แค่นี้ก็ทุกข์ยากมามากแล้ว ไม่เหลือแววอนาคตที่สดใส จะตามย้ำซ้ำเติมเพิ่มทำไม ย่ำหัวใจหยามเหยียดว่าเกลียดกัน แค่นี้ก็ยับเยินเกินจะอยู่ ทนอดสูตกอับต้องคับขัน จะกลับมาเพื่อฟื้นคืนสัมพันธ์ ก็หวาดหวั่นเจ็บช้ำจะซ้ำรอย แค่นี้พอเหลือหัวใจเพียงไหวเต้น ไม่โอนเอนเผื่อสลดจะถดถอย อย่าให้หวังให้เก้อต้องเพ้อคอย โปรดปลดปล่อยชีวันอย่าพันธนาการ ด้วยคำว่าห่วงใยในดวงจิต โปรดเมตตาสักนิดคิดสงสาร แค่เพียงคำหนึ่งคำเพื่อทำทาน สิ้นทรมานแค่เผยคำเอ่ยลา