26 กันยายน 2548 20:14 น.
ketana
เขาคือผู้ปกป้อง.............ผืนดิน
นาวิกโยธิน...................ฉกาจกล้า
เมื่อโลหิตหลั่งริน...........ละเลงเลือด
เพราะพวกโจรชั่วช้า......ฆ่าให้วายชนม์
รัฐบาลหมดสิ้น..............ปัญญา
โง่เง่ากับปัญหา.............ภาคใต้
ก็รู้ว่าเกิดมา..................จากมิตร
มิอาจจัดการได้...............อนาถแท้เกียตริภูมิ
ปล่อยให้มันรุกล้ำ............เอกราช
กระทั่งคนทั้งชาติ............หมดสิ้น
เกียตริยศเคยผงาด..........ก็เสื่อม
นักรบนั้นดับดิ้น..............ชีพต้องสังเวย
นโยบายท่านนั้น...............รอมชอม
มัวประนีประนอม.............อยู่ได้
หรือเราจักยินยอม.............ให้แยก
ผืนแผ่นดินแดนใต้.............แบ่งด้ามขวานทอง
22 กันยายน 2548 10:24 น.
ketana
เพราะความผิดพลาดพลั้งครั้งอดีต
ดั่งรอยมดกรดจให้เป็นแผล
มันซ้ำซากมิอยากจำช้ำดวงแด
จึงท้อแท้สิ้นหวังกำลังใจ
ความจริงกับความฝันมันดูห่าง
หมดหนทางสิเน่หาอย่าสงสัย
รอยแผลนั้นเจ็บแสบแปลบทรวงใน
คิดทีไรกลืนกล้ำช้ำเกินทน
พักหัวใจแค่นี้คงดีกว่า
ปรารถนาฝืนไปไม่เป็นผล
ขอรักษาเยียวยาพากมล
ที่หมองหม่นหวังไว้ได้บรรเทา
ขอไปสู่ความฝันอย่างสันโดษ
จะไม่โกรธใครทำช้ำเงียบเหงา
แม้เหลือเพียงเหลือแต่เพียงแค่เงา
เหลือความเศร้าที่มีแค่นี้พอ
26 สิงหาคม 2548 22:34 น.
ketana
แล้วอรุณเบิกฟ้ามาอีกหน
เพื่อผู้คนพบทางสว่างไสว
สุริยันแสงทองผ่องอำไพ
ค่อยก้าวไปสู่วันหน้าอนาคต
เปิดดวงตาทั้งสองมองให้เห็น
ก่อนลำเค็ญเรื่องราวร้าวรันทด
ลืมให้สิ้นความหลังครั้งสลด
ล้างให้หมดจากใจให้มันจาง
ประสบการณ์สอนไว้ให้เรียนรู้
ผิดเป็นครูโบราณท่านกล่าวอ้าง
จงหลีกเลี่ยงอย่าวนจงหลงทาง
ข้ามระหว่างความฝันที่ฝันแปร
ยึดความจริงปัจจุบันนั้นเป็นหลัก
แน่นอนนักวันนี้สิเที่ยงแท้
เรื่องอดีตทิ้งไว้อย่าไปแล
ทำเพียงแค่วันนี้ให้ดีพอ
16 สิงหาคม 2548 08:29 น.
ketana
เจ้าหาใช่เทวาก็หาไม่
แล้วทำไมอยากขีดลิขิตเส้น
เจ้าแน่หรือกำหนดสร้างกฏเกณฑ์
ฤ เจ้าเป็นนางฟ้าโชคชะตา
คอยสร้างกรอบครอบให้ใจมนุษย์
เลือกสิ่งที่พิสุทธิ์ดุจฝันหา
แล้วยัดเยียดสิ่งใดใส่อุรา
ปรารถนาของเขาหรือเจ้าเอง
แม้สถิตย์ทิพย์วิมานบนชั้นฟ้า
สูงสง่าควรหรือที่ข่มเหง
ถึงเทวาข้าฤานึกหวั่งเกรง
จะเส็งเคร็งข้ากำหนดบทตัวตน
เป็นอย่างนั้นชีวาน่าเศร้านัก
ถูกหาญหักฤดีอีกกี่หน
เทพเทวาลิขิตรักจากเบื้องบน
ถึงสุขล้นแค่ไหนข้าไม่เดิน
7 สิงหาคม 2548 10:54 น.
ketana
มิรู้ตัวตีค่าว่าคือหงส์
ทระนงว่าเป็นจริงหยิ่งผยอง
ตะกายฟ้าขึ้นไปหมายเกี่ยวดอง
เป็นเจ้าของร่วมวงศ์พงษ์เผ่าพันธุ์
แอบจำแลงแฝงกายเข้าไปอยู่
ทำไม่รู้บังอาจเทียบเปรียบชนชั้น
หลงได้ปลื้มว่าเห็นเป็นพวกกัน
ยิ่งนานวันซึมซับรับวิธี
ออกล่าเหยื่อมาเป็นเช่นอาหาร
ก็วงศ์วานก็เป็นเช่นปักษี
ถลาร่อนลงละหารธารนที
ลืมวิถีแห่งตนค้นไม่เจอ
ยามเมื่อร่วมฝูงหงส์คงนึกว่า
สวยสง่าหลงพร่ำคำคอยเพ้อ
ว่ากลมกลืนกับเขาเฝ้าละเมอ
จิตไผลเผลอน่าอดสูมิรู้ตัว
จนวันหนึ่งพบพงษ์เหล่าวงศ์กา
คือปักษาเดียดฉันท์มันว่าชั่ว
ทั้งรูปร่างช่างอนาถน่าหวาดกลัว
มิเกลือกกลั้วเกี่ยวดองให้หมองตน
เพราะฝูงหงส์สูงส่งวงศ์วรรณะ
มิจาจจะหยามเหยียดเกียรติสักหน
สิ่งแปลกปลอมจุดด่างอย่างอดทน
ต้องมัวหม่นเทือกเถาน่าเศร้าใจ
คอยเวลาเพียงผ่านพิพากษา
เจ้าอีกาสิ้นสุดอายุขัย
หมดราคีกาสิ้นชีวาลัย
คืนยิ่งใหญ่สู่ฝูงหงส์คงเผ่าพันธุ์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
827
