไหว
ความรักจากเธอที่แท้คือความอ่อนโยนจากหัวใจ
สิ่งที่สัมผัสได้ หาใช่รัก "ที่แท้จริง"
หน้าส่วนตัว
926
