แค่ความฝัน ..

keekie

.



.



เมื่อคืนนี้ฉันฝัน .. 



.


.


ในฝันนั้น 

ฉันยืนอยู่ในห้องที่ไร้แสงไฟ

มีเพียงแสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่างเพียงบานเดียวในห้องเป็นทางยาว

ลำแสงทอดผ่านพื้นสู่ผนังด้านตรงข้าม

ทำให้ฉันมองเห็นเธอ ..

หญิงสาวคนหนึ่ง 

เธอนั่งอยู่บนโซฟาเก่าๆ  ทอดมองดวงจันทร์ผ่านทางหน้าต่าง 

ท่าทางเธอสิ้นเรี่ยวแรง ดูเหนื่อย ท้อแท้ สิ้นหวัง และเป็นทุกข์เสียเหลือเกิน

ความเวทนาเกิดขึ้นในใจ  ..


หากฉับพลัน .. !!!

ความรู้สึกหนึ่งแทรกผ่านบรรยากาศความวังเวงเข้าสู่ความนึกคิด ..



เธอไม่ใช่คน... !!! 


ความเวทนาแม้ยังอยู่ .. 

หากแต่ความกลัวเข้าเบียดแทรกจับจิต ..

ฉันหันหลังเตรียมวิ่งออกจากความวังเวง ในห้องนั้น!!!



ทันใด .. !!

เสียงเธอดังขึ้นริมหู ..


"ใจร้ายมาก .. คุณเห็นฉันเป็นทุกข์มากขนาดนี้ คุณยังหันหลังวิ่งหนีฉันได้ลงคอหรือ? .." 


แม้ฉันจะหันหลังให้เธอ ..

แต่ภาพเธอที่ละสายตาจากดวงจันทร์ ค่อยๆ หันหน้ามาทางฉันช้าๆ นั้น 

แจ่มชัดทุกเสี้ยววินาที .. 

บอกไม่ถูก ..

ความเวทนา ความสังเวช มันปนเปกับความกลัว

ผสมผสานกับกระแสแห่งทุกข์และความเจ็บปวดสุดแสนสาหัส

เหมือนมันทั้งหลายเหล่านั้น ประดังประเดกันวิ่งเข้าจับขั้วหัวใจ ..

จนแทบทนไม่ได้ ..

แววตาเธอช่าง ..



ฉันจะช่วยเธออย่างไร .. ?


.


.


.


ฉันสะดุ้งตื่นกลางดึก ..


กลิ่นไอแห่งความทุกข์ระทมยังอบอวลในบรรยากาศรอบตัว ..

อะไรบางอย่างในแววตาของเธอ ยังติดตรึง .. 


สิ่งใดคือสาเหตุที่ทำให้เธอทุกข์ระทมได้ขนาดนั้น ..? 


หากฉันรู้ .. 


แค่เพียงรู้ .. 


.


.