1 มีนาคม 2548 11:38 น.
.. วัดใจ ..

"ไม่นะ .. พี่!!!" เสียงโอดครวญ ..
	
	"เราเป็นพี่น้องกัน .. แล้วน้องก็ตามพวกพี่มาถึงที่นี่ .. ไม่มีใครบังคับ .. 
	พวกเราทุกคน .. มีสัญลักษณ์ติดตัว .. แสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ..
	..นี่ !!.. ผู้ชาย จะอยู่ที่หน้าอกด้านซ้าย .. ส่วนผู้หญิง จะอยู่ที่ต้นแขนด้านซ้าย ..
	พวกพี่มีกันทุกคน ... เอ้า .. พี่เอ็ม .. เปิดต้นแขนให้น้องดูหน่อย ..." 
	
	เสียงเซอร์เวย์ออน .. หนุ่มขอนแก่น .. ตัวโต .. เพราะขยันยกเวท .. กล้ามเป็นมัดๆ 
	มันทาหน้าด้วยถ่านสีดำ .. ใส่ชุดพราง .. มีผ้าแถบสีดำคาดหน้าผาก ..
	.. ยังกะจะไปรบ  .. 



ส่วนเซอร์เวย์อั๋น .. นี่ก็หนุ่มขอนแก่น .. เหมียนกัน .. เอ๊ย!! .. เหมือนกัน ..
	ตัวโต .. ล่ำ .. ดำ .. มันป่าวเล่นเวทเหมือนเซอร์เวย์ออนหรอก ..
	แต่มันตัวโตโดยธรรมชาติ .. ทาหน้าสีดำ .. ใส่แว่นกันแดด เรย์แบนด์ .. 
	ของก๊อปน่ะ .. ยังเรียนอยู่ จะเอาตังค์จากไหน ... ทำยืนเท่ห์ในชุดพราง ..
	มือถือท่อนเหล็กร้อนฉ่า .. ปลายด้านหนึ่ง ขดเป็นสัญลักษณ์อักษรย่อ .. เปล่งสีแดงเพลิง .. 
	เพราะเพิ่งหยิบขึ้นมาจาก เตาไฟ .. ควันร้อนกรุ่น ...

	"มันเจ็บนะพี่ .. ปล่อยผมไปเหอะ .." เสียงเจ้าเจ .. รุ่นน้องร้องโอดครวญ ..

	ไม่น่าเชื่อ .. หนุ่มรุ่นตัวโตๆ มาจากสัตหีบ .. จะทำเสียงคร่ำครวญ ได้ขนาดนั้น ..
	คงเพราะเห็นท่อนเหล็กร้อนฉ่า .. ในมือเซอร์เวย์อั๋น .. และหวาดหวั่นว่า .. 
	มันกำลังจะนาบลงบนหน้าอกด้านซ้าย ..

	"ไม่ได้หรอกน้อง .. มันเป็นธรรมเนียม .. เอ้า!! .. พี่เซอร์เวย์ .. จับน้องหน่อย ..
	เอามะนาวให้น้องด้วย .. กัดไว้ระหว่างฟันนะน้อง .. ร้อนหน่อย .. แต่แป๊บเดียว ..
	พี่ยังทนได้ .. เราจะได้เป็นพวกเดียวกัน .." เซอร์เวย์ออนปลอบน้อง .. 

	เอ .. ปลอบ หรือ ขู่ หว่า???

	
	ที่ต้องเอามะนาว.. ยัด .. ไว้ในปากน้องน่ะ .. เพราะกลัวว่า .. น้องจะกัดลิ้นตัวเองขาดน่ะ ..
	 .. น้องคงลืมคิดไปว่ามะนาวมันเปรี้ยวอมขม  .. เห็นกัดมะนาวแตกทุกราย .. ท่าจะอร่อย ..

	"ปล่อยผม .. ผมมีพ่อแม่นะ .. พี่ทำกะผมแบบนี้ได้งัย!!!" หนุ่มสัตหีบเริ่มดิ้นรน ..

	เซอร์เวย์อาคม .. ถ้ายืนเฉยๆ .. ดูน่ากลัวสมชื่อ .. หน้าตาดุ คมเข้มยังกะคนใต้ .. 
	แต่พอพูดมา  .. หมดกัน .. มาจากขอนแก่น .. เช่นกัน .. 
	
	เซอร์เวย์อาคมเข้าจับเจ้าหนุ่มสัตหีบ กดลงกับพื้น .. เซอร์เวย์แขกต้องเข้ามาช่วยกด .. 
	เพราะน้องดิ้น ..

	เซอร์เวย์เวทย์ .. เอาผ้าปิดตาน้องไว้ .. เพราะจะได้ไม่ทรมานมากนัก ..
	ไม่ต้องทนเห็นท่อนเหล็กร้อน .. นาบ .. แค่รับความรู้สึกคงพอ ..
	
	"ไม่นะพี่ .. ปล่อยผม ..!!" หนุ่มสัตหีบดิ้นแรง .. สะบัดแข้งสะบัดขา .. 
	เพื่อให้พ้นจากเงื้อมมือของบรรดาเซอร์เวย์ .. หน้าดำ .. ในชุดพราง ..

