24 มิถุนายน 2548 22:47 น.
ketana
ผิดที่ฉันหลงละเมอทำเซ่อซ่า
คิดเองว่าเราสองจะครองมั่น
เพียงมีเราเคียงคู่อยู่ด้วยกัน
ที่แท้ฉันนั้นเก้อเพ้อคนเดียว
ผิดที่ฉันฝันไปเกินใจคิด
ห้วงแห่งจิตถลำไปไม่เฉลียว
ประมาทเองไม่รู้สึกนึกแล้วเชียว
ต้องเปล่าเปลี่ยวเงียบเหงาเข้ากับตัว
ผิดที่ฉันไม่ตักน้ำใส่กะโหลก
ลืมชะโงกส่องเงาดูเงาหัว
ไม่หล่อเหลาซ้ำหน้าตายังน่ากลัว
เพราะรูปชั่วตัวดำต้องจำทน
ผิดที่ฉันค่นแค้นแสนลำบาก
มันทุกข์ยากอัตคัตดูขัดสน
ก็มีเพียงเท่านั้นฉันมันจน
จึงต้องหม่นมัวหมองนองน้ำตา
ผิดที่ฉันพลั้งเผลอทะเยอทะยาน
ทำห้าวหาญใจเพชรเด็ดดอกฟ้า
หมายแอบอิงน้าวกิ่งโน้มลงมา
สมน้ำหน้าหมาวัดไม่หัดเจียม
23 มิถุนายน 2548 22:47 น.
ketana
ยามฝนตกชะขี้................หมูไหล
พาพัดคนจัญไร................รวมกลุ่มก้อน
สร้างความชั่วร้ายใน.........พิภพ
ชาวประชาเดือดร้อน........ทั่วทั้งแผ่นดิน
มันโกงกินเกือบสิ้น...........ประเทศชาติ
ใครจะพังพินาศ................ไม่รู้
นรกฤจะขยาด...................หวาดหวั่น
ใครเล่าจะกอบกู้................ลบล้างมันไป
กราบวิงวอนเทพไท้...........บนสวรรค์
ลงโทษโปรดลงทัณฑ์........สาปให้
สายฝนพัดพวกมัน..............ลงสู่
นรกภูมิหมกไหม้................ดับสิ้นวิญญาณ
14 มิถุนายน 2548 17:22 น.
ketana
อยู่มันไปอย่างนี้ก็ดีแล้ว
ให้หมดแววพบคู่เป็นชู้ชื่น
อยู่กับใจเจ็บจำทนกล้ำกลืน
จงสะอื้นร่ำไห้อาลัยลาน
จงผ่านวันอ้างว้างอย่างช้าช้า
ให้อุราสิ้นสุขสนุกสนาน
จงจ่อมจมกับทุกข์ท้อทรมาน
ให้มันกร้านชีวาจนชาชิน
สุขเกษมเปรมปรีดิ์จงหนีห่าง
จงเลือนลางสิ่งชื่นชมสมถวิล
ให้น้ำตาซ่านกระเซ็นเป็นอาจิณ
ชะมลทินความชั่วในตัวตน
เหมือนเมฆาบดบังทางชีวิต
มืดสนิทอึมครึมครึ้มเมฆฝน
ฟ้าคำรามดั่งพิฆาตฟาดกมล
ดูหมองหม่นทั่วทั้งปฐพี
รอพิรุณสร่างซาเมื่อฟ้าใหม่
กระจ่างใสบรรเจิดเกิดราศี
เห็นสว่างด้วยแรงแสงสุรีย์
ทางชีวีเริ่มใหม่ให้ก้าวเดิน
9 มิถุนายน 2548 00:53 น.
ketana
ตั้งสติเอาไว้ให้คงมั่น
ใกล้ถึงวันที่จะถูกตัดสิน
คงมินานเกินไปจะได้ยิน
พ้นมลทินหรือไม่ใกล้เข้ามา
ข้อกล่าวหาปรักปรำคำเขาบอก
ตามหลอนหลอกใจตัวว่าชั่วช้า
ให้ลูกขุนพินิจพิจรณา
พิพากษาเสียทีคดีความ
7 มิถุนายน 2548 14:30 น.
ketana
เหลือแค่เราสองคน
อย่างกังวลเลยจอมขวัญ
จะข้ามผ่านคืนวัน
อันทุกข์ตรมถมทวี
หลับตาเ ถิดลูกน้อย
พ่อเฝ้าคอยอยู่ตรงนี้
อย่าร้องไห้คนดี
แม้ไม่มีแล้วมารดา
หมดบุญจึงจากกัน
สู่สวรรค์ ณ ชั้นฟ้า
แม่เจ้าสิ้นชีวา
มิกลับมาอีกต่อไป
โอ๋โอโอ่ละเห่
จะผูกเปลคอยแกว่งไกว
หลับเถิดหนาดวงใจ
อย่าอาลัยเศร้าโศกา
สักวันเจ้าเติบใหญ่
คงเข้าใจลิขิตฟ้า
พบพลัดพรากจากลา
เป็นเรื่องธรรมดาของคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
1046
