1 กรกฎาคม 2551 22:04 น.

ก็มากพอ

ketana


แค่นี้ก็ทุกข์ยากมามากแล้ว
ไม่เหลือแววอนาคตที่สดใส
จะตามย้ำซ้ำเติมเพิ่มทำไม
ย่ำหัวใจหยามเหยียดว่าเกลียดกัน

แค่นี้ก็ยับเยินเกินจะอยู่
ทนอดสูตกอับต้องคับขัน
จะกลับมาเพื่อฟื้นคืนสัมพันธ์
ก็หวาดหวั่นเจ็บช้ำจะซ้ำรอย

แค่นี้พอเหลือหัวใจเพียงไหวเต้น
ไม่โอนเอนเผื่อสลดจะถดถอย
อย่าให้หวังให้เก้อต้องเพ้อคอย
โปรดปลดปล่อยชีวันอย่าพันธนาการ

ด้วยคำว่าห่วงใยในดวงจิต
โปรดเมตตาสักนิดคิดสงสาร
แค่เพียงคำหนึ่งคำเพื่อทำทาน
สิ้นทรมานแค่เผยคำเอ่ยลา
				
29 มีนาคม 2551 11:05 น.

จูบดินฝากฟ้า

ketana


๏ กลางผืนป่าดงลึกยามดึกดื่น
ในค่ำคืนกอดเก็บความเหน็บหนาว
ดารดาษละลานตาฟ้าเกลื่อนดาว
วะวับวาววามแวมแต้มดวงตา

๏ ฉันซุกกายกลางดินถิ่นแล้งแค้น
ในดงแดนร้างไร้ใครปรารถนา
สู่หนทางแห่งชอกช้ำได้นำพา
ความปวดปร่าเจ็บแปลบแทบขาดใจ

๏ มีเพียงเสียงเรไรกล่อมไพรพฤกษ์
ครารู้สึกหวาดหวั่นจนหวั่นไหว
เพราะความฝันเรืองโรจน์ดูโชติไกล
จึงมอดไหม้มลายลงเป็นผงธุลี

๏ ดุจเอื้อมคว้าดวงดาวบนราวฟ้า
ยากยิ่งกว่าเพราะตระหนักต่างศักดิ์ศรี
คือช่องว่างระหว่างฟ้าและปฐพี
คงไม่มีและยากเย็นจะเป็นจริง

๏ จึงกอบดินเก็บทรายด้วยหมายมั่น
ฝากความฝันฝากใจไว้ทุกสิ่ง
เอาความหมายในรักเข้าพักพิง
แล้วแอบอิงจุมพิตติดผืนทราย

๏ ฉันจูบดินหวังฝากถึงฟากฟ้า
ช่วยนำพาจงอาดูรอย่าสูญหาย
ไปถึงคนบนฟ้าดาราราย
อย่าแหนงหน่ายลืมดินหลงถิ่นดาว
				
25 กุมภาพันธ์ 2551 02:00 น.

แค่นี้

ketana


แค่นี้ก็ลำบากมามากแล้ว
อย่าส่อแววทำเหมือนว่าน่าสงสาร
แค่นี้ก็เงียบเหงาทนร้าวราน
อย่าทำทานด้วยเหตุเพราะเมตตา

แค่นี้ก็สลดแสนหดหู่
มันอดสูยากโอดโอยแต่โหยหา
ได้แต่กักเก็บกอดตลอดมา
รอเวลาลบให้หมดเคยจดจำ

เพราะแค่นี้แค่คิดก็ผิดหวัง
ไม่อยากนั่งมองเหม่อให้เธอขำ
ไม่อยากให้ปรารถนาดีมาชี้นำ
อย่าก่อกรรมทำเวรโปรดเห็นใจ

แค่นี้ก็เกินพอที่ท้อแท้
อยากขอแค่เมินเฉยเลยได้ไหม
อย่ามาทำเอื้อเฟื้อมีเยื่อใย
ปล่อยฉันไปตามทางให้ห่างกัน


				
9 ธันวาคม 2550 10:17 น.

หากไกลเกิน

ketana


๏...ไม่มีแล้วความหมาย.............ของผู้ชายคนคนนี้
ไม่เหลือมิตรไมตรี................และไม่มีวันของเรา

๏...เหลือเพียงรอยอดีต...............ดังคมมีดกรีดแผลเก่า
ลับหายไปแม้เงา...................จนความเหงาได้เข้ามา

๏...หมดแล้วความคิดถึง.............ห้วงคำนึงเคยโหยหา
ไม่มีแม้คำลา..........................หรือน้ำตาจะหลั่งริน

๏...กับชีวิตเศร้าโศก..................ประดุจโลกจะสูญสิ้น
หยัดยืนบนผืนดิน...................อยากโบยบินไปให้ไกล

๏...จะไปสู่ห้วงหาว.......................กลางหมู่ดาวพราวไสว
โบยบินโบยบินไป.....................ตามความฝันอันเลือนลาง

๏...ไปอยู่เดียวเปลี่ยวเหงา...........กับรอยเศร้าไม่เคยห่าง
หากไปไม่สุดทาง.......................ก็ยังคว้างกลางหมู่ดาว ๚ะ๛
				
31 ตุลาคม 2550 23:16 น.

ดี ฤ ชั่ว

ketana


ความถูกต้องชอบธรรมมันพร่ำด่า
ความชั่วช้ามันมิชอบจึงตอบโต้
ความถูกต้องเป็นฉากที่อยากโว
ความชอบธรรมชอบโอ่โม้เกินจริง

ความชั่วช้ากลิ้งกลอกบอกเหตุผล
ว่าผู้คนโลกนี้เหมือนผีสิง
แต่ชอบธรรมเหมือนลวงกลับท้วงติง
ว่าเป็นสิ่งไม่งามตามธรรมเนียม

ความชั่วช้าบัดสีจึงชี้แนะ
เมื่อคนแกะหน้ากากกระดากเหนียม
ความชอบธรรมถูกต้องคือของเทียม
ที่ยอดเยี่ยมคือชั่วร้ายในใจตน

เมื่อชั่วช้าเหยียดหยามความถูกต้อง
ความชอบธรรมจึงตรองมองเหตุผล
สิ่งใด ฤๅ สถิตไว้กลางใจคน
สิ่งใด ฤ ก้าวพ้นให้คนมอง
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟketana
Lovings  ketana เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟketana
Lovings  ketana เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟketana
Lovings  ketana เลิฟ 0 คน
  ketana
ไม่มีข้อความส่งถึงketana