1 กรกฎาคม 2551 22:04 น.
ketana
แค่นี้ก็ทุกข์ยากมามากแล้ว
ไม่เหลือแววอนาคตที่สดใส
จะตามย้ำซ้ำเติมเพิ่มทำไม
ย่ำหัวใจหยามเหยียดว่าเกลียดกัน
แค่นี้ก็ยับเยินเกินจะอยู่
ทนอดสูตกอับต้องคับขัน
จะกลับมาเพื่อฟื้นคืนสัมพันธ์
ก็หวาดหวั่นเจ็บช้ำจะซ้ำรอย
แค่นี้พอเหลือหัวใจเพียงไหวเต้น
ไม่โอนเอนเผื่อสลดจะถดถอย
อย่าให้หวังให้เก้อต้องเพ้อคอย
โปรดปลดปล่อยชีวันอย่าพันธนาการ
ด้วยคำว่าห่วงใยในดวงจิต
โปรดเมตตาสักนิดคิดสงสาร
แค่เพียงคำหนึ่งคำเพื่อทำทาน
สิ้นทรมานแค่เผยคำเอ่ยลา
29 มีนาคม 2551 11:05 น.
ketana
๏ กลางผืนป่าดงลึกยามดึกดื่น
ในค่ำคืนกอดเก็บความเหน็บหนาว
ดารดาษละลานตาฟ้าเกลื่อนดาว
วะวับวาววามแวมแต้มดวงตา
๏ ฉันซุกกายกลางดินถิ่นแล้งแค้น
ในดงแดนร้างไร้ใครปรารถนา
สู่หนทางแห่งชอกช้ำได้นำพา
ความปวดปร่าเจ็บแปลบแทบขาดใจ
๏ มีเพียงเสียงเรไรกล่อมไพรพฤกษ์
ครารู้สึกหวาดหวั่นจนหวั่นไหว
เพราะความฝันเรืองโรจน์ดูโชติไกล
จึงมอดไหม้มลายลงเป็นผงธุลี
๏ ดุจเอื้อมคว้าดวงดาวบนราวฟ้า
ยากยิ่งกว่าเพราะตระหนักต่างศักดิ์ศรี
คือช่องว่างระหว่างฟ้าและปฐพี
คงไม่มีและยากเย็นจะเป็นจริง
๏ จึงกอบดินเก็บทรายด้วยหมายมั่น
ฝากความฝันฝากใจไว้ทุกสิ่ง
เอาความหมายในรักเข้าพักพิง
แล้วแอบอิงจุมพิตติดผืนทราย
๏ ฉันจูบดินหวังฝากถึงฟากฟ้า
ช่วยนำพาจงอาดูรอย่าสูญหาย
ไปถึงคนบนฟ้าดาราราย
อย่าแหนงหน่ายลืมดินหลงถิ่นดาว
25 กุมภาพันธ์ 2551 02:00 น.
ketana
แค่นี้ก็ลำบากมามากแล้ว
อย่าส่อแววทำเหมือนว่าน่าสงสาร
แค่นี้ก็เงียบเหงาทนร้าวราน
อย่าทำทานด้วยเหตุเพราะเมตตา
แค่นี้ก็สลดแสนหดหู่
มันอดสูยากโอดโอยแต่โหยหา
ได้แต่กักเก็บกอดตลอดมา
รอเวลาลบให้หมดเคยจดจำ
เพราะแค่นี้แค่คิดก็ผิดหวัง
ไม่อยากนั่งมองเหม่อให้เธอขำ
ไม่อยากให้ปรารถนาดีมาชี้นำ
อย่าก่อกรรมทำเวรโปรดเห็นใจ
แค่นี้ก็เกินพอที่ท้อแท้
อยากขอแค่เมินเฉยเลยได้ไหม
อย่ามาทำเอื้อเฟื้อมีเยื่อใย
ปล่อยฉันไปตามทางให้ห่างกัน
9 ธันวาคม 2550 10:17 น.
ketana
๏...ไม่มีแล้วความหมาย.............ของผู้ชายคนคนนี้
ไม่เหลือมิตรไมตรี................และไม่มีวันของเรา
๏...เหลือเพียงรอยอดีต...............ดังคมมีดกรีดแผลเก่า
ลับหายไปแม้เงา...................จนความเหงาได้เข้ามา
๏...หมดแล้วความคิดถึง.............ห้วงคำนึงเคยโหยหา
ไม่มีแม้คำลา..........................หรือน้ำตาจะหลั่งริน
๏...กับชีวิตเศร้าโศก..................ประดุจโลกจะสูญสิ้น
หยัดยืนบนผืนดิน...................อยากโบยบินไปให้ไกล
๏...จะไปสู่ห้วงหาว.......................กลางหมู่ดาวพราวไสว
โบยบินโบยบินไป.....................ตามความฝันอันเลือนลาง
๏...ไปอยู่เดียวเปลี่ยวเหงา...........กับรอยเศร้าไม่เคยห่าง
หากไปไม่สุดทาง.......................ก็ยังคว้างกลางหมู่ดาว ๚ะ๛
31 ตุลาคม 2550 23:16 น.
ketana
ความถูกต้องชอบธรรมมันพร่ำด่า
ความชั่วช้ามันมิชอบจึงตอบโต้
ความถูกต้องเป็นฉากที่อยากโว
ความชอบธรรมชอบโอ่โม้เกินจริง
ความชั่วช้ากลิ้งกลอกบอกเหตุผล
ว่าผู้คนโลกนี้เหมือนผีสิง
แต่ชอบธรรมเหมือนลวงกลับท้วงติง
ว่าเป็นสิ่งไม่งามตามธรรมเนียม
ความชั่วช้าบัดสีจึงชี้แนะ
เมื่อคนแกะหน้ากากกระดากเหนียม
ความชอบธรรมถูกต้องคือของเทียม
ที่ยอดเยี่ยมคือชั่วร้ายในใจตน
เมื่อชั่วช้าเหยียดหยามความถูกต้อง
ความชอบธรรมจึงตรองมองเหตุผล
สิ่งใด ฤๅ สถิตไว้กลางใจคน
สิ่งใด ฤ ก้าวพ้นให้คนมอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
1480
