13 กันยายน 2550 22:12 น.
KhonKhongSaiLom
ไม้ขีดไฟเล็กๆอย่างฉัน
หรือจะสู้แสงตะวันสว่างไสว
ดอกทานตะวันอย่างเธอคงเลือกทางไป
หันกลีบดอกที่ยิ่งใหญ่สู้แสงตะวัน
ไม้ขีดไฟเล็กๆอย่างฉัน
แม้แอบรักทานตะวันสักแค่ไหน
หนึ่งก้านเล็กๆของฉันจุดส่องไฟ
แม้ยอมมอดไหม้...
แต่แสงที่ได้คงไม่ยิ่งใหญ่
เท่ากับแสงไฟ "จากตะวัน"
13 กันยายน 2550 01:41 น.
KhonKhongSaiLom
เวลาของคนที่รอ...
เหมือนเข็มนาทีค่อยๆจ่อค่อยๆหมุน
แต่ละนาทีมันช่างทารุณ
เหมือนโลกใบนี้หยุดหมุนหยุดเวลา
หรือเพราะคนอย่างฉันไม่เคยร้องขอ
ได้แต่ทนเฝ้ารออยู่ตรงนี้
เธอเองคงไม่รู้หรอกคนดี
ว่าเวลาเธอกับฉันในหนึ่งปี
"เข็มนาทีเดินไม่เท่ากัน"
8 กันยายน 2550 23:08 น.
KhonKhongSaiLom
พิธีแต่งงานของฉัน...
ขอแค่เราอยู่ใกล้กันอย่างมีความหมาย
งานแต่งงานยิ่งใหญ่สำหรับฉันเป็นเรื่องนอกกาย
อยากบอกไม่มีความหมายถ้าไม่มีเธอ
พิธีแต่งงานของฉัน...
ขอแค่เวลาตรงนั้นเป็นวันของเราสอง
ไม่ต้องยิ่งใหญ่อวดผู้คนรวยล้นเงินทอง
พิธีสมมุติประกาศสังคมพวกพ้อง ไม่ต้องการ
หากฉันสมมุติวันมาวันนึง
อยากรู้เธอจะซึ้งกับมันไหม
งานในพิธีมีแค่เราสองกับหัวใจ
แม้มันไม่ยิ่งใหญ่ แต่ฉันก็ตั้งใจ
"จัดให้เธอ"
7 กันยายน 2550 20:48 น.
KhonKhongSaiLom
รู้ไหมว่าฉันเอาความเป็นตัวตน
วางไว้บนหัวใจแล้วยื่นให้
ตัวตนความเป็นฉันที่ไม่เคยยอมใคร
กับหัวใจรักที่ยิ่งใหญ่จริงจัง
ก็ไม่กล้าที่จะบอกว่ามันมีค่า
แต่เธอได้ยินแล้วจะว่าอะไรไหม
ถ้าฉันจะบอกไม่เคยยกให้ใคร
เธอจะเชื่อฉันบ้างไหมคนดี
ฉันมีความรู้สึกดีดีโปรดรับไว้
เป็นความรู้สึกของหัวใจที่ห่วงหา
ให้โอกาสรับฉันไว้พิจารณา
ฉันขอแค่เพียงเวลา "พิสูจน์หัวใจ"
7 กันยายน 2550 02:48 น.
KhonKhongSaiLom
แม้อยากร้องขอยื้อเธออย่าไป
แต่คำตอบในใจฉันก็พอจะรู้
อาจเป็นเพราะฉันไม่อาจทนฝืนดู
คนที่เคยรักกันอยู่เดินจากกันไป
ยอมรับกับตัวเองว่ายังหวั่นไหว
กับการจากไปของใครตรงนี้
สายน้ำจากตายังคงรินไหลปรี่
ยังคงคิดถึงใครคนที่เคยมีกัน
บอกกับตัวเองให้เข้มแข็งว่าอย่าร้อง
แต่หัวใจมันฟ้องว่ายังหวั่นไหว
ได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาโบกมือลาอยู่ไกลๆ
เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าหัวใจ
"อ่อนแอ"
หน้าส่วนตัว
1412
