13 กรกฎาคม 2550 00:49 น.

สุดท้าย..


                              - หนึ่ง -

   ๏ ในยามย่ำยลสนธยา...........มองหมู่นกกา
โผผินบินกลับคืนคอน

   ๏ สิ้นแสงตะวันรอนรอน........นกกาเข้านอน
ฉันจรจากป่ามาเมือง

   ๏ หมายมุ่งสู่ความรุ่งเรือง........หนีความฝืดเคือง
ฝันเฟื่องในสิ่งศิวิไลซ์

                               - สอง -

   ๏ ทุกก้าวที่ก้าวเดินไป............ตามแรงแสงไฟ
ด้วยใจถวิลจินตนา

   ๏ พบเห็นผู้คนบูชา................ใครมีเงินตรา
ศรัทธามากมายก่ายกอง

   ๏ มุ่งมั่นด้วยใจใฝ่ปอง............อยากมีเงินทอง
สนองตัณหาแห่งตน

                              - สาม -

   ๏ มานะทำงานอดทน...............อยากให้ผู้คน
ยกย่องสรรเสริญเยินยอ

   ๏ ความฝันหนีไกลไม่รอ...........เท่าใดถึงพอ
เล่ห์เหลี่ยมคดโกงกอบโกย

                                 - สี่ -

   ๏ จวบจนวันวัยร่วงโรย..........กลางสายลมโชย
โบกโบยพัดสู่ความตาย

   ๏ สับสนทุรนทุราย....................ก่อนร่างวางวาย
ลุกเริงบนเชิงตะกอน

   ๏ คิดถึงนกบินคืนคอน.........แสงตะวันรอนรอน
จากนครฟุ้งเฟื่องเมืองแมน

                                 - ห้า -

   ๏ เดินทางกลับถิ่นดินแดน.........หาสิ่งทดแทน
ความหวังที่ไกลเกินจริง

 ๏ พบที่พำนักพักพิง......................คงได้แอบอิง
บางสิ่งที่ขาดหายไป
  
 ๏ เห็นควันจากกล่องปล่องไฟ........ฤๅ นี่ที่ใด
ร่างไหม้กลางไฟไปแล้ว  ๚ะ๛