27 กุมภาพันธ์ 2546 18:32 น.
ketana
ชีวิตจริงสับสน
ไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหน
ไม่รู้ว่าจะเดินไปในทางใด
ชีวิตนี้ขอรับใช้แผ่นดิน
อยากร้องไห้
แต่ไม่มีน้ำตาเหลือแล้ว..สำหรับวันนี้
อยากบอกใครสักคน
ว่าร้าวราน ขมขื่น แสนเศร้า
อยากกระซิบบอกเธอ
กลัวว่าเธอไม่เข้าใจ
เธอจะเข้าใจไหม
ชีวิตจริงนั้นเจ็บปวด
ยังพอมีความฝันเป็นกำลังใจ
อยากหลับ หลับแล้วไม่อยากตื่น
ขอจมอยู่ในความฝัน
เพราะความจริงแสนร้าวราน
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:27 น.
ketana
หลับเถิดคนดี
คืนนี้มีเพียงเราสอง
เอาผืนดินเป็นที่นอน
หนุนหมอนคือตักฉัน
แสงไฟคือพระจันทร์
เก็บดาวเดือนมาร่วมฝัน
คืนนี้เราอยู่กันเพียงสองคน
ขอเพียงลมพัดผ่าน
ดั่งสายธารหลั่งริน
ขอเพียงผ่านเลย
เหมือนลมเอยจูบหิน
ขอเพียงนิรันดร์
แค่ร่างฝังดิน
ขอความรักอย่าได้สิ้น
อย่าโบยบินกับสายลม
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:22 น.
ketana
ก็เพราะว่ารัก
จึงได้มาอยู่เพื่อความคิดถึง
เพื่อห่างไกลอาจจะทำให้เธอมีความรักต่อฉันบ้าง
ทรมานจิตใจนะ เวลาที่คิดถึงใครสักคน
คนที่เคยพูดคุย หยอกล้อ ชวนทะเลาะ
เหงา บางทีก็เหงาเป็น
บางทีความเหงา อาจทำให้หลายๆอย่างดีขึ้น
กว่าที่เป็นอยู่ ถ้าเป็นจริง
อย่าลืมฉันนะ อย่าลืมความรักที่ฉันมีต่อเธอ
อย่าลืมฉันนะ อย่าลืมคำสัญญาที่ให้แก่กัน
อย่าลืมฉันนะ แล้วฉันจะไม่ลืมเธอ
เขียนที่เชียงรายหลายปีมาแล้ว
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:20 น.
ketana
เมื่อเดินทางย้อนกลับไปในเส้นทางเดิม
ชีวิตคล้ายกับคืนสู่วันคืนเก่า
คนเรามิได้อยู่ได้ด้วยอนาคต
และความหวังเพียงอย่างเดียว
แต่คนเราอยู่ได้ด้วย
ความจริงที่มีอดีตเป็นพื้นฐาน
บางครั้งคนเราอาจหลงอยู่ในอดีตบ้าง
สักวันเราก็ต้องกลับมาใน
โลกแห่งปัจจุบัน
แต่เพียงวันนี้ ขออีกครั้ง
ขอมีความสุขอยู่กับอดีต
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:18 น.
ketana
พรุ่งนี้จะมาถึงแล้ว
พราวแพรวสวยสุขใส
แต่มันเป็นของใคร
มันไม่ใช่ของฉันเลย
น้อยครั้งที่มีสุข
ความทุกข์นั้นมีเสมอ
เปรียบเสมือนดังเพื่อนเกลอ
มาเสนอแม้อยู่ไกล
ตราบสิ้นนิจนิรันดร์
ทิ้งความฝันฉันไว้ให้
ขอให้เธอสานต่อไป
ด้วยหัวใจที่ดีงาม
จะหันหลังให้กับโลก
ทิ้งความโศกไว้ข้างหลัง
จะขอก้าวเดินไปยัง
ทางสว่างที่ห่างไกล
ก่อนชีวิตจะมลาย
ตายตามฝันที่ฝังดิน
สิ่งสุดท้ายในสมอง
มีเพียงกองเถ้าสับสน
กว่าชีวิตจะมืดมน
คนคงได้พบพาน
หน้าส่วนตัว
683
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