	"กูบอกให้ปล่อย!! .. อย่าให้กูรอดไปได้นะมึง!!!.. กูไม่ปล่อยพวกมึงไว้แน่ ..!!" 
	เจ้าหนุ่มสัตหีบคงเริ่มรู้ว่า .. คำสุภาพ .. พวกมัน  .. หาฟังกันรู้เรื่องไม่  ..

	"เอ้า .. พร้อมนะ .." เซอร์เวย์ออน .. ส่งเสียง ..

	หนุ่มสัตหีบเกร็งตัวสุดแรง .. ปากตะโกนแต่ว่า .. "ปล่อยกู!!!!..." 

เซอร์เวย์เวทย์ .. เอามะนาวยัด .. เข้าไปในปากน้อง ... 

	
	เซอร์เวย์อั๋น .. เอาปลายด้านหนึ่งของท่อนเหล็ก .. ร้อนฉ่า .. สีแดงเพลิง ..
	วางไว้เหนือแผ่นอกด้านซ้ายของหนุ่มสัตหีบ .. ใกล้ - ใกล้  .. 
	.. พอให้น้องได้รับ  .. ไออุ่น .. จากเหล็กร้อน ..

	"เอ้า .. หนึ่ง .. สอง .. สาม ...... " เสียงเซอร์เวย์ออนนับ ..

	"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ...!!! " เสียงเจ้าหนุ่มสัตหีบร้องลั่นเขา ...

	ฉัน .. ยืนแอบดูอยู่ด้านหลังต้นไม้ .. ในมือมีตะหลิวเย็นเยียบ ..
	จากกระติกน้ำแข็ง .. ที่วางซ่อนอยู่ข้างๆ  ..

	ฉันยืนรอดูจังหวะ .. เอาตะหลิวเย็นเฉียบนั้น .. นาบลงบนแผ่นอกด้านซ้ายของน้อง ..
	.. แทนที่ .. ท่อนเหล็กร้อนฉ่า .. จากเตาไฟ ..

	........................................................................................................................

	เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นตอนพวกเรารุ่นพี่ .. จัดรับน้อง .. 

	วันนี้ .. ฉันระลึกถึงมัน .. อีกครั้ง ..

	สถานการณ์ที่พวกเรา .. สร้างขึ้นคราวนั้น .. 
	ทำให้ได้เห็นปฏิกิริยา .. ของคน .. ต่อสถานการณ์หนึ่งๆ ต่างกันไป ..

	หลายคน .. ชก ต่อย รุ่นพี่ .. ดิ้นรนเพื่อให้รอดพ้นจากอันตราย .. ความเจ็บปวด ..
	บางคน .. วิ่งหนีหายเข้าไปในป่า .. รุ่นพี่ต้องฝ่าดงเข้าไปตามหา .. 
	บ้าง .. ก็ปล่อยมันไป .. ยอมแล้ว .. ไม่สู้ .. จะทำอะไรก็ทำ .. 
	
	และอีกหลายคน .. ที่รุ่นพี่ต้องกันไว้ .. ไม่ให้เข้าร่วมในสถานการณ์กดดันนี้ ..
	เพราะจากที่ร่วมกิจกรรมกันมาหลายวัน .. ดูแล้ว .. อันตราย .. 
	จิตใจเข้มแข็งไม่พอ .. 

	บางคน .. ตัวโต .. ท่าทางแข็งแรง .. 
	แต่เราต้องหยุดไว้ .. เพราะร้องไห้ .. น้ำตาเป็นเผาเต่า ..
	แค่บอกว่าจะทำอะไร .. ก็เป็นลมเสียแล้ว ..

	ภาพที่เห็นจากภายนอก .. มิอาจบ่งบอกภาพภายในใจได้ ..
	จนกว่าจะมีสถานการณ์ใดๆ เกิดขึ้น .. 

	... คน  ... มีวิธีจัดการกับสถานการณ์นั้นๆ ได้อย่างไร ...

	วันนี้ .. เหตุการณ์กดดันมากมาย .. เกิดขึ้นในชีวิต ..
	ทุกอย่างล้วนเป็นของจริง .. มิใช่สิ่งสมมติ ..

	............................................................................................................

	วันนั้น ... ด้วยความเป็นวัยรุ่น .. 

	... คิดเพียงแค่อยากสร้างสรรค์กิจกรรม ...
	... เพื่อให้เกิดความประทับใจ ... 
	มิได้มีเจตนาสักนิดว่า  .. จะล้อเล่นกับ  .. คน  ..

	วันนี้ ... สิบปีผ่านไป ...
	มีรุ่นน้องจากเหตุการณ์คราวนั้น .. สามคน ..
	ที่ยังคงเป็นเพื่อน .. พูดคุย .. ปรึกษาหารือ .. กับรุ่นพี่อย่างฉัน ..
	เพราะประทับใจกับเหตุการณ์ครั้งนั้น ..

	โชคดีไป .. ที่ไม่มีใครได้รับอันตราย .. จากความคึกคะนองของวัยรุ่น ...