5 ตุลาคม 2550 11:20 น.
KhonKhongSaiLom
แววตาเธอที่ดูเหนี่อยใจอ่อนล้า
สีหน้าที่บ่งบอกว่าอ่อนแออ่อนไหว
ถ้าเหนี่อยนักพักตรงนี้หากต้องการกำลังใจ
หนุนตักซบไออุ่นฉันไว้..จะอยู่ใกล้ๆเธอ
พักในวงแขนของฉันตรงนี้นะคนดี
สองแขนโอบประคองที่มีจะปกป้องเธอไว้
จะดูแลไม่ห่างจนกว่าเธอจะอบอุ่นใจ
รู้สึกดีเมื่อไหร่จะเดินจากไปก็ไม่ว่ากัน
ฉันเองก็แค่คนที่เดินตามหาความฝัน
แค่คนที่อยากดูแลกันยามเธอสับสน
รู้สึกที่มอบให้คือรักจากผู้ชายหนึ่งคน
...ยามใดที่เธอทุกข์ทน...
ฉันจะอยู่ข้างๆจน..."เธออุ่นใจ"
4 ตุลาคม 2550 22:34 น.
KhonKhongSaiLom
เธอยืนอยู่ตรงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง
ยืนอยู่กันไกลห่างรู้สึกอ้างว้างบ้างมั้ย
ไม่อยากให้ระยะทางมาผันแปรเปลี่ยนใจ
สำหรับฉันไม่คิดมีใครใหม่หัวใจรอเพียงเธอ
ฉันยืนอยู่ตรงนี้มีแต่ความคิดถึง
เรื่องราวของเราที่เคยซึ้งไม่เคยจากจางหาย
ระยะทางที่ไกลห่างไม่ทำให้ "อ้างว้างเดียวดาย"
แม้วันนี้ไม่มีเธอข้างกายแต่หัวใจยังคงรอ
จริงอยู่...เราสองคนอยู่ห่างกันคนละฟากฟ้า
แต่ระยะทางและเวลาไม่เคยทำใจฉัน
"อ่อนล้าสับสน"
หากเธอยังยึดมั่น...ความรัก..เป็นเรื่องของเรา
"แค่สองคน"
บนถนนของหัวใจ..อย่าให้ระยะทางที่ห่างไกล...
มาแปรเปลี่ยนใจ..."ให้เปลี่ยนแปลง"
3 ตุลาคม 2550 02:58 น.
KhonKhongSaiLom
รูปถ่ายของฉันยังอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า
ข้อความที่เคยเขียนบอกรักเรื่องราวยังอยู่ดีมั้ย
แม้ฉันรู้ว่าทุกอย่างวันนี้มันเปลี่ยนไป
เธอทิ้งรักเก่าเราไว้มีใครเข้ามาแทน
รูปถ่ายของเธอนั้นฉันยังเก็บเอาไว้
ข้อความที่เธอเคยเขียนให้ก็ยังอยู่ตรงนี้
ทุกๆอย่างยังถูกเก็บไว้เป็นอย่างดี
เธอกับฉันนั้นต่างกันเพียงตรงที่...
เธอเปลี่ยนรูปฉันคนนี้ออกจากใจ...
แต่ฉันไม่เคยรับใครคนใหม่..."เข้ามาแทน"