ดาวดวงสุดท้ายหายไปแล้ว ไร้วาวแววแพรวระยับจับแสงหม่น เหลือเพียงห้วงแห่งเวหาอันมืดมน มืดมิดจนเคว้งคว้าง .. กว้างกว่ากว้าง ร่องรอยเหลือหล่นบนพื้นหญ้า นั่นคือรอยหยาดน้ำตาหรือน้ำค้าง ไอหมอกหม่นปนเศร้าอันเบาบาง วอนขอเจ้าเจือจางแล้วจากจร แดดยามเช้า พราวยิ้มพริ้มเพราอันโอนอ่อน อุ่นนักความห่วงใยในอาทร แต่มิอาจไล่ภาพหลอนเมื่อก่อนนั้น แค่ดอกหญ้า ชั่วพริบตาลมพัดหายคล้ายความฝัน มีค่าเพียงริ้วลมลู่คู่เคียงกัน รอเพียงวันโรยร่วงลงสู่ดิน ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
Lovings
keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
Lovings
keekie เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
Lovings
keekie เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
1146
