24 กรกฎาคม 2548 01:14 น.
keekie
ถนนแสงตะวัน ...
ถนนสายนั้นอบอุ่น ...
เพียงได้เดินเคียงคุณ ...
ดั่งมีพรมนุ่มละไม ...
ถนนนั้นทอดยาว ...
หากเคว้งคว้างเหน็บหนาวไม่ ...
เพราะมีคุณ .. คู่ใจ ...
ร่วมคิดก้าวไปพร้อมกัน ...
ถนนแห่งฝันใฝ่ ...
เราสองกุมมือไว้มั่น ...
อุปสรรคใดไม่หวั่น ...
โรมรันร่วมเรียงเคียงคู่ ...
ถนนสายนี้มีเรา ..
แนบเนาว์เคล้าคลอรับรู้ ..
อบอุ่นเมื่อมีคุณอยู่ ..
มีพลังต่อสู้ผองภัย ..
ชีวิตนี้แทบมิมีอะไรเหลือให้ภาคภูมิใจได้อีก
เป็นเพียงบางคนที่มิอาจเดินทางด้วยเท้าของตัวเอง
คนไม่มีที่เงียบสงบสักแห่งเดียว ..
ที่จะเป็นสถานพักพิงแห่งหัวใจอย่างแท้จริง
นอกเหนือจากพื้นพิภพ ..
ในหลุมศพที่เรากลบฝังความฝัน ..
จนวันหนึ่ง ..
เราได้พบใครบางคน ..
เป็นดั่งดวงตะวันทาบทอแสงอบอุ่นสู่หัวใจ ..
ให้ลุกขึ้นขุดความฝันที่ถูกกลบฝัง ..
พลิกฟื้นชีวิต .. เสกสรรค์ความสดใสให้ชีวา ..
และพบว่า .. เพียงมีเขา .. เราสามารถทำทุกอย่างได้ ..
แม้กระทั่งเหินบนฟ้าเช่นนก ..
ฉันจะบิน .. แม้รู้เต็มอกว่า ..
สักวัน ..ฉันอาจต้องบินเดียวดาย ..
ถนนสายนั้นแม้ทอดยาว ..
ไม่เคยหวั่นกลัว ..
ขอบคุณความอบอุ่น ..
แสงตะวันแห่งใจ ..
22 กรกฎาคม 2548 11:07 น.
keekie
เจ้าความรักสีสวยแสนหวาน ..
งดงามดังคำกล่าวขานเช่นนั้นหรือ?
อาจเป็นเพียงแค่คำร่ำลือ ..
ฤๅตัวข้าฯ จะยึดถือครอบครอง ..?
วันวาน ..
กี่ร้อนหนาว .. ล่วงผ่านพาลหม่นหมอง
ความงดงามที่ก้าวล้ำ .. ค้ำประคอง
เคยจับจอง .. คือความรัก .. หรือไร?
โปรดเถิดคนบนฟ้า ..
สั่งสอนข้าฯ ให้รู้จัก .. รัก .. ได้ไหม?
ความรักคือ .. ความงดงามปานใด?
ศรัทธา .. ฝันใฝ่ .. ใคร่ขอลอง ..
7 กรกฎาคม 2548 13:38 น.
keekie
นั่งบนพื้นหญ้าอ่อนนุ่ม .. ริมลุ่มน้ำ ..
เกิดคำถามในหัวใจ .. ใคร่รู้ ..
บนฟ้ากว้าง .. ทางไกล .. ไร้เขาคู่ ..
ชีวิต .. ดำรงอยู่ .. ต่อไป ได้ฤา?
มองฟ้าสีทึม .. ซึมเซา ..
อยู่กับความเงียบเหงา .. นี่ล่ะหรือ?
ความโศกเศร้าใช่ไหม? .. ที่มันคือ ..
สิ่งเรายื้อแย่งไว้ .. ครอบครอง ..
แสงดาวแพรวพราวเจ้าเอย ..
โปรดเฉลย .. วาจามาสนอง ..
ความหวัง .. ฝันใฝ่ .. ใคร่ลอง ..
เรียกร้อง .. เท่าใด? .. เพียงพอ ..
ภายใต้แสงดาวพราวแสง ..
โปรดส่งเรี่ยวแรง .. ความหวัง .. ฉันขอ ..
นานแสนนาน .. เพียงใด .. จะรอ ..
รอด้วยรัก .. รอด้วยภักดิ์ .. ปักใจ ..
