คืนอันเงียบเหงา และเปล่าเปลี่ยว

khonkhaeyrak

คืนนี้เป็นอีกคืนหนึ่งที่เรา หนาวสะท้านทั้งกาย
และใจ  เม็ดฝนเริ่มตกและตกตลอดทั้งคืน เริ่ม
ตั้งแต่สองยามยันเช้า    และยังไม่มีทีท่าว่าจะ
หยุดตก ใครที่เขามีคู่ เขาคงจะนอนหลับด้วย
ความสุขความอบอุ่น แต่สำหรับเรามันเป็นคืน
ที่เราไม่มีหวังอะไรทั้งสิ้น นอนพลิกซ้าย พลิก
ขวากระสับกระส่าย ในใจคิดว่าทำไมจึงต้อง
เป็นแบบนี้ด้วย เราอยู่ไปวันๆโดยไม่มีอนาคต
ไม่มีคนที่จะคอยห่วงหาที่แท้จริง .....
ในช่วงเวลาเกือบปีที่ผ่านมาจนบัดนี้เราเฝ้ารัก
เฝ้าทนุถนอมหัวใจของเธอคนหนึ่งจนเราหลง
คิดว่าเธอผู้นั้นมีใจให้เราและรักเราจริงๆ..
ก่อนที่เราจะแยกจากกันคืนนั้น  ได้มีคำพูด  
บางคำที่หลุดจากปากของเธอ  ซึ่งทำให้เราต้อง
ทบทวนถึงระยะเวลาที่เราคบกันมา แสดงว่าที่
ผ่านมา  เรา"กดดัน"ให้เธอต้องมาคบกับ
เราเช่นนั้นหรือ? ทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ที่เกิดขึ้น
เธอมิได้มีใจให้เราเลยหรือ คำว่า"อย่ากดดัน"
ที่ออกจากปากเธอหมายถึงอะไร การพูดคุยถาม
ไถ่เป็นการกดดันเธอใช่ไหม เธอก็ทราบดีว่าใน
ใจเราไม่มีใครและทุ่มเทให้เธอจนหมด หรือว่า
เธอคิดจะเลิกกับเราแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร?
เราหยิบโทรศัพท์มาจะโทรหาเธอ แต่ก็คิดว่า
เราจะไป"กดดัน"เธอหรือเปล่า เราอาจจะรัก
เธอมาก และมากจนไม่อยากที่จะโทรไปหาเธอ
คำว่า"อย่ากดดัน"ยังก้องอยู่ในหูของเรา  ไม่
จางหาย จนทำให้เราไม่กล้าที่จะทำอะไรตามใจ
เราอีกต่อไป   เราอยากรู้ใจของเธอจริงๆว่าเธอ
คิดกับเราแบบไหน รักเราไหม?ถ้าเราคิดเกิน
เลยไปฝ่ายเดียว เราต้องขอโทษเธอด้วย ...
และเราต้องขอขอบคุณ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่ดีงาม
ที่เธอได้มอบให้กับเรา...