31 กรกฎาคม 2547 22:38 น.

กลับบ้านเกิด

ต้องจากจร ถิ่นฐาน ไกลบ้านเกิด
ความหวังเลิศ หาได้ ในเมืองใหญ่
จำขายนา ขายดิน ถิ่นอาศัย
ศิวิไลซ์ ฝันไว้ ให้ตัวเอง

ออกเดินย่ำ หางาน มันหลายที่
แรงยังมี ลากสังขาร รอวันเก่า
ได้งานที่ คนจน ทนเช่นเรา
ลูกจ้างเขา หนักก็เอา เราก็สู้

ใจเริ่มคิด ตั้งตัว ในบ้านใหม่
ไม่เป็นไร ถึงผุพัง อย่างรังหนู
เห็นตึกใหญ่ แหงนคอ ขึ้นมองดู
เราจะสู้ สร้างตัว ไม่กลัวงาน

ละเลงหวัง ละลายฝัน ในเมืองกรุง
ต่างหมายมุ่ง รุ่งเรือง ประเทืองฝัน
ต่างดั้นด้น ค้นหา ไขว่คว้ามัน
ถึงวันนั้น ไม่มี ที่แทรกกาย

คงกลับไป ตายรัง ยังบ้านเกิด
ถิ่นกำเนิด เคยละทิ้ง สิ่งมุ่งหมาย
มาสร้างหวัง อักน้อยนิด คิดขึ้นใหม่
ไม่ต้องใหญ่ เลิศหรู เหมือนอยู่เมือง

เก็บกระถิน ริมรั้ว ไม่กลัวอด
ถึงรันทด จะจำไว้ ไม่ฝันเฟื่อง
คงพบทาง หมายมุ่ง ให้รุ่งเรือง
เพื่อลืมเรื่อง ประมาท เคยพลาดมา

จะอาสา พัฒนา ให้บ้านฉัน
จะสร้างสรร ดินนี้ ให้มีค่า
จะกอบโกย กล้ากำ นำศรัทธา
จะไม่ลา ล้างไป ไกลบ้านเลย

25 กรกฎาคม 2547 23:25 น.

คว้า????

ketana

อย่ารู้จักฉันไปมากกว่านี้
เพราะบางทีชีวิตติดความช้ำ
อาจจะเห็นความเจ็บเก็บใจจำ
จึงเที่ยวพร่ำพรรณนาว่าอยากตาย

รู้จักฉันที่เห็นเป็นเช่นนี้
คงจะดีกว่ารู้ซึ้งถึงข้างใน
ที่ไปมองอาจอดรนทนไม่ได้
เห็นหัวใจยับเยินเกินเยียวยา

มีความเศร้ารอบกายในอากาศ
หยิบมาวาดเมื่อไหร่ในอุรา
ความเหงาเศร้าดังเงาที่ตามมา
อยู่ที่ว่า คว้ามัน เมื่อไหร่ดี

18 กรกฎาคม 2547 02:03 น.

ไฟ...ในน้ำตา

ketana

ดังไฟเผา พาใจ ให้ร้อนรุ่ม
ปัญหาสุม เติมเชื้อ เพื่อเผาผลาญ
ทั้งเรื่องเก่า เรื่องใหม่ คงแหลกราญ
ไฟกองนั้น ดับไม่ได้ ใจเจ้ากรรม

ยิ่งสาดน้ำ ไม่ดับ กลับลุกโชน
น้ำมันโดน เปลวไฟ ไปโหมซ้ำ
น้ำหรือนั่น หรือน้ำมัน ให้กระหน่ำ
อัคคีทำ ฤดีร้อน ให้อ่อนใจ

ร้อนรุ่มเร้า เผากบาล ซ่านซึมเศร้า
ทุกข์เป็นเงา ตามติด ชิดหทัย
คอยมาย้ำ คอยมาทำ ให้มอดไหม้
แล้วหัวใจ จะทน หรือจนใจ

อยากดับไฟ ข้างใน ให้หายร้อน
ที่ใจก่อน ควรทำ จงจำไว้
ดับตรงไหน ที่ใคร ก็ไม่ได้
กลางหัวใจ ก่อกำเนิด เกิดระทม

