สิ่งที่หวังตั้งใจ ไม่แน่นอน บทเรียนสอนฝังจำ ความขื่นขม ยังติดตรึงรักร้าว คราวระทม เพียงแค่ข่มเอาไว้ ในอุรา อยากจะเปิดหัวใจ ใหม่อีกหน ยังเวียนวนกับพลั้งพลาด หวาดผวา เคยร่ำไห้ทั้งคืน กลืนน้ำตา จนทิวารุ่งราง สว่างเยือน อยู่อย่างนี้อยู่ไป อย่างใจเหงา พอบรรเทาคลายทุกข์ สุขกับเพื่อน แค่คิดถึงวันเก่า คอยเฝ้าเตือน มิลืมเลือนแม้ผ่าน นานเป็นปี เก็บหัวใจกับตัวไม่มัวหมอง มิหมายปองให้ใคร หทัยนี้ ถึงจะต้องระกำ ช้ำชีวี ดวงฤดียับเยิน เกินรักใคร