3 พฤษภาคม 2548 22:46 น.
keekie
บทกวีที่ฉันได้สรรสร้าง
จากระหว่างฤดูกาลอันสดใส
จากอารมณ์ร้อยรัดสัมผัสใจ
ข้ามหุบเหวเปลวหทัยมาให้เธอ
อักษราสวยหวานผ่านมาพบ
มิเคยจบเรียงร้อยถ้อยเสนอ
คำอ่อนโยนพาใจให้ละเมอ
กลัวไผลเผลอรับไว้ในดวงมาลย์
บทกวีที่ฉันได้สรรค์เสก
จากม่านเมฆมนสรวงร้อยรวงผ่าน
จากเงาทาบเปลี่ยนทิศวิจิตรกาล
จากวันวานผ่านผันจนวันนี้
อักษราสวยหวานปานน้ำผึ้ง
งามประหนึ่งมณีฉายมิคลายสี
เรียบเรียงร้อยสานต่อก่อไมตรี
ถ้อยวจีถักทอรอฤทัย
บทกวีที่ฉันได้สร้างสรรค์
ระหว่างวันทุกวันเคยฝันใฝ่
ประดุจดังฤดูกาลแห่งหัวใจ
อาจมีเปลี่ยนแปรไปตามฤดู
อักษราสวยหวานซ่านซึ้งจิต
นิรมิตจากฝันปันมาสู่
เวลาผ่านกาลเปลี่ยนได้เรียนรู้
เราอาจอยู่ในฤดูที่ต่างกัน
บทกวีที่ฉันได้จดจาร
จะผ่านกี่วันวานไม่เปลี่ยนผัน
ยังคงเป็นฤดูแห่งปัจจุบัน
ไม่อาจร้างไกลกันจนปันใจ
อักษราสวยหวานมาสานก่อ
คอยเติมต่อระยะทางห่างเป็นใกล้
แม้ฤดูทางกายไกลเพียงใด
ขอฤดูในหัวใจเราใกล้กัน
บทกวีที่ฉันได้จารจด
มธุรสทุกความในไม่ไหวหวั่น
ทุกคำพูดจะพิสูจน์หัวใจนั้น
ระหว่างคืนระหว่างวันที่ผันไกล
อักษราสวยหวานวาบหวามทรวง
ร้อยเป็นบ่วงห้วงคำนึงจึงหวั่นไหว
ระยะทางกับเวลาที่ผ่านไป
จะพิสูจน์หัวใจให้ตราตรึง
บทกวีที่เขียนในวันนั้น
ถึง ณ กาลปัจจุบันยังซาบซึ้ง
ถ้อยที่หลากจากใจยังคะนึง
ยังคิดถึงพึงถามทุกความจำ....
อักษราคราร้อยเรียงเคียงกันนี้
หลากถ้อยมีคำตอบมามอบย้ำ
หนึ่งวจีหนึ่งบทกลอนมิคลอนคำ
หนึ่งทรงจำ...ฤดูกาลแห่งหัวใจ....