ยามสายลมโบยพัดสะบัดผ่าน เรื่องร้าวรานย่อยยับกลับคืนหา รอยอดีตเมื่อครั้งหลั่งน้ำตา แสนโศกาสะอื้นต้องฝืนทน บางครั้งหอบด้วยฝนปนมาด้วย หวังให้ช่วยชะทุกข์ให้หลุดพ้น กลบเกลื่อนคราบน้ำตาในกมล ความหมองหม่นจางหายละลายไป หนาวลมเหนือเมื่อลมหนาวผ่านคราวนั้น กายหวาดหวั่นถึงวิญญาณสะท้านไหว ลมพัดหวนเศร้าตรมระทมใจ คืนมาใส่ทับถมโถมชีวัน อย่าพัดพาขื่นขมสายลมเอ๋ย จงพัดเลยผ่านไปให้ไกลฉัน ฤ พัดพาซาตานมาหากัน เอาโศกศัลย์เหลวแหลกแลกวิญญาณ