27 กุมภาพันธ์ 2546 18:15 น.
ketana
วันนี้แสนเดียวดาย ไม่มีใครเป็นคู่คิด
หรือเพราะตัวฉันผิด ที่เพ้อพร่ำร่ำไป
ในเส้นทางสายเก่า ที่เราเฝ้าคิดถึง
โลกภายหน้าคงบึ้งตึง ไม่นึกถึงถึงตัวเรา
ความเศร้าในวันนี้ อีกกี่วันจะสดใส
เป็นคนที่คนหมางเมินไป โลกทิ้งไว้เพียงลำพัง
กวีบทนี้บทสุดท้าย ที่ฝากไว้คราหวังหมด
เพียงฝากไว้ความรันทด เศร้าสลดหู่ใจ
จะเขียนถึงช่วงชีวิต ในดวงจิตยังผิดหวัง
ตราบยังมีชีพอยู่ยัง สิ้นพลังในหัวใจ
จะคิดสู้หหรือคิดถอย ดูเลื่อยลอยหมดความหวัง
แต่ละคืนแต่ละวัน ไม่มีฉันโลกเปลี่ยนไป
อยากให้มันสูญหาย สิ้นสลายในบันดล
ชีวิตคนหนอคน ช่างสับสนเสียกระไร
สิ่งสุดท้ายทางชีวิต จะคิดสั้นอย่างนั้นหรือ
ชีวิตเราในกำมือ จะยึดถืออยู่ทำไม
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:13 น.
ketana
จะวาดหวังสิ่งในในชีวิต
จะครุ่นคิดไปใยให้เปลืองหัว
จะวาดฝันเท่าใดใยต้องกลัว
จะเป็นตัวของเราเท่านั้นเอง
ทำสิ่งดีสิ่งที่โลกมองเห็น
ทำให้เป็นสิ่งสวยงามตามเสนอ
ทำให้รักสดใสให้เลิศเลอ
ทำให้เธอไม่หมองไม่ข้องใจ
จากวันนั้นถึงวันนี้
ผ่านวันที่มีความสุข
แต่เดี๋ยวนี้ต้องทนทุกข์
ไม่เคยสุขเหมือนเคย
อย่าคิดถึงฉันเลย......... ให้ฉันคิดถึงเธอคนเดียว
อย่าเป็นห่วงฉันเลย ...ให้ฉันเป็นห่วงเธอคนเดียว
อย่ารักฉันเลย............... ให้ฉันรักเธอคนเดียว
เพราะเธออาจไม่มีความสุข ที่ต้องมีความรู้สึกนี้กับฉัน
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:11 น.
ketana
หยุดเวลาความฝันของวันนี้
ณ นาทีที่คอยเฝ้าคอยถึง
ความรู้สึกล่องลอยเพ้อรำพึง
ในที่ซึ่งอยู่ตรงนี้เมื่อมีเธอ
เป็นความรักที่โหยหามาเนิ่นนาน
เป็นความหวานที่ห่างเหินเธอเมินเฉย
เป็นความจริงที่เราปล่อยให้ผ่านเลย
เหมือนไม่เคยรู้จักเคยรักกัน
หยุดเวลาเพียงเท่านี้คงดีแน่
ไม่เคยแคร์ปัจจุบันเป็นไฉน
ไม่อยากสนอนาคตเป็นเช่นไร
เพียงหัวใจอยู่ตรงนี้ก็ดีพอ
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:07 น.
ketana
ผ่านมาหลายปีตรงที่เขียน
มีบทเรียนมากมายหลายความหมาย
มีความรักหลากหลายมีใครๆ
แต่ว่าใจดวงนี้อยู่ที่เดิม
วันเวลาสอนฉันอย่างที่เห็น
ที่เคยเป็นเคยอยู่ก็รู้ได้
จะมีรักไม่มีรักไม่เป็นไร
ฉันอยู่ได้ตามใจที่ฉันเคย
จะหยิบยื่นคืนมาสักกี่หน
ก็หมองหม่นทนมาคราที่หงอย
อยู่อย่างเราไม่เหงาไม่เศร้าคอย
ก็เลื่อนลอย เลอะเลือนเหมือนอย่างเคย
27 กุมภาพันธ์ 2546 18:03 น.
ketana
วันนี้ วันที่สับสน
วันที่วุ่นวาย
ก็อะไรที่มันต้องเป็นอย่างนี้
ก็ฉันนี่แหละ ที่คิดอะไรไปมากมาย
มากมาย จนไม่สามารถร้องเรียก
ความฝัน ความหวัง ความคิด นั้นกลับมาได้อีก
ปล่อยมัน ปล่อยให้มันเตลิดเปิดเปิงไปเถอะ
ช่างมันเถอะ ช่างมัน
ชีวิตน่ะหรือ จิตใจน่ะหรือ
แน่ล่ะสิ หยาดเหงื่อ ความเหนื่อยยาก
ย่อมทำให้เข้มแข็งขึ้น
เอาเถอะ เวลานี้ฉันพร้อม
พร้อมจะรับ ไม่ส่า จะเจ็บ จะช้ำเพียงไหน
ให้มาเถอะ จากเธอ
ก็แค่เจ็บครั้งเดียว
ให้เสริมบทเรียน เพื่อสร้างหัวใจที่แข็งแกร่ง
หน้าส่วนตัว
712
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