6 กรกฎาคม 2548 00:38 น.
keekie
สุ ข ส ง บ ร่ ม รื่ น ดั ง คื น ฝั น
เ ฝ้ า ร อ วั น เ ช่ น นี้ ม า กี่ ห น า ว
ล้ ม ตั ว ล ง เ อ น ก า ย ใ ต้ แ ส ง ด า ว
ดุ จ นิ มิ ต พ ริ้ ม พ ร า ว ร า ว วิ ม า น
พ ริ้ ว แ ผ่ ว ล ม โ ช ย ช า ย ส ล า ย ร่ า ง
เ ห ลื อ เ พี ย ง เ ง า เ บ า บ า ง พ ล า ง ขั บ ข า น
เ พ ล ง แ ว่ ว ห ว า น ล อ ย ต า ม ล ม ส ม ส ร า ญ
ห ม ด วั น ว า น . . สิ้ น วั น นี้ . . ไ ม่ มี แ ล้ ว . . . . . .
-- กิ ร ณ า --
เช้าวันใหม่อากาศดี ..
ฉันค่อยๆ เดินจากที่พักเพื่อไปบริเวณเมืองเก่า
แต่ระหว่างทางได้แวะเดินเข้าไปเที่ยวชมภายในสุสานอย่างตั้งใจ
เพราะเห็นว่าสุสานที่นี่มีการตกแต่งที่ดูสบายตา
เต็มไปด้วยดอกไม้สดหลากสีสัน .. รูปปั้นจากจินตนาการ
บรรยากาศไม่ได้น่ากลัวเหมือนอย่างเวลาเราคิดถึงคำว่าป่าช้าเลย
เดินเงียบๆ ไปในสุสาน ..
พลางคิดถึงเพื่อนคนหนึ่งที่เคยพูดเกี่ยวกับการตายของตัวเองว่า ..
เขาอยากจากโลกนี้ไปอย่างเงียบๆ ไม่ต้องมีใครมาสนใจ ..
ฉันเองก็เคยมีความคิดเช่นเดียวกันนั้น ..
แต่พอมาที่นี่ .. วันนี้ .. ขอเปลี่ยนใจ ..
หากจะจากโลกนี้ไป .. ขอให้ฉันได้นอนหลับตาจากไปอย่างสงบที่นี่ได้ไหม?
ค่าที่ว่าที่นี่สวยเหลือเกิน .. ที่นี่ทำให้ฉันได้มองความตายไม่น่ากลัว
.. ไม่ใช่การไปอยู่ในโลกสีดำ แต่เป็นการคืนเรากลับสู่ธรรมชาติ ..
สู่อาณาจักรที่ไร้ขอบเขตของความไม่มีตัวตน
ส่วนคนที่อยู่ข้างหลังก็จะได้เห็นแต่ความสวยงามของดอกไม้สวยหลากสี
.. บนหลุมฝังศพเบ่งบานสดใสอยู่เบื้องบน ..
.. ไม่ใช่ความเศร้าที่เขาจะได้พบ ..
แต่คือการระลึกถึงเรื่องราวกับวันคืนดีๆ ที่เคยเกิดขึ้น
บางทีมันอาจเป็นเรื่องดีๆ เป็นความรู้สึกอบอุ่นก็ได้
ถ้ายังมีใครเพียงสักคนบนโลกนี้ยังจำเราได้ ..
.. ในวันที่เราไม่ได้ยืนอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ..
โดย .. พิมพิดา กาญจนเวทางค์ ..
. . แ ล ะ แ ล้ ว . . ค ว า ม ฝั น ใ ฝ่ ก็ ม า ถึ ง . .
3 กรกฎาคม 2548 03:10 น.
keekie
โปรดอย่าถาม .. ถึงความเห็นที่เป็นฉัน
โปรดอย่าถาม .. ถึงคืนวันเคยฝันใฝ่
โปรดอย่าถาม .. ถึงความรักเคยปักใจ
โปรดอย่าถาม .. ถึงความใดให้เจ็บจำ
โปรดอย่าถาม .. ถึงเขาให้เล่าเอ่ย
โปรดอย่าถาม .. ความคุ้นเคยในคืนค่ำ
โปรดอย่าถาม .. ถึงใครในทุกคำ
โปรดอย่าถาม .. ฉันกลืนกล้ำกลั้นชลนา
โปรดอย่าเอ่ย .. เรื่องราวแต่คราวก่อน
โปรดอย่าเอ่ย .. ฉันวิงวอน .. ขอเถิดหนา
โปรดอย่าเอ่ย .. ถ้อยคำพร่ำพรรณนา
โปรดอย่าเอ่ย .. วจีว่า .. จะจากจร
โปรดอย่าเอ่ย .. ถึงความภักดิ์ที่หักหาญ
โปรดอย่าเอ่ย .. ถึงร้าวรานนานเกินถอน
โปรดอย่าเอ่ย .. ถึงความทุกข์ที่บั่นทอน
โปรดอย่าเอ่ย .. มันยอกย้อนจนปวดใจ
หน้าส่วนตัว
3399
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
