29 พฤศจิกายน 2548 16:14 น.
keekie
แย้มยิ้ม ..
หลับตาพริ้มยิ้มรับกับความเศร้า
เยื้องย่างกรายมาเยือนเหมือนเป็นเงา
ย้ำยามเหงาเข้าถึงซึ้งทรวงใน
เสียงหัวเราะ ..
ดั่งเย้ยเยาะชีวิตคิดไปไย
ครั้นยามรุ่งก็ต้องตื่นฟื้นมาใหม่
ดำเนินไปตามครรลองทำนองมัน
ยอมรับเสียเถอะ ..
แม้นต้องเลอะเปรอะเปื้อนจงอดกลั้น
เมื่อมันเดินสู่ชีวิตจิตพัวพัน
ทำความฝันแสนสุขเป็นทุกข์ไป
สวัสดีความเศร้า ..
มาเถิดมาเป็นเงาฉันเข้าใจ
จะยอมรับเจ้ามาเป็นเพื่อนใหม่
สร้างสายใยพันผูกไว้ไม่ผ่านผัน ..
สวัสดีความเศร้า ..
ยินดีต้อนรับเจ้าเข้าสู่ฉัน ..
นับแต่นี้ใจเราโยงผูกกัน ..
สานสัมพันธ์ชิดใกล้ไม่ร้างเลือน ..
28 พฤศจิกายน 2548 11:50 น.
keekie
ใบไม้แห้งสีน้ำตาล ..
เจ้าเคยเขียวชะอุ่มเบิกบานสดใส
บัดนี้จำต้องร่วงโรยราไป
แม้ยังมีเยื่อใยไมตรี ..
ลาก่อนกิ่งก้าน ..
ทำได้เพียงโบกมือให้จากลานกว้างนี้
คงเห็นกันอีกแค่เพียงเสี้ยวนาที
ลาก่อนจากวันนี้ .. ลาไกล ..
อย่าเศร้านักเลย ..
ลืมความคุ้นเคย .. คุ้นใจ ..
ลืมความทรงจำเคยสดใส
ลืมหมดสิ้นจากหัวใจ .. ลืมกัน ..
ธรรมชาติ ..
เรามิอาจจะฝืนเปลี่ยนผัน
ทุกชีวิตย่อมมีวิถีทางแห่งมัน
สุดท้าย .. ต้องจากกัน .. เรื่องธรรมดา
22 พฤศจิกายน 2548 17:20 น.
keekie
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. ได้ไหม?
วันพรุ่ง .. คงเปลี่ยนไป .. เปลี่ยนผัน
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. ก็แล้วกัน
พรุ่งนี้ .. ไม่มีเธอ - ฉัน .. อีกต่อไป
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. นะคนดี
พรุ่งนี้ .. สุดปลายทาง .. อย่างบอกไว้
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. สิ้นสายใย
พรุ่งนี้ .. คงร้างไร้ .. ไม่กลับคืน
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. ท้ายที่สุด
พรุ่งนี้ .. คงต้องหยุด .. ยอมขมขื่น
รักเธอเป็นวันสุดท้าย .. ทนกล้ำกลืน
พรุ่งนี้ .. ขอยิ้มรื่น .. ฝืนน้ำตา
ขอรักเธอเป็นวันสุดท้าย ..
เมื่อมาถึงสุดปลายทาง .. อย่าถามหา
ขอรักเธอเป็นวันสุดท้าย .. ก่อนร่ำลา
พรุ่งนี้ .. จะยิ้มให้ทั้งน้ำตา .. ลาก่อน ..
17 พฤศจิกายน 2548 12:53 น.
keekie
โทรศัพท์อยู่ในรถทำตกไว้
อยากจะรับแต่มิได้มันไกลห่าง
กว่าจะกลับเข้ารถก็หมดทาง
แบตหมดว่างหมดปัญญาโทรหาใคร
โทรศัพท์ซุกอยู่ในกระเป๋า
เสียงเรียกเบาเข้าหูมิรู้ได้
แม้จะโทรสักกี่สายก็หายไป
มิรู้จะทำอย่างไรเข้าใจที
โทรศัพท์แบตเสื่อมน่าเอือมเหลือ
มิมีแบตมาเผื่อเพื่อการนี้
อีกสองวันเวลาว่างคงพอมี
จะรีบรี่ซื้อไว้เพื่อใช้งาน
โทรศัพท์ โทรศัพท์ โทรศัพท์
ไม่ว่างรับครับผมโปรดสงสาร
ธุระยุ่งจริงหนอขอทำงาน
อย่ารำคาญวานเจ้าโปรดเข้าใจ ...
14 พฤศจิกายน 2548 11:51 น.
keekie
เปิดหน้าต่างยามรุ่งอรุณฉาย
ตะวันสาดแสงพรายกระจ่างฟ้า
มวลหมู่เมฆลอยล่องท้องนภา
สายลมรักพัดมาสู่ห้องใจ
รสสัมผัสแห่งลมชวนชมชื่น
ดั่งวันคืนกลับหวนชวนครวญใคร่
ดุจเล้าโลมโหมระบัดพัดสายใย
เคยพันผูกเอาไว้ให้กลับมา
หลับตาพริ้มยิ้มพราวราวความฝัน
ย้อนคืนวันอันหวานเคยควานหา
ลิ้มรสรักเคยรื่นชื่นอุรา
เจ้าสายลมพัดพามาเย้ายวน
สายลมเจ้าเอย ..
ครั้งเจ้าเคยพัดผ่านมาพาลหวน
กลับสู่วันอันงดงามรัญจวน
ลมแห่งรักพัดย้อนทวนหวนกลับคืน ..
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟkeekie
หน้าส่วนตัว
948
