12 มกราคม 2547 02:35 น.
ketana
ฉันไม่อาจหลีกลี้หนีความจริง
ในบางสิ่งบางอย่างที่วับหาย
เมื่อหลับฝันพลันตื่นก็กลับกลาย
คือความหมายแห่งโลกต้องดิ้นรน
ทกผู้คนทุกแห่งหนดั้นด้นหา
เพียงเงินตราที่เสกสรรปั้นทุกสิ่ง
บ้างใช้มันเกินค่าความเป็นจริง
คนละทิ้งความเป็นคนให้ได้มา
ถ้าหากฉันต้องยากจนทนยากไร้
จะมีใครเดินร่วมทางกับฉันบ้าง
คงไม่มีคงไม่มีไม่มีทาง
ได้แค่หวังหลีกลี้หนีสังคม
ออกเดินทางครั้งสุดท้ายสู่ป่าเขา
สู่ลำเนาถื่นเถื่อนเพื่อนไม่เห็น
อยู่เพียงแต่ต้องการสิ่งจำเป็น
จะลำเค็บเร้นแค้นไม่เป็นไร
ใช้ชีวิตอย่างสงบไม่พบเห็น
ไม่จำเป็นถ้าโลกนี้ไม่มีฉัน
ไปอยู่เพื่อเพียงข่ามผ่านคืนและวัน
เหลือกับฉันและป่าเขาเท่านั้นพอ
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1812
10 มกราคม 2547 02:03 น.
ketana
อยากขอบคุณเส้นทางทุกๆสาย
อยากขอบคุณทุกใบไม้ที่เหยียบย่ำ
อยากขอบคุณเคยที่เคยร่วมฝ่ากรรม
อยากขอบคุณที่เคยย้ำวันผ่านมา
อยากขอโทษฟ้าโปรดลงโทษฉัน
ช่วยลงฑันณ์ให้สาสมคนอย่างฉัน
อยากให้ฟ้าพิโรธลงโทษพลัน
ขอให้ฉันรับกรรมที่ทำไป
25 พฤศจิกายน 2546 01:36 น.
ketana
ฟ้าลิขิต หรือฉันคิดเป็นเช่นนี้
ได้แค่มีลมหายใจไล่ความฝัน
ได้แค่นั้นขอเพียงอยู่ไปวัน วัน
ชีวตฉันเหมือนแสงอับใกล้ลับลา
ขอเพียงแสงเทียนส่องแค่มองเห็น
เป็นอย่างเช่นคนอื่นชื่นนักหนา
มีความสุขอย่างเขาบ้าง บางเวลา
เพียงแค่มาผ่านแล้วเคยเลยลับไป
ตราบที่ฉันยังเป็นฉันในวันนี้
คงเหมือนมีชะตากรรมทำทุกข์เข็ญ
คงจะออกจากวิถีที่ลำเค็ญ
ขอไปเป็นทางแห่งธรรมช่วยนำไป
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=1163
28 ตุลาคม 2546 02:44 น.
ketana
เส้นทางหลายสายที่เคยผ่าน
บางครั้งที่หลงผ่านพลาดพลั้งเผลอ
บางทีในเส้นทางที่เราเจอ
เคียงกับเธอคู่กับเธอให้หวั่นใจ
ในเส้นทางบางทางไม่ราบรื่น
ทางขมขื่นทุกข์ทนให้หม่นหมอง
ทางที่เธอต้องเดินน้ำตานอง
ทางเราสองที่ต้องเดินคนละทาง
แม้นทางที่เคยเดินไปแต่หนหลัง
เคยวาดหวังภาพที่สวยร่วมรวยฝัน
แม้วันนี้ทางที่ฝันนั้นมันพัง
คงอยู่ยังชีวิตอยู่สู้มันไป
ถึงแยกทางต่างคนเดินค้นจุดหมาย
คงถึงปลายทางแห่งฝันของเราสอง
ทางข้างหน้าทางของใครต้องคอยมอง
ทางที่ต้องเดินต่อไปไร้ปลายทาง
ขอให้เดินตามทางที่วาดหวัง
เปี่ยมพลังฝ่าพงดงขวากหนาม
ให้เธอรู้ว่าคนนี้ยังคอยตาม
คอยเฝ้าถามความห่วงใยในทางเธอ
15 ตุลาคม 2546 23:10 น.
ketana
บางที กับบางหน กับบางคน
ก็บางคนนึกว่าตนพิเศษ
สุดท้ายก็มองอาจทุเรศ
ไม่วิเศษกว่าใคร ใคร
บางคน บางหน ก็ตีค่า
ตีราคา ของคนที่ทุกข์เข็ญ
เป็นสัตว์ร้ายที่เลิอดเย็น
ยังทำเป็นแสร้งเดียงสา
คงคิดว่าเป็นนางเอก
บทปั้นเสกให้สุขสันต์
แต่บทนี้ไม่มีทุกวัน
เลิกเล่นพลันบทจบลง
ลองหันมองสิความจริง
จงละทิ้งบทแห่งฝัน
แล้วมองมองที่ตัวฉัน
มองว่ามันคิดอย่างไร??????????????????????