เราแค่เพียงมองเงาอันเศร้าโศกในวันที่อับโชควันโลกหม่นนาฬิกาหมุนเวียนและเปลี่ยนวนกว่าจะพ้นผ่านผันวันและคืนเพราะเราอาจพลาดหวังเพราะพลั้งเผลอทนพบเจอโศกตรมทนขมขื่นเก็บเศษซากชอกช้ำทนกล้ำกลืนทนสะอื้นเก็บงำเก็บน้ำตาแค่เพราะเพียงผิดหวังหวังยังอยู่แค่อดสูก็มิอาจหยุดปรารถนาแค่ปวดร้าวระทมตรมวิญญาณ์แค่ผ่านมาอีกไม่นานก็ผ่านเลยเพียงเวลาสับสนกังวนจิตทำชีวิตราบเรียบและเงียบเฉยทนอีกหน่อยใจว้าวุ่นจักคุ้นเคยอาจเพียงเผยปริศนาที่คาใจ
หนึ่งในความงดงามนิยามหนึ่ง พอให้หวนนึกถึงรำพึงหา หนึ่งในความทรงจำได้นำพา ความรู้สึกแปลบปร่าทุกนาที หนึ่งหัวใจสร้างฝันสิ่งบรรเจิด หวังดีเลิศรื่นรมย์สมสุขี หนึ่งในปรารถนามานานปี แค่หนึ่งนี้หนึ่งเดียวก็เปลี่ยวใจ ก็หนึ่งในผู้คนถนนหนึ่ง จักไปถึงฝั่งฝันอันสดใส เธอรออยู่ปลายทางที่ห่างไกล ต่างคว้าไขว่พเนจรรอนแรมทาง เพียงหนึ่งในโกลาหลคนเหล่านั้น หนึ่งในฝันที่เผชิญกับเหินห่าง ยิ่งดิ้นรนยิ่งเหมือนยิ่งเลือนราง ในอ้างว้างที่หวนถึงก็หนึ่งเดียว หนึ่งในความทรงจำยังย้ำติด อีกชีวิตเงียบเหงาทนเปล่าเปลี่ยว แต่อีกหนึ่งแนบแน่นแสนกลมเกลียว หนึ่งคนที่ข้องเกี่ยวคอยเหลียวมอง หนึ่งในนั้นฉันไม่รู้อยู่ตรงไหน หนึ่งนั้นใครเคลียคลอทุกหอห้อง หนึ่งคือฉันครวญคร่ำน้ำตานอง หนึ่งหม่นหมองโศกศัลย์..ก็ฉันเอง
ใจเจ้าแสนหดหู่เมื่อรู้ข่าว ความปวดร้าวเจ็บแปลบแทบเป็นบ้า เคยเข้มแข็งกลับจำยอมต่อมน้ำตา พ่ายแพ้เมื่อรู้ว่าจะไม่มี สิ้นคืนวันเก่าเก่าของเราแล้ว หมดสิ้นแววความฝันพลันหลีกหนี ทำหัวใจแหลกลงเป็นผงธุลี คงไม่เหลือสักนาทีที่เป็นเรา มิอาจย้อนวันชื่นคืนเคยสุข เคยร่วมทุกข์โถมซัดช่วยปัดเป่า ไม่มีแล้วเธอฉันช่วยบรรเทา ความโศกเศร้าหมองหม่นให้พ้นไป เหลือเวลาอีกแค่ไหนในวันนี้ สักนาทียังเหลือเพื่อกันไหม ขาดหรือยังหรือมิเหลือแม้เยื่อใย หรือสิ้นไร้ไม่มีกันอนันตกาล หากเยื่อใยบางบางยังคงอยู่ อยากให้รู้อย่าเมตตาอย่าสงสาร โปรดลืมเลือนความฝันในวันวาน อย่าจดจำปล่อยผ่านกาลเวลา ขอเธอเดินตามทางอย่างที่หวัง อย่าหยุดยั้งไปตามความปรารถนา ใช้ชีวิตบนโลกแห่งโชคชะตา ที่ผ่านมาคงเพียงพอฉันขอจำ
จงหลับให้สงบนักรบกล้า ท่านเหนื่อยล้าทุกข์ท้อมากพอแล้ว ท่านพลีสิ้นชีวาที่หน้าแนว วิมานแก้วสรวงสวรรค์ขอท่านไป ท่านวางวายเพื่อถิ่นแผ่นดินแม่ เหลือเพียงแต่อุดมการ์ณอันยิ่งใหญ่ จะปกป้องด้วยชีวินแผ่นดินไทย แล้วสิ่งใดถูกมอบเพื่อตอบแทน ขอสดุดี ความกล้าหาญ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา ด้วยความเคารพ
มองโลกหดหู่วุ่นวาย.............เกินคำบรรยาย มากมายเรื่องราวผู้คน ต่างมีชีวิตทุกข์ทน................บ้างยอมจำนน ยากพ้นหลีกหนีชะตา ทางเดินตามปรารถนา..........แอบปาดน้ำตา ไขว่คว้าหาสิ่งงดงาม บากบั่นฟันฝ่าขวากหนาม......ด้วยพยายาม หวังความสุขแท้ยั่งยืน อยู่อย่างอกตรมขมขื่น............เจ็บชำกล้ำกลืน สู้ฝืนระรื่นชื่นบาน เพียงจิตตั้งมั่นปณิธาน..........เพียงพ้นวันวาน ข้ามผ่านไปสู่ปัจจุบัน อนาคตเหมือนความฝัน.........จักก้าวให้ทัน ก่อนฝันฟั่นเฟือนเลือนลาง และโลกเมื่อคราฟ้าสาง...........แลเห็นหนทาง ส่องสว่างความศิวิไลซ์ เห็นความเป็นจริงยิ่งใหญ่......บนโลกกว้างไกล รอให้เราได้ก้าวเดิน เพียงเราพร้อมจะเผชิญ.........คงไม่ยากเกิน ในความโดดเดี่ยวเดียวดาย ยังมีเรื่องราวหลากหลาย..........อีกตั้งมากมาย รอให้เราได้ค้นพบ