31 ธันวาคม 2547 09:47 น.
keekie
หากความรักเปรียบดั่งสายลม
เพียงพัดพามาชื่นชมชั่วขวยเขิน
ให้ดวงใจสองดวงชวนเพลิดเพลิน
มาเพียงแค่หยอกเอินก่อนเดินจากกัน
หากความรักเปรียบดั่งท้องฟ้า
อันกว้างขวางสุดแผ่นหล้าท้าความฝัน
พาดวงใจเราสองลอยคว้างอ้างผูกพัน
แม้อาจพบความเปลี่ยนผันกับวันเวลา
เจ้าดวงเดือนเอ๋ย.....
ขอเจ้าเผยความจริงสิ่งใฝ่หา
ความรักความผูกพันอันเป็นมา
มันมีค่าอย่างไรให้ใจจำ
เจ้าดวงตะวันหนอ.....
โปรดตอบรับคำร้องขอข้ารอย้ำ
จะเชื่อมั่นได้แค่ไหนในน้ำคำ
กลัวหทัยถูกเหยียบย่ำช้ำชีวี
ดวงใจของข้า....
เจ้าอ่อนแรงล้าหรือไฉนใยเมินหนี
ความรัก ความผูกพัน ฉ่ำฤดี
รักยอมพลี แม้ชีพ จะวายปราณ
เปิดเถอะโปรดเปิดใจ....
ยอมรับความรักไว้ ในดวงมาลย์
กลิ่นไออุ่น กรุ่นละมุน อันแสนหวาน
อาจอบอวลตลอดกาล....นานนิรันดร์
29 ธันวาคม 2547 11:31 น.
keekie
รักคือรัก.....ความรัก คือการให้
รักคือรัก.....รักด้วยใจ ใช่เหนี่ยวรั้ง
รักคือรัก.....รักเธอ มั่นจีรัง
รักคือรัก.....ตราบชีพยัง ฝังจมดิน
รักคือรัก.....คำนี้ มีความหมาย
รักคือรัก.....ใช่เพียงกาย สลายสิ้น
รักคือรัก.....รักเธอ มิพังพินทร์
รักคือรัก.....ชโลมริน ล้นดวงใจ
ขอเพียงเธอ.....มีสุข อยู่เสมอ
ขอเพียงเธอ.....แย้มยิ้ม พริ้มสดใส
ขอเพียงเธอ.....หมดทุกข์ ตลอดไป
ขอเพียงเธอ.....มิร้างไร้ ใครดูแล
ขอเพียงเธอ.....ได้อบอุ่น แอบแนบชิด
ขอเพียงเธอ.....มีใครคิด คอยแยแส
ขอเพียงเธอ.....มีมือนุ่ม คอยเทคแคร์
ขอเพียงเธอ.....ได้รักแท้ มิแปรใจ
ฉันคนนี้.....พร้อมเสมอ เป็นคนนั้น
ฉันคนนี้.....มีรักมั่น ฝันสดใส
ฉันคนนี้.....อยู่เคียงข้าง เธอต่อไป
ฉันคนนี้.....มอบรักไว้ ให้เพียงเธอ......
ฉันคนนี้.....แค่อยากบอก ให้เธอรู้
ฉันคนนี้.....พร้อมจะอยู่ คู่เสมอ
ฉันคนนี้.....มิครอบครอง จับจองเธอ
ฉันคนนี้.....มิรักเก้อ ให้เผลอคอย.....
