24 กันยายน 2550 19:33 น.
KhonKhongSaiLom
จะให้ฉันพูดอะไรออกไป...
เธอเองใช่ไหมที่เปลี่ยนใจรับเขาเข้ามาหา
คำสัญญาจะไม่ย้อนเรื่องรักเก่าเปลี่ยนไปตามเวลา
คำพูดที่เคยฟังว่า...จะไม่ย้อนคืนวันมันไม่จริง
จะให้ฉันพูดอะไรออกไป...
ไม่มีคำพูดใดๆนอกจากคำว่า.."ไม่เคยเสียใจเท่านี้"
ในแววตาฉันที่ซ่อนเก็บเจ็บแค่ไหนอย่ารู้เลยคนดี
ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้...กี่ครั้งกี่ทีที่อ่อนไหว
ก็บอกเธอทุกครั้งว่า..."ไม่เป็นไร"
ก็แค่คนอ่อนล้าเสียใจ...ยิ่งรักมากเท่าไหร่...
"ยิ่งเสียใจเท่ากัน"
23 กันยายน 2550 05:03 น.
KhonKhongSaiLom
ฉันรู้ว่าเธอเองก็เสียใจ
รู้ว่าเธอไม่อยากจากไกลทิ้งฉันไปแบบนี้
แต่เขาคนนั้นรอเธออยู่นะคนดี
ถึงเวลาที่ต้องจาก...ไม่อยากให้ลำบากใจ
ฉันผิดเองที่เป็นคนเข้ามาทีหลัง
รู้ก็ไม่ยั้งยังปล่อยใจรักพลั้งเผลอ
กอดฉันสักนิดได้ไหมก่อนจากไปไม่ได้พบเจอ
ก่อนที่น้ำตาจะไหลเอ่อกอดฉันไว้นานๆ
ถ้าทำได้...ฉันแค่อยากจะรั้งเธอไว้เพียงครู่
ถ้าเธอรู้...ฉันวอนขอให้เธออยู่ต่อเพื่อฉัน
แม้สุดท้าย...ฉันก็รู้ว่าเธอต้องไปจากกัน
และสุดท้ายก็คือฉัน...ที่ไม่อาจกลั้นรอยน้ำตา
ฉันไม่รู้ว่าฉันควรต้องเลือกทำสิ่งใด
ให้เธออยู่ใกล้เพื่อยื้อความรู้สึกเสียใจอ่อนล้า
หรือควรเลือกมองเธอเดินจากไปจนลับตา
แต่ก็ได้รู้ว่าแม้เธอจะอยู่กับฉันจนจากลา
ความรู้สึกที่อ่อนล้าเหมือนไม่ได้รับการรักษา
ไม่ได้รับการเยียวยาเพียงแต่แค่ทำให้เสียน้ำตา
" ช้าลง"
22 กันยายน 2550 21:37 น.
KhonKhongSaiLom
ฆ่าฉันให้ตายเลยดีกว่าที่รัก
มันไม่ยากนักเอามีดปักลงตรงอกฉัน
คนที่ไร้พิษสงจะคลานหนีอย่างไรคงไม่ทัน
ขอร้องเถอะอย่าทำร้ายกันฆ่าฉันด้วยแววตา
ให้เขาทำร้ายให้ฉันตายกันไปข้าง
ยังไม่เจ็บปวดอ้างว้างเหมือนเธอทำกับฉันแบบนี้
เหมือนเอามีดกรีดย้ำซ้ำเดิมรอยแผลเก่าที่มี
ความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับคนที่...
"โดนแทงข้างหลัง...ทะลุถึงหัวใจ"
22 กันยายน 2550 18:18 น.
KhonKhongSaiLom
สำหรับฉันคงไม่คิดกล้าทำเรื่องยิ่งใหญ่อย่างนั้น
กับการบอกลาคนที่รักกันด้วยคำพูดที่มั่นใจ
น้ำเสียงที่เย็นชากับท่าทีที่ไม่อ่อนไหว
แววตาเธอเปลี่ยนไปไม่เหลือเยื่อใยความรักที่เคยมี
สำหรับฉันไม่ต้องอ้างเหตุผลร้อยพันที่จะไป
แค่คำพูดสั้นๆก็เข้าใจไม่ยื้อรั้งเธอไว้หรอกคนดี
เพราะคนอย่างฉันแม้เจ็บไม่ร้องขอด้วยมีศักดิ์ศรี
ไปแล้วอย่ากลับมานะคนดี...
เพราะไม่อยากให้เธอเห็นแววตาท่าทีที่...
"ไม่มีเยื่อใย...เหมือนๆกัน"
21 กันยายน 2550 22:53 น.
KhonKhongSaiLom
ผู้หญิงปากดีขี้เหงาเอาแต่ใจ
ก็ไม่รู้ว่าฉันรักเธอตรงไหนผู้หญิงแบบนี้
คนพูดตรงขี้อ้อนให้งอนง้อทุกที
สงสัยคงรักเธอตรงที่..."นิสัยไม่เหมือนใคร"
ถึงปากดีแต่ก็รู้ว่าเธอนั้นจริงใจ
ถึงขี้เหงาไปแต่ก็รู้ว่ายังงัยไม่เคยรับใครมาแทนที่
ถึงเอาแต่ใจแต่พอง้อก็สำเร็จยิ้มได้ทุกที
ก็เพราะเธอเป็นเธอแบบนี้...
ถึงปากดีขี้เหงา "แต่ฉันก็เข้าใจ"
หน้าส่วนตัว
989
