10 มิถุนายน 2547 14:37 น.
keekie
เส้นทางชีวิตอันหลากหลาย...
แล้ว...เส้นใดเล่า......
ที่...ใช่...
ความเคว้งคว้าง...ว่างเปล่า... ที่มองไปทางใด
ก้อจะพบเจอแต่คำว่า "รอคอย" ช่างสร้างความว้าวุ่น...
สับสน..ในจิตใจ...มือไม้เปะปะความหาที่จับยึด...
เพื่อเป็นเป้าหมาย..ในการก้าวเดินไปสู่ทางใดทางหนึ่งอย่างจริงจัง
การลงมือทำอะไรในตอนนี้..เต็มไปด้วยความลังเลว่า...
"ใช่หรือ?..นี่หรือคือสิ่งที่เราปรารถนา?..."
พาลพาให้หลายสิ่งหลายอย่างที่เราเพิ่งเริ่มต้น และ ...
อีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เข้ามาในจังหวะชีวิตช่วงนี้...
ไขว้เขว.. ไม่ลงตัว ..และสั่นคลอน.. จนเรารู้สึกถึง..
ความไม่แน่นอน...ไม่แน่วแน่...และไม่เด็ดขาด...
เพ่นพ่านวนเวียนอยู่ในใจของเราเต็มไปหมด...
จนทำลาย..สมาธิ...และสติสัมปะชัญญะ...
ที่เราเคยมีอย่างเปี่ยมล้น...ให้ร่อยหรอ..เหลือเพียงน้อยนิด
ดำเนินชีวิตในแต่ละวันอย่างใจลอย บางครั้งก้อร้อนรน..เร่งรีบ..
เพราะความตั้งใจหาทางเลือกที่มีมากมาย เพื่อจับยึดเป็นหนทาง..
ที่เราจะก้าวเดิน .. โดยการไขว่คว้าทางเลือกต่างๆ ให้มากที่สุด
ด้วยความหวังที่ว่า..จะสามารถค้นหา "..ทางเอก.." ของเรา
ได้โดยเร็ว.. เพื่อทุ่มเทความตั้งใจทั้งหมดที่มีอยู่..ในการก้าวเดิน
ไปบน "...ทางเอก.." เส้นนั้น
ในวันนี้..เราก้อยังไม่สามารถจะค้นพบ "..ทางเอก.."
เส้นนั้นได้ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ก้อคือ ..พยายามสงบจิต..
สงบใจ.. รอคอยต่อไป .. สร้างความว้าวุ่นให้ใจเป็นอันมาก
จนต้อง คว้าปากกา เพื่อรวบรวมสมาธิ เขียนลงบนกระดาษ..
ให้ความว้าวุ่นทั้งหมดลงมาอยู่ในกระดาษ.. เพื่อจิตใจจะได้..
รวมเป็นหนึ่งเดียว และ มุ่งมั่น .. ค้นหา..........
"...ทางเอก..." เส้นนั้น .... ต่อไป .....
10 มิถุนายน 2547 14:22 น.
keekie
ความเคว้งคว้าง...ว่างเปล่า... ที่มองไปทางใด
ก้อจะพบเจอแต่คำว่า "รอคอย" ช่างสร้างความว้าวุ่น...
สับสน..ในจิตใจ...มือไม้เปะปะความหาที่จับยึด...
เพื่อเป็นเป้าหมาย..ในการก้าวเดินไปสู่ทางใดทางหนึ่งอย่างจริงจัง
การลงมือทำอะไรในตอนนี้..เต็มไปด้วยความลังเลว่า...
"ใช่หรือ?..นี่หรือคือสิ่งที่เราปรารถนา?..."
พาลพาให้หลายสิ่งหลายอย่างที่เราเพิ่งเริ่มต้น และ ...
อีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เข้ามาในจังหวะชีวิตช่วงนี้...
ไขว้เขว.. ไม่ลงตัว ..และสั่นคลอน.. จนเรารู้สึกถึง..
ความไม่แน่นอน...ไม่แน่วแน่...และไม่เด็ดขาด...
เพ่นพ่านวนเวียนอยู่ในใจของเราเต็มไปหมด...
จนทำลาย..สมาธิ...และสติสัมปะชัญญะ...
ที่เราเคยมีอย่างเปี่ยมล้น...ให้ร่อยหรอ..เหลือเพียงน้อยนิด
ดำเนินชีวิตในแต่ละวันอย่างใจลอย บางครั้งก้อร้อนรน..เร่งรีบ..
เพราะความตั้งใจหาทางเลือกที่มีมากมาย เพื่อจับยึดเป็นหนทาง..
ที่เราจะก้าวเดิน .. โดยการไขว่คว้าทางเลือกต่างๆ ให้มากที่สุด
ด้วยความหวังที่ว่า..จะสามารถค้นหา "..ทางเอก.." ของเรา
ได้โดยเร็ว.. เพื่อทุ่มเทความตั้งใจทั้งหมดที่มีอยู่..ในการก้าวเดิน
ไปบน "...ทางเอก.." เส้นนั้น
ในวันนี้..เราก้อยังไม่สามารถจะค้นพบ "..ทางเอก.."
เส้นนั้นได้ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้ก้อคือ ..พยายามสงบจิต..
สงบใจ.. รอคอยต่อไป .. สร้างความว้าวุ่นให้ใจเป็นอันมาก
จนต้อง คว้าปากกา เพื่อรวบรวมสมาธิ เขียนลงบนกระดาษ..
ให้ความว้าวุ่นทั้งหมดลงมาอยู่ในกระดาษ.. เพื่อจิตใจจะได้..
รวมเป็นหนึ่งเดียว และ มุ่งมั่น .. ค้นหา..........
"...ทางเอก..." เส้นนั้น .... ต่อไป .....