เธอทรมานมากไหมที่รัก? ..

keekie

เธอรักอิสระเป็นที่ยิ่ง 

โลกแห่งนี้กว้างใหญ่ เธอมีอิสระจะโบยบินสู่ทุกหนแห่งที่เธอต้องการ หากแต่เธอยังไปไม่ถึง 


แผนที่โลกบนผนังห้อง ลูกโลกจำลองบนโต๊ะทำงาน 

เธอหอบหิ้วมันไปในทุกหนทุกแห่งที่มีเธอ 

ดูขอบอาณาเขต ทุกตะเข็บพรมแดน เธอรู้จักมันจากโลกจำลอง 

เธอจดจำมันได้ แม้เท้ามิเคยได้เหยียบ 



. 



เธอใฝ่ฝันที่รัก .. 

เธอแค่ใฝ่ฝัน .. 

และแม้เธอได้โบยบินไปทั่วโลกอย่างที่เธอใฝ่ฝัน 

แค่นั้นหรือ เพียงพอสำหรับเธอ 

โลกใบนี้กว้างใหญ่กว่าตัวมันเอง .. 




ที่รัก .. 

เธอจักดิ้นรนไปไย .. 

นกน้อยที่เธอเคยจับมันขังกรงไว้เชยชม .. 

แม้นมันจะร่ำร้องถามหาอิสรภาพเพียงใด .. ก็แค่เสียงร่ำร้อง 

คนทั้งโลกจะได้ยินเสียงมันสักกี่คน จะเข้าใจความหมายของเสียงร้องแห่งมันเพียงใด 

.. มันก็แค่เสียงร่ำร้องที่เข้าไปไม่ถึงหัวใจเธอ .. 


วันนี้นกน้อยตัวนั้นมันตายไปแล้ว .. 

แต่ดูเหมือนเสียงร่ำร้องโหยหวนแห่งมันจะสะท้อนก้องอยู่ในหัวใจเธอ .. 

ดังก้องอยู่ทั่วทุกสรรพางค์แห่งเธอ .. 



ทรมานมากไหมที่รัก? 

ยามเสียงร่ำคร่ำครวญหาอิสรภาพแห่งเธอ 


แผ่วเบาอยู่เพียงปลายลิ้น .. 



ยามที่ทุกคนเข้าใจความหมายในเสียงร่ำร้องโหยหวนนั้น .. 

หากแต่มันยังเข้าไปไม่ถึงหัวใจใคร .. 

ใครที่อาจหยิบยื่นโอกาสให้เธอได้สมปรารถนา .. 







ฉันได้ยิน .. 

เพียงแค่ฉันไม่ใช่ใคร .. 

ที่จะมอบโอกาสให้เธอได้สมตามปรารถนา 



ฉันทรมานมาก ที่รัก .. 

ยามได้ยินเสียงนกน้อยร่ำร้อง 


และฉันทรมานมากทบเท่าทวีคูณ 

ยามได้ยินเสียงร่ำร้องของเธอ 





หากฉันคงทำได้เพียง .. 

นั่งฟังเสียงโหยหวนนั้นเงียบๆ 

หยิบยื่นผ้าเช็ดหน้า ยามน้ำตาเธอหลั่งริน 

หยิบยื่นอาหาร ยามเธอหิว 







ขอพรอันประเสริฐจงบังเกิดแด่เธอ 

จงนำความพอสู่หัวใจเธอ 


เพื่อบังเกิดความสงบสุขแห่งจิตใจเธอ 

บางที ความทรมานแห่งเธอจะลดลง หากเธอวางลูกโลกจำลองที่เฝ้าแบก .. 



ฉันทำได้เพียงแค่นี้ ..  ที่รัก 





.