1 มกราคม 2548 08:27 น.

...นิทานของแม่...

...แม่คะ...

วัน...เวลา...ช่างผ่านไปรวดเร็ว ดังเช่นที่แม่เคยสอนหนูไว้เสมอ...
ว่าหากตั้งใจทำอะไรให้ลงมือทำ...ก่อนที่เราจะล้มตัวลงนอน...
เพราะไม่รู้ว่า ... พรุ่งนี้เราจะตื่นขึ้นมาหรือไม่....

แม่คะ...หนูจำได้...แม่เคยเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้หนูฟัง...
แต่แม่ไม่ได้บอกว่า...ชื่อเรื่องอะไร.. 


".....ชายคนหนึ่งตื่นนอนแต่เช้าตรู่  ธรรมชาติกำลังสงบสงัด...
พระจันทร์เสี้ยว กำลังจะลับเหลี่ยมเขาข้างหน้าอยู่รำไร...

เขารำพึงว่า...........

"อีกสักครู่ พระจันทร์ก็จะลับเหลี่ยมเขาข้างหน้าโน้นแล้ว...
โลกก็จะสว่าง รุ่งอรุณวันใหม่นี้ เราก็จะได้เริ่มทำความดีเสียที..."

ขณะนั้น  งูพิษตัวหนึ่งเลื้อยออกมาจากที่ใดไม่ปรากฎ..

.........กัดเขา....ตาย.........

พระจันทร์เสี้ยวยังไม่ทันลับเหลี่ยมเขาโน้นเลย....." 


แม่จบนิทานไว้แค่นี้...
ตอนนั้น หนูนึกไม่ออกค่ะ...ว่าแม่ตั้งใจจะบอกอะไรหนู
เพราะนิทานสอนเด็กๆ ส่วนใหญ่ ...
มักจะจบลงด้วยประโยคว่า...

...นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า....

แต่...นิทานของแม่ไม่มีบอกไว้....หนูไม่เข้าใจ แต่ไม่กล้าถาม...
นั่นทำให้หนูจำนิทานเรื่องนี้ได้ดี ... 

มาวันนี้.....หมดปีอีกแล้ว.....
มีหลายสิ่งหลายอย่างเหลือเกินที่อยู่ในความตั้งใจ....
และมันก็ยังคงอยู่ในที่เดิม....

ตื่นเช้ามาวันปีใหม่นี้...
หนูกำลังส่งอีการ์ดถึงเพื่อนๆ น่ะค่ะ แม่....
หนูแค่อยากส่งความปรารถนาดีถึงทุกๆ คนที่หนูรัก

หนูส่งให้แม่ด้วยนะคะ.... 


เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
.....ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ.... 
.....และจะเป็นเช่นนั้น...เสมอ .......

ถนนสายนั้นที่ทอดยาว... 
.....คือเรื่องราวของความเป็นจริง ....
.....มีเงาไม้เอาไว้ให้พักพิง... 
.....มีให้เธอเอาไว้ยามอ่อนล้า..... 

เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม.. 
.....เห็นเงาของเมฆ .... หรือเปล่า..... 
.....ทะเลสีคราม..ที่ทอดยาว..... 

.....เห็นความรักฉัน...บ้างไหม .....


ขอให้ผู้คนในโลกของเรา....
มีความรัก และความปรารถนาดีต่อกันเพิ่มมากขึ้นทุกนาที


...สวัสดีปีไก่ค่ะ...

ขอให้คุณมีความสุข สมหวัง ดังใจตั้งไว้ในสิ่งดีงาม

และขอให้ทุกเวลา นาที ของคุณ มีค่า มีความหมาย...

                                                ด้วยความปรารถนาดี......
                                                จาก.......กี้.......