ตั้งสติ ดับไฟ ในใจนี้
ด้วยฤดี ที่สว่างทางสุขสม
ดับด้วยคิด ดับด้วยใจ ไฟอารมณ์
ค่อยค่อยข่ม บ่มฟื้น คืนความฝัน

ไปตรงนั้น ตรงที่มัน เกิดปัญหา
ในอุรา ของเรา เพียงเท่านั้น
หน้าไหนไหน จะดับได้ ไม่มีวัน
น้ำตาฉัน จะดับไฟ ในใจเอง

น้ำที่ไหน คงดับมันไม่ได้
น้ำในตาเท่านั้น

18 กรกฎาคม 2547 02:01 น.

ไฟ...ในน้ำตา

ketana

ดังไฟเผา พาใจ ให้ร้อนรุ่ม
ปัญหาสุม เติมเชื้อ เพื่อเผาผลาญ
ทั้งเรื่องเก่า เรื่องใหม่ คงแหลกราญ
ไฟกองนั้น ดับไม่ได้ ใจเจ้ากรรม

ยิ่งสาดน้ำ ไม่ดับ กลับลุกโชน
น้ำมันโดน เปลวไฟ ไปโหมซ้ำ
น้ำหรือนั่น หรือน้ำมัน ให้กระหน่ำ
อัคคีทำ ฤดีร้อน ให้อ่อนใจ

ร้อนรุ่มเร้า เผากบาล ซ่านซึมเศร้า
ทุกข์เป็นเงา ตามติด ชิดหทัย
คอยมาย้ำ คอยมาทำ ให้มอดไหม้
แล้วหัวใจ จะทน หรือจนใจ

อยากดับไฟ ข้างใน ให้หายร้อน
ที่ใจก่อน ควรทำ จงจำไว้
ดับตรงไหน ที่ใคร ก็ไม่ได้
กลางหัวใจ ก่อกำเนิด เกิดระทม

ตั้งสติ ดับไฟ ในใจนี้
ด้วยฤดี ที่สว่างทางสุขสม
ดับด้วยคิด ดับด้วยใจ ไฟอารมณ์
ค่อยค่อยข่ม บ่มฟื้น คืนความฝัน

ไปตรงนั้น ตรงที่มัน เกิดปัญหา
ในอุรา ของเรา เพียงเท่านั้น
หน้าไหนไหน จะดับได้ ไม่มีวัน
น้ำตาฉัน จะดับไฟ ในใจเอง

น้ำที่ไหน คงดับมันไม่ได้
น้ำในตาเท่านั้น

15 กรกฎาคม 2547 12:44 น.

ไม่รอ...

ketana

เก็บความกล้า ศรัทธาค้ำ นำชีวิต
จะลิขิต ใจตัว ไม่กลัวใคร
ขอเดินหน้า ฝ่าไป แม้นมีภัย
หรือสิ่งใด คิดร้าย ทำลายเรา

จะขอเอา กายา ที่กล้าแกร่ง
ถาโถมแรง แข็งใจ ให้ทนสู้
เพื่อยืนยง คงไว้ ให้โลกรู้
จะหยัดอยู่ ให้ดู กูก็คน

เจ็บเกินทน ทานไหว ใจรับได้
ยังไม่ตาย กายอยู่ สู้ไม่ถอย
พรสวรรค์ หรือโชคดี มีลาภลอย
ไม่รอคอย มาโปรด โชคชะตา

มีสองขา สองแขน ใจแน่นหนัก
ไม่ขอฝาก ชีวิต ลิขิตฟ้า
ตามคิดใน นิมิต ที่เขียนมา
ว่าตัวข้า ขีดทางไป ให้ตัวเอง

ไม่หวาดเกรง ความเหนื่อยยาก ลำบากแสน
จะแร้นแค้น อับจน จะทนไหว
ภัยจะมา ฉุดลาก กระชากไป
มิหวั่นไหว กายยัง กำลังมี

ทำสิ่งดี คิดสิ่งดี มีความสุข
สนุกไป ในชีวิต คิดแค่นี้
จะสร้างความ สำราญ ให้ชีวี
แม้กายนี้ ย่อยยับ หรืออับจน

ไม่ว่าจะเกิด อะไร
ข่างมัน ชีวิตมัน ของฉัน