14 มิถุนายน 2548 17:22 น.
ketana
อยู่มันไปอย่างนี้ก็ดีแล้ว
ให้หมดแววพบคู่เป็นชู้ชื่น
อยู่กับใจเจ็บจำทนกล้ำกลืน
จงสะอื้นร่ำไห้อาลัยลาน
จงผ่านวันอ้างว้างอย่างช้าช้า
ให้อุราสิ้นสุขสนุกสนาน
จงจ่อมจมกับทุกข์ท้อทรมาน
ให้มันกร้านชีวาจนชาชิน
สุขเกษมเปรมปรีดิ์จงหนีห่าง
จงเลือนลางสิ่งชื่นชมสมถวิล
ให้น้ำตาซ่านกระเซ็นเป็นอาจิณ
ชะมลทินความชั่วในตัวตน
เหมือนเมฆาบดบังทางชีวิต
มืดสนิทอึมครึมครึ้มเมฆฝน
ฟ้าคำรามดั่งพิฆาตฟาดกมล
ดูหมองหม่นทั่วทั้งปฐพี
รอพิรุณสร่างซาเมื่อฟ้าใหม่
กระจ่างใสบรรเจิดเกิดราศี
เห็นสว่างด้วยแรงแสงสุรีย์
ทางชีวีเริ่มใหม่ให้ก้าวเดิน
9 มิถุนายน 2548 00:53 น.
ketana
ตั้งสติเอาไว้ให้คงมั่น
ใกล้ถึงวันที่จะถูกตัดสิน
คงมินานเกินไปจะได้ยิน
พ้นมลทินหรือไม่ใกล้เข้ามา
ข้อกล่าวหาปรักปรำคำเขาบอก
ตามหลอนหลอกใจตัวว่าชั่วช้า
ให้ลูกขุนพินิจพิจรณา
พิพากษาเสียทีคดีความ
7 มิถุนายน 2548 14:30 น.
ketana
เหลือแค่เราสองคน
อย่างกังวลเลยจอมขวัญ
จะข้ามผ่านคืนวัน
อันทุกข์ตรมถมทวี
หลับตาเ ถิดลูกน้อย
พ่อเฝ้าคอยอยู่ตรงนี้
อย่าร้องไห้คนดี
แม้ไม่มีแล้วมารดา
หมดบุญจึงจากกัน
สู่สวรรค์ ณ ชั้นฟ้า
แม่เจ้าสิ้นชีวา
มิกลับมาอีกต่อไป
โอ๋โอโอ่ละเห่
จะผูกเปลคอยแกว่งไกว
หลับเถิดหนาดวงใจ
อย่าอาลัยเศร้าโศกา
สักวันเจ้าเติบใหญ่
คงเข้าใจลิขิตฟ้า
พบพลัดพรากจากลา
เป็นเรื่องธรรมดาของคน
7 มิถุนายน 2548 12:28 น.
ketana
ยามสายลมโบยพัดสะบัดผ่าน
เรื่องร้าวรานย่อยยับกลับคืนหา
รอยอดีตเมื่อครั้งหลั่งน้ำตา
แสนโศกาสะอื้นต้องฝืนทน
บางครั้งหอบด้วยฝนปนมาด้วย
หวังให้ช่วยชะทุกข์ให้หลุดพ้น
กลบเกลื่อนคราบน้ำตาในกมล
ความหมองหม่นจางหายละลายไป
หนาวลมเหนือเมื่อลมหนาวผ่านคราวนั้น
กายหวาดหวั่นถึงวิญญาณสะท้านไหว
ลมพัดหวนเศร้าตรมระทมใจ
คืนมาใส่ทับถมโถมชีวัน
อย่าพัดพาขื่นขมสายลมเอ๋ย
จงพัดเลยผ่านไปให้ไกลฉัน
ฤ พัดพาซาตานมาหากัน
เอาโศกศัลย์เหลวแหลกแลกวิญญาณ
27 พฤษภาคม 2548 08:47 น.
ketana
จดจำคำทุกคำแม้ช้ำชอก
ที่เธอบอกถึงลมลวงยังห่วงหา
เศร้าสลดเพราะยังจำคำสัญญา
จนเวลาล่วงกาลไปนานนม
ทิ้งไว้เพียงภาพถ่ายใบเก่าเก่า
รูปของเราเคียงกายใต้ผ้าห่ม
กลางคืนหนาวโหดร้ายกลางสายลม
เหลือไว้ชมครวญหาแสนอาลัย
เคยเชยชิดชื่นสนมสนอง
แนบประคองจุมพิตติดแก้มใส
ต่างโอบกอดกายซบอบอุ่นไอ
ดั่งสุมไฟปรารถนาจะขาดรอน
เพียงเท่านั้นที่เราเคล้าคลอคู่
น่าอดสูกอดก่ายกายกับหมอน
อ้อมแขนนี้ร้างไร้ใครหนุนนอน
จึงเก็บซ่อนใส่อุราให้ตราตรึง
จนวันนี้เดินไปในโลกกว้าง
บนเส้นทางเดียวดายให้คิดถึง
ความหลังที่มีเราเฝ้าคำนึง
เคยเป็นหนึ่งร้อยฝันมั่นกลมเกลียว
ข้างหลังภาพจารจดบทอักษร
หากรุ่มร้อนร้างไร้ใครแลเหลียว
มองรูปถ่ายใบเก่าเศร้าคนเดียว
ยิ่งเปล่าเปลี่ยวข้อความนั้น...ฉันรักเธอ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
1156
