19 พฤษภาคม 2546 03:47 น.
ketana
หรือชีวิตนี้คือละคร ถูกต้อง ทุคนย่อมมีบทบาทของตัวเอง
บางครั้ง บทนั้นอาจดำเนินไปอย่างสั้นๆ
บางครั้ง อาจต้องแสดงบทเดิมไปชั่วชีวิต
บางคนแสดงเป็น นางเอก หรือพระเอก
บางคนอาจเป็นดาวร้าย นางอิจฉา
บางคนอาจเป็นได้แค่ตัวประกอบเท่านั้น (ทั้งที่ไม่อยากเป็น)
แต่จะมีสักกี่คนในช่วงวชีวิตหนึ่ง ได้แสดงในบทบาทที่ตัวเองอยากเป็น
บางทีอาจได้เป็นพระเอกในช่วงเวลาสั้น ต่อจากนั้น อาจเป็นเพียงแค่
...ตัวประกอบ....
สำหรับฉันเป็นได้เพียงตัวประกอบเล็กๆในละครชีวิตของเธอเท่านั้น
บางทีละครของเธออาจจบไปแล้ว
และบางทีละครอันยิ่งใหญ่ของฉันมันอาจเพิ่งเริ่มแสดง
ฉันอาจเป็นตัวละครมาหลาย บทบาท หลายตอน
ถึงวันนี้ละครชีวิตของฉัน หรือของเธออาจจบไปแล้ว
จบบทบาทที่เคยแสดงร่วมกัน และถึงเวลาที่จะหาบทบาทใหม่ให้กับตัวเอง
ใครหลายคนคงพูดว่า ละครของคุณจบไปหรือยัง
ฉันว่ามันอาจจบลง ตรงตอนที่ไม่มีเธอ
แต่ฉันยังคงเล่นในบทละครของฉันต่อไป
หรือเธอลืมไป ว่าชีวิตคือละคร
29 เมษายน 2546 10:44 น.
ketana
คืนแห่งฝัน
ในคืนหนาวดาวพร่างพราวที่ราวฟ้า
ห้วงเวลาที่หวั่นไหวใจคิดถึง
เป็นเวลาที่โหยหาเพ้อรำพึง
ให้ตราตรึงอยากอิงแอบแนบกายา
เธอจะหวั่นเธอจะไหวเหมือนใจฉัน
ผ่านคืนวันฝันค้างฝันนานหลายหน
คงมีวันที่หวานชื่นรื่นกมล
เราสองคนคงไม่หวั่นฝันให้ไกล
วันเวลายังพอมีจากวันนี้
เริ่มต้นดีเริ่มต้นได้ดั่งใจหวัง
ให้รักเราสานเสริมเพิ่มพลัง
เดินไปยังจุดหมายดีที่ปลายทาง
29 เมษายน 2546 10:36 น.
ketana
ขอเป็นเพียงความหลังที่ผันผ่าน
ปล่อยตามกาลเวลาที่ผ่านเฉย
ขอจงลอยลับไปให้ผ่านเลย
เหมือนไม่เคยข้องเกี่ยวสักเสี้ยวใจ
29 เมษายน 2546 10:30 น.
ketana
แค่นักเดินทาง
เพียงแค่นักเดินทาง ใครจะขวางฉันได้
คิดว่าคุณคือใคร ห่วงไปใยฉันไปตามทาง
มิใช่ว่าไม่อาทร ที่จริงน่ะร้อนใจอยู่บ้าง
โลกไม่ไร้ซึ่งหนทาง ฟ้ายังกว้างทางยังไกล
คุณหยุดฉันไม่ได้ คุณเป็นใครที่ไหนกัน
อยากร่วมทางกันบ้างไหม เพื่อความฝันอันแสนไกล
มาเถอะไป ไปด้วยกัน หรือคุณมีทางของคุณ
ในเมื่อโลกหมุนไป ทางใครก็ทางใคร
ชีวิตคงเดินต่อไป คงอยู่ได้ถ้าไม่มีคุณ
9 เมษายน 2546 01:42 น.
ketana
หากเจ็บช้ำระกำใจ....ที่ใกล้ฉัน
คงเป็นวันแสนเศร้าร้าวจริงหนอ
คงเป็นฉันให้คนนั้น...นั้นเฝ้ารอ
แค่ขอโทษ.. ขอโทษ ...คงไม่พอ