26 ธันวาคม 2547 17:04 น.
keekie
ขอพักใจ ไหวอ่อน แอบซ่อนเจ็บ
ที่เคยเก็บ เหน็บร้าว จนกร้าวแกร่ง
แม้ยังล้า สิ้นไร้ ซึ่งเรี่ยวแรง
หมดสำแดง เพราะรัก ที่หักพัง
ขอฝากฝัน เคยหวั่นหวาด และขาดวิ่น
ฝังจมดิน มานาน พาลหมดหวัง
เคยท้อแท้ แพ้พ่าย ไร้กำลัง
ต้องมนต์ขลัง แห่งรัก ที่ปักทรวง
ขออกอุ่น เพื่อซับ ขับน้ำตา
รินหลั่งมา รดใจ เจ็บใหญ่หลวง
เคยได้รับ จากรักเก่า เฝ้าหลอกลวง
ด้วยติดบ่วง แห่งช้ำ ย่ำฤดี
ฝากหัวใจ และชีวิต ไว้ที่เธอ
มิใช่เพ้อ เผลอไผล ไร้ศักดิ์ศรี
พลีดวงแด แม้หมอง ต้องราคี
ทั้งชีวี นี้มอบ ตอบเพียงเธอ.....
24 ธันวาคม 2547 10:35 น.
keekie
ดวงตะวัน.....ตรงหน้า.....เป็นพยาน
คำกล่าวขาน.....ของคนงาม.....นามกีกี้ ..... (คิดเองเออเอง...อิอิ)
อยากจะขอ.....สัญญา.....ต่อคนดี
นับแต่นี้.....จะไม่กวน.....ไม่ทวนคำ
จะไม่ดื้อ.....จะไม่ซน.....ไม่วนวก
จะไม่ชก.....จะไม่ต่อย.....ให้รอยช้ำ
จะไม่กล่าว.....จะไม่ถาม.....ไม่ตามพร่ำ
ไม่ร้องร่ำ.....ไม่คร่ำครวญ.....ให้อวนเอียน
จะหุบปาก.....ไม่มากเรื่อง.....ให้เคืองขุ่น
จะไม่วุ่น.....จะไม่วาย.....ให้คลื่นเหียน
จะขยัน.....จะมุ่งมั่น.....จะพากเพียร
เร่งร่ำเรียน.....ฝึกเขียน.....กลกาพย์กลอน
จะนั่งนิ่ง.....ไม่สุงสิง.....ไม่วิ่งพล่าน
ให้รำคาญ.....น่าเบื่อ.....ยามคุณสอน
จะไม่หลับ.....จะไม่งีบ.....ไม่แอบนอน
กลัวคุณงอน.....เดินหนี.....แล้วตีจาก
ขอรางวัล.....เป็นขวัญ....หน่อยได้ไหม
แค่หัวใจ.....ดวงเล็กเล็ก.....มีค่ามาก
รับไว้เลย....มิใช่.....แค่รับฝาก
คำอ้อนจาก....ศิษย์รัก...นักเรียนกลอน
19 ธันวาคม 2547 23:58 น.
keekie
คนเคยคุ้น คนเคยรัก
เคยรู้จัก เคยห่างหาย
เคยพูดคุย เคยเคียงกาย
คนเคยร้าย คนเคยดี
คนเคยได้ คนเคยให้
เคยยากไร้ เคยหน่ายหนี
เคยมั่งคั่ง เคยมากมี
คนวันนี้ คนวานวัน
คนไหนไหน คนของใคร
เคยมีใจ เคยให้ฝัน
เคยมีสุข เคยมีกัน
คนแบ่งปัน คนแสนดี
คนหนอคน คนคือคน
มิอาจพ้น ห้วงกรรมนี้
หากทำดี ย่อมได้ดี
ชีวิตนี้ มิหวังใจ...
ใครคนหนึ่ง...
เขาบอกว่า...เขาไว้ใจฉันมาก
แล้วเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกแบบที่เขาว่า...จริงๆ ซะด้วย
ฉันเลยพยายามบอกเขาว่า...
...ถ้าเขาคิดจะเป็นใครคนหนึ่ง..
...ซึ่งอยู่บนจุดสูงสุดของชีวิต...
การไว้ใจใครมากมาก...เป็นเรื่องที่ดี...
แต่...อย่าวางใจ...
เขายังคงยืนยันว่า...เขาทั้งไว้ใจและวางใจในฉัน...
ฉันคงทำให้เขาเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูดไม่ได้...
..........หากไม่พิสูจน์..........