22 พฤษภาคม 2546 00:06 น.
ketana
เวลาได้เดินทางตามเส้นทาง ของมันมายาวนาน มามากพอกับชีวิตฉัน
เมื่อวาน... วันนี้..ชีวิตก็ดำเนินไปตามทางของมัน...
ไม่มีใครขีดเส้นชีวิตให้เดิน..เดินด้วยสนมองและสองขา ย่ำไปข้างหน้า
แม้หนทางจะยาวไกล อุปสรรค ใด ใด..ใม่ขอยอมแพ้ แม้คนอื่นเขาเหล่านั้น
ย่อมมีทางเลือกในชีวิตที่แตกต่างกัน บางครั้งเส้นทางของใครสักคน กับอีกคนอาจมาบรรจบพบกันบ้างในทางเดินของชีวิต บางทีอาจเดินร่วมทางกันไป..
บางคนอาจไปด้วยกันได้ ไม่สุดทาง ก็แล้วแต่เหตุผลที่จะไม่ขอเดินร่วมทางกัน...ชิวิตย่อมมีหนทางของมันเอง
และตัวฉันอาจมีเส้นทางไปพบกับทางเดินในชีวิตอีกหลายต่อหลาย
เส้นทาง บางทางที่เดินผ่านไปก็สุขจนเหลือล้น และในบางทางที่เดินผ่านไป
ก็ทุกข์จนเหลือทน
แต่ฉันก็ยังมั่นใจใรการที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางของตัวเอง
ในทางแห่งความรัก แม้ไม่ สมหวัง ก็ขอมีความรักไว้บ้างเพื่อเป็นน้ำหล่อเลี้ยงจิตใจไม่ให้แห้งผาก แต่หากแม้ว่าวันใด ที่ฉันได้เดินไปบนเส้นทาง
ที่ฉันเลิอกแล้วว่าดีที่สุด ฉันอาจเดินไปจนสุดทาง
และไม่หวาดหวั่นว่าปลายทางจะเป็นอย่างไร...
ไปเถอะเดินไปตามทางแห่งตน
19 พฤษภาคม 2546 03:47 น.
ketana
หรือชีวิตนี้คือละคร ถูกต้อง ทุคนย่อมมีบทบาทของตัวเอง
บางครั้ง บทนั้นอาจดำเนินไปอย่างสั้นๆ
บางครั้ง อาจต้องแสดงบทเดิมไปชั่วชีวิต
บางคนแสดงเป็น นางเอก หรือพระเอก
บางคนอาจเป็นดาวร้าย นางอิจฉา
บางคนอาจเป็นได้แค่ตัวประกอบเท่านั้น (ทั้งที่ไม่อยากเป็น)
แต่จะมีสักกี่คนในช่วงวชีวิตหนึ่ง ได้แสดงในบทบาทที่ตัวเองอยากเป็น
บางทีอาจได้เป็นพระเอกในช่วงเวลาสั้น ต่อจากนั้น อาจเป็นเพียงแค่
...ตัวประกอบ....
สำหรับฉันเป็นได้เพียงตัวประกอบเล็กๆในละครชีวิตของเธอเท่านั้น
บางทีละครของเธออาจจบไปแล้ว
และบางทีละครอันยิ่งใหญ่ของฉันมันอาจเพิ่งเริ่มแสดง
ฉันอาจเป็นตัวละครมาหลาย บทบาท หลายตอน
ถึงวันนี้ละครชีวิตของฉัน หรือของเธออาจจบไปแล้ว
จบบทบาทที่เคยแสดงร่วมกัน และถึงเวลาที่จะหาบทบาทใหม่ให้กับตัวเอง
ใครหลายคนคงพูดว่า ละครของคุณจบไปหรือยัง
ฉันว่ามันอาจจบลง ตรงตอนที่ไม่มีเธอ
แต่ฉันยังคงเล่นในบทละครของฉันต่อไป
หรือเธอลืมไป ว่าชีวิตคือละคร