13 มกราคม 2551 11:03 น.
keekie
โปรดอย่าห้ามความรักจากใจฉัน
ยากตัดความผูกพันเคยมั่นหมาย
โปรดอย่าคิดติดอยู่กับความเดียวดาย
เพราะฉันอยู่ข้างกายเธอเสมอมา
โปรดอย่าห้ามความหวงที่ทวงถาม
เพราะมันเกิดขึ้นตามความห่วงหา
โปรดอย่าเอื้อนเอ่ยพร่ำว่าร่ำลา
ด้วยน้ำตาเอ่อท้นจนร่วงริน
โปรดอย่าห้ามถามไถ่ใจเธอนั้น
จากวานวันยังคงมีหรือหมดสิ้น
ด้วยใจฉันคงมีเธอตราบฟ้าดิน
แม้พังภินท์ยังมิวายคลายความรัก ..
ต่อแต่นี้จะไม่ถาม ..
จะไม่เอ่ยเอื้อนความให้หน่วงหนัก
แต่จะรอคำตอบเธอด้วยใจภักดิ์
รอคอยวันความรักเธอกลับมา ..
ต่อแต่นี้จะไม่ถาม ..
18 ธันวาคม 2550 20:07 น.
keekie
ฉันจะรอวันนั้น ..
เฝ้ารอวันท้องฟ้าเป็นสีฟ้า
หยาดน้ำค้างกลางใบระยับตา
แสงแดดอุ่นทอทาบมาให้อุ่นใจ
ฉันจะรอวันนั้น ..
รอเก็บฝันแสนหวานของเธอไว้
เพื่อเติมต่อฝันของฉันให้ยาวไกล
รอฝันเราก้าวไปพร้อมพร้อมกัน
ขอให้การเดินทาง ..
เป็นไปอย่างที่เธอคิดวาดฝัน
ร้อยราวเรื่องเนื่องนับทบทับกัน
แม้กี่นานผ่านผันฉันจะรอ ..
....................................................................................................
ฉันจะรอวันนั้น ..
วันที่วานผ่านผันมาสานต่อ
วันที่ซึ่งหัวใจรักมาถักทอ
สิ่งเดียวที่ร้องขอ .. คือรอเธอ ..
....................................................................................................
ฉันจะรอวันนั้น ..
7 กันยายน 2550 20:24 น.
keekie
ฟ้าแค่เคยมีดาว ..
ส่องสกาวกลางห้วงแห่งฟากฟ้า
ครั้นตะวันส่องสว่างก็พรางตา
ดวงดาราพร่าเลือนเหมือนเช่นเงา
ฟ้าแค่เคยมีจันทร์ ..
แค่เคยมีแสงผ่องพรรณในคืนเศร้า
ครั้นสุริย์ฉายฉาบนภา .. ฟ้าสีเทา ..
ก็หลงลืมจันทร์เจ้า ก็เท่านั้น ..
อาจมีบ้าง .. ความคิดถึง ..
แค่เพียงความคิดคำนึงถึงความฝัน
ท้องฟ้า - ดวงดารา - เคยเคียงกัน
มันแค่เพียง .. ความฝันที่ปล่อยวาง
แค่คิดถึงความคุ้นเคย ..
ที่เมื่อผ่านล่วงเลยก็ลาร้าง
เหลือเพียงแค่ความฝันอันเลือนลาง
กลิ่นคิดถึงจางจาง .. แล้วเลือนหาย ..
28 สิงหาคม 2550 21:43 น.
keekie
ฝนพรำ
คนช้ำบางคนเคยบอกเล่า
ว่าในสายฝนที่บางเบา
มีแต่ความโศกเศร้ามาแทรกซ้อน
ฝนหล่นร่วง
ริ้วรอยความลวงเข้าหลอกหลอน
คนเจ็บบางคนยังอาวรณ์
ถึงอีกคนที่เคยสอนให้เจ็บจำ
เหนื่อยหน่าย
เดียวดายจ่อมจมแต่ความช้ำ
รอยเจ็บในใจแม้ใครทำ
แต่เพราะจรดใจจำจึงฝังรอย
อ้างว้าง
ความเปล่าว่างกระซิบคำค่อยค่อย
รอเถิดรอ .. รอเถิด .. รอคอย
ความเหงาร่วมร้อยเสียงประสาน
ลมหายใจ
แต่ละห้วงที่ผ่านไปเหมือนเนิ่นนาน
ทุกคำนึงคิดถึงแต่รอยหวาน
แล้วก็เจ็บปวดปานจะขาดใจ
ฝนหล่นร่วง
ใจทั้งดวงหนาวสั่นหวั่นไหว
คำคนช้ำที่เคยบอกเล่าไว้
ฝนนำโศกสู่ใจ .. แน่แล้ว ..
19 สิงหาคม 2550 12:28 น.
keekie
ฉันยังคงยืนอยู่ที่เก่า ..
ที่ของสองเรา .. เมื่อคราวนั้น
ฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม .. ที่เคยมีกัน
ที่แห่งความฝัน .. ของสองเรา
ฉันยังคงยืนอยู่ตรงนี้ ..
ยืนอย่างมั่นคงแม้จะมี แต่ความเหงา
ฉันยังคงยืนอยู่ตรงนั้น .. แม้ไม่เหลือเพียงเงา
มีเพียงน้ำตากับความเศร้าที่อยู่ข้างความเดียวดาย
ฉันจะยังคงยืนอยู่ตรงนี้ ..
ยืนอยู่กับอดีตที่มากความหมาย
ท่ามกลางความเปลี่ยวเหงาที่เปล่าดาย
แม้นความตายก็มิอาจพรากฉันจากไปไหน
.. ไกลจาก .. ที่ที่เคยมีเรา ..